کیست بیکر | علل، علائم، تشخیص و درمانهای فیزیوتراپی و ورزشی

چگونه از ایجاد ورم در پشت زانو جلوگیری کنیم؟ چه کسانی به کیست بیکر مبتلا می‌شوند؟ اگر به کیست بیکر (Baker's cyst) مبتلا شدیم، چه کارهایی باید انجام دهیم؟ فیزیوتراپی چه تاثیری در بهبود کیست بیکر دارد؟ یکی از عارضه های ایجاد شده در زانو که می تواند موجب ناراحتی فرد و اختلال در فعالیت های زانو شود و در صورت عدم درمان به شدت بر روی فعالیت های روزانه تاثیر بگذارد، کیست بیکر یا همان غده و برآمدگی ایجاد شده در ناحیه زانو می باشد. این کیست خطر جانی نداشته و فقط می تواند موجب عدم تحرک زانو، درد، تورم و اختلال در کلیه فعالیت های روزانه حتی راه رفتن شود. در این مقاله شما را با این کیست بیکر، علائم، دلایل ایجادو همچنین روش های تشخیص و بهترین و موثرترین روش های درمانی از جمله فیزیوتراپی، تمرین درمانی و جراحی آشنا خواهیم کرد.

کیست بیکر چیست؟

یکی از عوارضی که در سنین مختلف و در زانو اتفاق افتاده و موجب ایجاد ناراحتی فرد می شود، وجود کیست بیکر یا همان کیست پوپلیتئال درپشت مفصل زانو می باشد. هنگامی که مایع مفصلی زانو در اثر صدمات و عوارض مختلف دچار آسیب دیدگی می شود، در قسمت پشتی زانو انباشته می شود و به شکل یک توده و یا کیست موجب ورم و برآمدگی پشت زانو می گردد. این عارضه از آسیب های شایع زانو بوده و در علم پزشکی با نام کیست بیکر یا عارضه پوپلیته (پوپلیتئال) شناخته می شود. این عارضه اولین بار توسط ویلیام بیکر تشخیص داده شد و به نام او نام گذاری گردید.

علل ایجاد کیست بیکر

عارضه کیست بیکر یا همان برآمدگی توده ای پشت مفصل زانو، می تواند به دلایل مختلفی در زانو ایجاد شده و موجب ناراحتی بیمار و اختلال در زانو و عملکرد آن شود. این دلایل و عوامل عبارتند از:

1. بیماری

   عارضه هایی از جمله آرتروز زانو یا استئوآرتریت از رایج ترین و شایع‌ترین بیماری هایی است که با بروز آن در زانو، عوارض دیگری از جمله تجمع مایع مفصلی در پشت زانو اتفاق افتاده و فرد به کیست بیکر مبتلا می شود.

2. آسیب های زانو

   از عوامل دیگری که می تواند موجب ایجاد کیست بیکر در زانو شود، می توان به آسیب هایی از جمله پارگی های غضروف، رباط ها و همچنین آسیب و پارگی مینیسک زانو اشاره کرد. این آسیب ها به دلیل سوانح ورزشی و یا تصادفات و دیگر سوانح می توانند در زانو ایجاد شوند و سبب اختلال در زانو گردند.

3. عفونت مفصلی

   عفونت مفصل زانو موجب تجمع مایع مفصل زانو در پشت زانو شده و به شکل یک برآمدگی در می آید و در نهایت موجب ابتلای فرد به کیست بیکر می گردد.

نکته: در کودکان یکی از عواملی که می تواند موجب ایجاد کیست بیکر زانو شود، بیماری یا عارضه بورسیت می باشد. بورس ها کیسه هایی حاوی مایع بوده و به شکل بالشتک های ضربه گیر بین استخوان ها و بافت های نرم ایجاد می شود. در نهایت با پارگی این کیسه ها مایع ازداخل بورس ها خارج شده و در ناحیه پشت مفصل زانو تجمع می یابد و موجب بروز کیست بیکر می گردد.

علائم بروز کیست بیکر

کیست بیکر مانند بسیاری از عوارض ایجاد شده در زانو با علائم و نشانه هایی همراه می باشد که این علائم مشابه علائم عوارض دیگر زانو بوده و موجب ایجاد عوارض و اختلالاتی در عملکرد زانو می شود. در این قسمت برای درک بهتر این موضوع چندین مورد از علائم اصلی و شایع در بین افراد مبتلا به کیست بیکر را شرح می دهیم. این علائم و نشانه ها عبارتند از:

1. درد زانو
2. سفتی و خشکی زانو
3. حساسیت به لمس
4. تورم و التهاب زانو
5. کاهش دامنه حرکتی زانو
6. برآمدگی غیرطبیعی پشت زانو
7. کبودی و قرمزی زانو

تشخیص کیست بیکر

از آنجایی که علاوه بر کیست بیکر و تجمع مایع مفصل در پشت زانو، آسیب رگ های خونی در ناحیه زانو و عوارض و آسیب های دیگری نیز می توانند موجب ورم و برآمدگی زانو شود، بعد از بروز علائم ایجاد شده در زانو بهتر است جهت تشخیص سریع عارضه و همچنین اقدام به درمان مناسب آن، در اسرع وقت به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه شود. پزشک ارتوپدی نیز بعد از انجام آزمایشات و بررسی های لازم شدت عارضه و اندازه کیست، نوع آن و علت ایجاد آن را تشخیص داده و طبق تشخیص خود و با بررسی وضعیت بیمار به درمان این عارضه می پردازد. آزمایشات انجام شده توسط متخصص ارتوپدی شامل موارد زیر می شود:

1. مشاهدات و لمس زانو

   پزشک به منظور بررسی میزان تورم و التهابات زانو، بررسی وجود برآمدگی و غده، میزان درد زانو و ناحیه متورم آن، پشت زانو و زانو را لمس کرده و در صورت احساس تورم و برآمدگی خاص از جمله غده در زیر دست خود به عارضه بیکر مشکوک خواهد شد.

2. حرکات فیزیکی پا و زانو

   پزشک به منظور بررسی میزان توان حرکتی پا و بررسی وضعیت زانو، یکسری حرکات فیزیکی را انجام داده و شروع به خم و راست کردن زانو می کند. با این عمل می تواند میزان اختلال حرکتی، درد و گرفتگی زانو را نیز بررسی کند.

3. انجام آزمایشات دقیق تر با استفاده از اشعه ایکس، سی تی اسکن و ام آر آی

   این آزمایشات از دقت و قدرت تشخیص بالایی برخوردار می باشند. در ابتدا عکس برداری کلی از زانو با استفاده از اشعه ایکس انجام گرفته و بعد از آن پزشک جهت تشخیص دقیق تر محل آسیب دیدگی، علت آسیب دیدگی و بررسی جزئیات آسیب زانو از روش های اسکن سه بعدی و ام آر آی استفاده می کند. این روش های تشخیصی عوارض پنهان شده و یا آسیب های احتمالی را به طور واضح مشخص کرده و موجب سهولت در انتخاب روش درمان می شوند. سونوگرافی جهت تشخیص اندازه کیست ایجاد شده در پشت زانو، پزشک متخصص از زانو سونوگرافی کرده و سپس با مشاهده نتیجه، اندازه کیست را مورد بررسی قرار داده و جهت درمان مناسب اقدام می کند.

روش های درمانی کیست بیکر

 روش های درمانی کیست بیکر عبارتند از:

1. درمان های اولیه کیست بیکر

   درمان های اولیه بخشی از روش های مراقبتی بوده و توسط فرد و یا مراقب او در خانه انجام می شوند. این بخش از درمان ها حتما باید در کنار درمان های کاربردی تر از جمله فیزیوتراپی، تمرین درمانی و یا جراحی صورت بگیرند و در غیر این صورت نمی توانند اثر مطلوبی در وضعیت زانوی فرد ایجاد کنند. این درمان ها و روش های مراقبتی که جهت درمان و مراقبت از زانوی فرد مبتلا به کیست بیکر صورت می گیرند، شامل موارد زیر می شوند:

   1. استراحت

      از اصلی ترین و ابتدایی ترین مراقبت ها و روش های درمانی اولیه هر عارضه ای، استراحت می باشد. البته این کار باید به صورت موقت انجام بگیرد و فرد تا جای ممکن کمتر زانوی خود را حرکت دهد و از انجام فعالیت هایی که موجب درد بیشتر زانو می شوند، پرهیز کند. بهتر است مدت کوتاهی در هنگام راه رفتن و جهت جلوگیری از آسیب بیشتر به زانو از عصا استفاده کرده و وزن خود را روی زانو و پاهای خود نیاندازد.

   2. بالا قرار دادن زانو

      یکی از کارهای موثر در کاهش التهاب زانو و همچنین تسکین درد و افزایش جریان خون، قرار دادن زانو روی بالش و بالاتر از سطح قلب و سطح زمین است.

   3. کمپرس سرد یا یخ

      روشی که از قدیم تا به امروز در بسیاری از عوارض دردناک و پرالتهاب انجام می گیرد، استفاده از یخ و کمپرس سرد بر روی ناحیه دردناک و متورم زانو می باشد. این کار به منظور کاهش التهاب و تورم زانو و تسکین درد صورت گرفته و باید به طور منظم روزانه چندین بار انجام بگیرد. دقت داشته باشید یخ و یا کمپرس را مستقیما روی زانو قرار ندهید و حدود 15 الی 20 دقیقه اجازه بدهید تا کمپرس یا یخ روی محل دردناک و متورم بماند.

   4. استفاده از باند کشی

      شما می توانید جهت کاهش تورم و التهاب و همچنین تسکین درد زانو، آن را با یک باند کشی ببندید.

   5. مصرف دارو

      مصرف دارو همواره از راه های درمانی عوارض مختلف بوده و این داروها باید توسط متخصص و پزشک تجویز شوند. داروهای کورتیکواستروئید از جمله کورتیزون از داروهایی است که به صورت تزریقی به بدن اعمال می شود و می تواند موجب کاهش درد زانوی بیمار شود.

   6. ماساژ درمانی

      ماساژ زانو با استفاده از آب گرم، آب و روغن های گیاهی، آب نمک و روغن های گیاهی به تنهایی، موجب بهبود درد و تورم زانو، حس آرامش و همچنین تسکین درد و... می شود.

   7. استفاده از زانو‌بند و بریس

      با استفاده از تجهیزات ارتوپدی و با بستن زانو به وسیله زانو بند و یا بریس می توانید از زانو در برابر آسیب های جدی تر محافظت کرده و همچنین به ثابت نگه داشتن زانو به منظور کاهش درد و التهاب کمک کنید.

2. درمان کیست بیکر با تمرین درمانی

   بخشی از روش های درمانی فیزیوتراپی که جهت بهبود آسیب ها و وضعیت زانو انجام می گیرد، به ورزش و تمرینات ورزشی (تمرین درمانی) اختصاص دارد. این بخش شامل حرکات کششی و تقویتی، عملکردی و... زانو و پا می باشد که به کاهش درد زانو، ترمیم بافت های آسیب دیده، افزایش دامنه حرکتی، افزایش انعطاف پذیری، تقویت عضلات، کاهش تورم و التهاب زانو و جلوگیری از بزرگتر شدن کیست بیکر کمک می کنند. لازم به ذکر است که تمامی این تمرینات با توجه به میزان آسیب دیدگی زانو، اندازه کیست بیکر، درد و تورم زانو، توسط فیزیوتراپیست و طبق برنامه ای مشخص تشنیم شده و ارائه داده می شود.

   1. اسکات نیمه

      برای انجام این تمرین ابتدا در حالی که فاصله کمی با دیوار دارید، ایستاده و به دیوار تکیه دهید. پاهای خود را از دیوار فاصله داده و یکی از پاها را به سمت بالا بیاورید. کف پای خود را بر روی دیوار قرار دهید. کمی به سمت پایین بیایید و زانو را خم کنید. (در وضعیت نیمه نشسته قرار بگیرید.) بدن خود را بر روی دیوار از پایین به سمت بالا و از بالا به سمت پایین حرکت دهید. این تمرین را چندین مرتبه انجام دهید.

   2. کشش ایلیوتیبیال باند

      برای انجام این تمرین ابتدا بر روی تشک و یا تخت قرار گرفته و دراز بکشید. سپس روی پهلو طوری که پای آسیب دیده شما آزاد و به سمت بالا باشد، قرار بگیرید. (یعنی بر خلاف جهت پای آسیب دیده دراز بکشید.) سپس با کمک دست خود از قوزک پا گرفته و تا جایی که پاشنه پا به باسن نزدیک شود آن را بکشید. (در این حالت زانوی شما رو به جلو قرار گرفته و ران به سمت جلو خم شده است.)

   3. صاف کردن پا رو به بالا

      برای انجام این تمرین ابتدا به پشت دراز کشیده و یکی از پاها را خم کنید. در همین حالت پای دیگر را صاف نگه داشته و عضلات ران را سفت و منقبض کنید، سپس پا را بالا ببرید. حدود ۳۰ سانتی متر پا را از زمین فاصله داده و ۳ الی ۵ ثانیه در این حالت بمانید. خیلی آرام پای خود را پایین آورده و مجددا این حرکت را با پای دیگرتان نیز انجام دهید.

   4. کشش عضله چهار سر ران در حالت دمر

      برای انجام این تمرین ابتدا در حالت دمر بر روی تشک و یا تخت قرار بگیرید. زانوی خود را از پشت خم کرده و با دست خود از پنجه و انگشتان پا و یا قوزک و مچ پا بگیرید و در همین حالت پای خود را به سمت باسن بیاورید. (این کار را تا جایی انجام دهید که در قسمت جلوی ران کشش احساس شود.) دقت کنید که زانو هایتان به هم چسبیده باشند. بعد از چند ثانیه به آرامی پا را شل کرده و پایین بیاورید. این تمرین را مجددا انجام دهید.

   5. کشش عضله همسترینگ

      برای حفظ تعادل ابتدا از دیوار، میز و یا پشت یک صندلی بگیرید و یکی از پاهایتان را به صورتی که پاشنه پا به باسن نزدیک شود، بالا بیاورید. وزن بدن را روی یکی از پاها انداخته و 3 تا 5 ثانیه در این حالت بمانید. در نهایت پای دیگر خود را به آرامی پایین آورده و دوباره این تمرین را با پای دیگر نیز انجام دهید. این تمرین را به شکل های دیگری نیز می توانید انجام دهید که عبارتند از:
      • بار دیگر در وضعیت قبل قرار گرفته واین بار مفصل ران خود را بچرخانید تا ران از بدن فاصله گرفته و دور شود و در امتداد بدن قرار بگیرد. مجددا در همین حالت نیز پاشنه پا را به باسن نزدیک کنید و چند ثانیه در این وضعیت بمانید.
      • درحالی که روی پهلو دراز کشیده اید، پاشنه پای مخالف خود را بالا آورده و روی زانوی آسیب دیده قرار دهید. این بار ران را تا جایی که می توانید به سمت عقب ببرید. باید در قسمت کشاله ران و ناحیه نزدیک به زانو کشش احساس کنید.
      • در شرایط قبل قرار بگیرید و ران خود را به سمت عقب و بالا ببرید. دقت کنید نباید کمرتان خم شود. پاشنه پا را به سمت باسن برده و به کمک آن بر روی باسن فشار وارد کنید.
        نکته: تمامی این تمرینات حتما باید با تجویز و مشورت با فیزیوتراپیست انجام بگیرد، چرا که ممکن است موجب تشدید علائم و یا ایجاد آسیب جدیدتر در زانو شود. همچنین مدت زمان تکرار هر تمرین به طور معمول ۳ بار بوده و در صورتی که فیزیوتراپیست دفعات تکرار را بیشتر تجویز کرده باشد، باید طبق برنامه فیزیوتراپیست عمل شود.

3. درمان کیست بیکر با فیزیوتراپی

   یکی از روش های مورد استفاده و بسیار کاربردی در درمان آسیب های زانو و همچنین عارضه کیست بیکر، فیزیوتراپی و توانبخشی زانو با استفاده از متدها های خاص و نوین می باشد. این تکنیک ها با توجه به وضعیت زانوی مبتلا به کیست بیکر، اندازه کیست و میزان آسیب دیدگی زانو و همچنین بررسی وضعیت و سوابق سلامتی و بیماری فرد، توسط متخصص طب فیزیکی یا فیزیوتراپیست تعیین شده و طبق برنامه ای تنظیم و ارائه می گردد. این تکنیک ها عوارض جانبی خطرناک و خاصی نداشته و کاملا مطمئن می باشند. (در صورتی که فرد واجد شرایط انجام هرک دام از این تکنیک ها نباشد، فیزیوتراپیست از انجام دادن آن تکنیک خودداری خواهد کرد.) روش ها و تکنیک های فیزیوتراپی در جهت درمان زانوی مبتلا به کیست بیکر در کلینیک فیزیوتراپی عبارتند از:

   1. کرایوتراپی

      این روش درمانی در سه نوع نیتروژن مایع، DMEP و یخ دی اکسید کربن و به وسیله اسپری آب و یا سوآپ بر پوست ناحیه آسیب دیده زانو اعمال می شود. کرایو تراپی یا همان سرما درمانی، از روش های موثر فیزیوتراپی بوده و می تواند به بهبود و درمان زانوی مبتلا به کیست بیکر کمک کند و با افزایش عمر سلول ها موجب جلوگیری از آسیب های شدیدتر شود. همچنین استفاده از این روش درمانی به کاهش تورم و التهاب، کاهش درد واسپاسم و در نهایت بهبود وضعیت زانو کمک می کند

   2. اولتراسوند تراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با انتقال امواج فراصوت به بافت های بدن توسط دستگاه اولتراسوند موجب افزایش گردش خون، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده و در نهایت بهبود کیست و وضعیت زانو می شود.

   3. کایروپراکتیک

      کایروپراکتیک از روش های موثر و کاربردی فیزیوتراپی بوده که توسط دست فیزیوتراپیست و متخصص کایروپراکتیک انجام شود. این روش درمانی با حرکت دوار و ماساژ دادن ناحیه آسیب دیده زانو (پشت زانو) به افزایش گردش خون، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده، کاهش درد و تورم زانو و بازگشت عملکرد آن کمک می کند.

   4. مگنت تراپی

      دراین روش فیزیوتراپیست با استفاده از امواج مغناطیسی و انتقال آن ها به ناحیه آسیب دیده زانو (مبتلا به کیست بیکر) و با تشکیل میدان مغناطیسی در زانو، موجب بهبود درد و تورم زانو شده و علاوه بر ترمیم بافت های آسیب دیده زانو، از بزرگتر شدن کیست نیز جلوگیری می کند.

   5. اوزون تراپی

      این روش موثر و کاربردی به شکل های متفاوتی از جمله تزریق انجام شده و با افزایش گردش خون و تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده، به بهبود کیست بیکر و زانوی مبتلا به کیست بیکر کمک می کند و از رشد و بزرگتر شدن کیست ها جلوگیری می کند.

   6. تحریکات الکتریکی تنس

      این روش توسط دستگاه تنس و اتصال الکترودها به زانو انجام می گیرد. در این روش درمانی فیزیوتراپیست امواج الکتریکی را به بافت های آسیب دیده زانو و ناحیه مبتلا به کیست بیکر، منتقل کرده و موجب بهبود وضعیت زانو، افزایش گردش خون، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده و همچنین کاهش درد و تورم می شود.

   7. لیزر تراپی

      دراین روش درمانی موثر، فیزیوتراپیست با تاباندن اشعه و نور لیزر بر روی زانو و محل آسیب دیده و نفوذ آن ها به داخل بافت های آسیب دیده زانو، موجب بالا بردن گردش خون، تحریک و ترمیم آنها و همچنین کاهش تورم، تسکین درد و گرفتگی زانو می شود و از رشد کیست بیکر جلوگیری می کند.

   8. طب سوزنی

      در این روش فیزیوتراپیست در نقاط ماشه ای، سوزن های باریک و بلند استریل شده ای را فرو کرده و به ترمیم و بازسازی بافت های آسیب دیده زانو و تسکین درد آن کمک می کند.

   9. درای نیدلینگ

      یکی دیگر از روش های درمانی و فیزیوتراپی زانو مبتلا به کیست بیکر، تکنیک سوزن خشک یا همان درای نیدلینگ می باشد. در این روش فیزیوتراپیست یک الی دو سوزن را به صورت مکرر و عمقی در یک نقطه وارد کرده و به تحریک آن ناحیه می پردازد.

   10. آب درمانی

       از آنجایی که آب خاصیت درمانی داشته و می تواند به آرامش بدن، تسکین دردها و گرفتگی عضلات بدن کمک کند، یک از روش های موثر فیزیوتراپی در درمان عارضه های بدن از جمله عوارض مربوط به استخوان ها، عضلات و... آب درمانی می باشد. در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از انجام حرکات پشت و کمر در آب به آرامش و تسکین درد و گرفتگی ایجاد شده کمک کرده و یا ممکن است در کنار آب درمانی از ماساژ نیز استفاده کند. این کار به بهبود مفصل فاست و آرامش بیمار کمک می کند.

4. درمان کیست بیکر با تزریق PRP

   یکی از روش های موثر و نسبتا تهاجمی تزریق پی آر پی بوده که موجب کنترل و بهبود آسیب های رباط های صلیبی زانو، کیست بیکر و مایع مفصلی زانو و ....شده و به تسکین و کاهش درد، ترمیم غضروف، کاهش تورم و التهاب زانو، بهبود وضعیت ماهیچه و همچنین بهبود کیست و برآمدگی پشت زانو می پردازد. در این روش پزشک، PRP (پلاسمای غنی شده از پلاکت) را به طور مستقیم داخل مفصل آسیب دیده و مبتلا به کیست بیکر تزریق می کند و با تحریک آن به بهبود عملکرد مفصل زانو می پردازد. معمولا این روش درمانی بعد از فیزیوتراپی و درصورت عدم بهبود زانوی مبتلا به کیست بیکر، انجام می گیرد.

5. درمان کیست بیکر با جراحی

   یکی از درمان هایی که به ندرت در خصوص درمان کیست بیکر پشت زانو انجام می گردد و از جمله روش های تهاجمی می باشد، جراحی است. در صورت ابتلای فرد به عارضه آتروز زانو احتمال درمان به این روش بسیار بیشتر بوده و اگر بعد از بررسی پزشک و انجام دیگر درمان ها همچنان کیست سر جای خود مانده باشد و از بین نرفته باشد و زانو دچار اختلال عملکردی گردد، پزشک از این روش (جراحی) استفاده خواهد کرد. ممکن است زانو به دلیل آتروز و یا حادثه دچار آسیب شدید و جدی شده باشد و پزشک به منظور درمان زانو در همان ابتدا اقدام به جراحی کند. این جراحی به روش های مختلفی انجام شده و هدف جراح برداشتن کیست بیکر و بهبود بخشیدن به عملکرد زانو و همچنین تسکین درد زانو می باشد. اصلی ترین روش انجام این جراحی، روش آرتروسکوپ می باشد. در این روش جراح با برش بسیار کوچکی در محل کیست بیکر (زانو) و از طریق وارد کردن دوربین آترورسکوپ به داخل مفصل زانو و پشت زانو، ناحیه پشت زانو و محل کیست را از روی مانتور مشاهده کرده و سپس شروع به برداشتن کیست می کند. در نهایت آرتروسکوپ را خارج کرده و محل برش را بخیه می زند. این جراحی نه تنها موثر می باشد، بلکه از روش های جراحی بسته بوده و نسبت به سایر جراحی ها آسان تر و ایمن تر می باشد.

سوالات متداول

1. چگونه از ایجاد ورم در پشت زانو جلوگیری کنیم؟

   جهت جلوگیری از بروز کیست بیکر در زانو هیچ روش پیشگیری خاصی وجود نداشته و تنها با انجام چندین کار می توان تا حدودی از بروز این آسیب در زانو جلوگیری کرد که عبارتند از:
   1. قبل از انجام ورزش های سنگین و حرفه ای حتما ابتدا زانو را با نرمش های سبک گرم کنید و آمادگی لازم را برای انجام این حرکات در عضلات زانو ایجاد کنید. همچنین بعد از اتمام ورزش های سنگین نیز حتما حرکات آرام انجام داده و بدن را سرد و آرام کنید.
   2. از کفش های استاندارد استفاده کرده و درهنگام پیاده روی و ورزش حتما کفش های اسپرت و ورزشی بپوشید.
   3. اگر به عوارضی ازجمله آرتروز مبتلا هستید، حتما از انجام ورزش های سنگین و فعالیت هایی که آسیب را تشدید می کنند، خودداری کرده و در جهت درمان فیزیوتراپی و دیگر درمان های لازم اقدام کنید.

2. چه کسانی به کیست بیکر مبتلا می‌شوند؟

   این عارضه در بین افراد بزرگسال در سنین ۳۵ تا ۷۰ و همچنین کودکان در سنین 4 تا 7 سال شایع بوده و بیشتر اتفاق می افتد. همچنین افرادی که به آسیب های مینیسک و آرتروز و دیگر آسیب های زانو مبتلا بوده و یا قبلا دچار مشکل و بیماری خاصی بوده اند نیز، بیشتر از سایر افراد به این عارضه مبتلا می شوند. البته ناگفته نماند که ورزش ها و فعالیت های سنگین و مکرر زانو و پوشیدن کفش های غیر استاندارد نیز در بروز این عارضه بی تاثیر نیستند.