تنفس نقش پررنگی در حیات و کارکرد سیستم بدن دارد . گاهی اوقات مشکلاتی مانند انواع بیماری های تنفسی و قلبی موجب می شود که فرد در تنفس دچار مشکل شود. لذا برای رفع این مشکلات مراقبت های درمانی مختلفی انجام می گیرد که یکی از مهم ترین اقدامات فیزیوتراپی قفسه سینه به منظور بهبود تنفس و پاکسازی مجاری هوایی استفاده می شود و این روش فیزیوتراپی شامل اقداماتی است که به منظور درمان بیماران گروه های سنی مختلف مبتلا به مشکلات تنفسی حاد و مزمن انجام می گیرد. شاید شما هم با این تجربه روبهرو شده اید که یک فرد عمل جراحی کرده است و در بیمارستان به وی میگویند نفس عمیق بکشد، سرفه کند یا در دستکش فوت کند. اگر برای شما این پرسش مطرح بوده و هست که این کارها چه فایدهای دارد، این مقاله میتواند پاسخ این پرسشها را برای شما روشن کند. پس از شما دعوت میکنیم ادامه این مطلب را مطالعه بفرمایید.
ریه ها اعضای نهایی تنفسی انسان هستند که حجم عمده قفسه سینه را اشغال میکنند. هوا وارد ریهها میشود و در آنجا در مجاورت مویرگهای ظریفی قرار میگیرد که خون در آنها جریان دارد. بدین ترتیب، دی اکسید کربن از خونِ داخل مویرگها خارج میشود و اکسیژنِ داخل هوا جذب خون داخل مویرگها میگردد. هر ریه از پنج قسمت تشکیل شده است که هر یک از آنها یک لوب نامیده میشوند.
در فیزیوتراپی قفسه سینه که به چست فیزیو معروف است، فرد موقعیت های بدنی متفاوتی را به خود میگیرد به گونهای که با بهرهگیری از نیروی جاذبه زمین ترشحات مخاطی هر ریه از هر پنج لوب آن خارج شوند. به این امر، تخلیه موقعیتی ترشحات مخاطی هم گفته میشود. هر موقعیت بدنی طوری تعریف شده است که در آن یکی از لوب های ریه به سمت پایین قرار میگیرد. وقتی علاوه بر قرار گرفتن بدن فرد در یک موقعیت خاص، از ضربههایی خفیف روی قفسه سینه استفاده میشود، نام تخلیه موقعیتی و دَق (ضربه) بیشتر برای آن کاربرد مییابد. علاوه بر این کار شخص مراقبت کننده، قفسه سینه بیمار را به لرزش و حرکت ظریفی وا میدارد. این حرکات ظریف قفسه سینه، ترشحات مخاطی را بیشتر جابهجا کرده و از راههای هوایی کوچک به راههای هوایی بزرگتر هدایت میکند؛ جایی که یک سرفه یا سینه صاف کردن میتواند باعث خروج کامل آن از بدن شود.
فیزیوتراپی قفسه سینه پیچیده نیست. برخی از کودکان به یک بیماری ژنتیکی به نام سیستیک فیبروزیس مبتلا هستند؛ یعنی تغییراتی در ترشحات مخاطی به خصوص در ریه و غلظت آن پدید میآید که امکان تخلیه ترشحات ریوی به میزان مناسب را از دست میدهند. این کودکان به فیزیوتراپی قفسه سینه بسیار وابسته هستند و نیاز مبرم دارند. همه اقوام، دوستان و هم سنهای فرد مبتلا به سیستیک فیبروزیس میتوانند اصول فیزیوتراپی قفسه سینه را یاد بگیرند و برای فرد مبتلا اجرا نمایند. طبیعی است که در کلینیک فیزیوتراپی و بیمارستانها فیزیوتراپیستهای عزیز یا پرستاران گرامی این کار را انجام داده و به دیگران هم آموزش میدهند.
فیزیوتراپی قفسه سینه در مراکز مختلفی که شامل محیط درمانی و مراقبتی و نیز منزل قابل انجام است. در بیمارستان ها معمولا محل ارائه خدمات فیزیوتراپی قفسه سینه دو بخش است. بخش بستری و بخش سرپایی. بخش بستری شامل بخش مراقبت های ویژه و بخش مراقبت های پس از جراحی می باشد که در این بخش ها فرد به علت بیهوشی یا عدم توانایی در انجام تنفس خود به خودی و اتصال دستگاه مصنوعی تنفس و یا افزایش ترشحات داخل ریه و کم شدن حجم تنفسی نیازمند خدمات فیزیوتراپی قفسه سینه می باشد. بخش سرپایی نیز شامل مراکز توانبخشی و بازآموزی تنفسی و قلبی عروقی می باشد که بیشتر افراد با هدف افزایش حجم تنفسی و یادگیری تمرینات تنفسی و همچنین بالا بردن سطح کیفیت زندگی مراجعه می کنند. مراکز درمانی مراقبتی طولانی مدت مثل آسایشگاه ها نیز نیازمند خدمات فیزیوتراپی می باشند.
البته برخی افراد نیاز دارند فیزیوتراپی قفسه سینه در منزل برای آنها انجام شود و با توجه به این که مراحل آن پیچیده نیست، توجه علاقمندان را به انجام برخی مراحل آن جلب می کنیم.
اکثر بیمارانی که سابقه بیماری های شدید و جدی دارند، به فیزیوتراپی قفسه سینه نیاز داشته و باید در جهت این درمان اقدام کنند. این افراد مشکلاتی از جمله تخلیه نشدن ترشحات و مخاط چسبیده به ریه را داشته و در تنفس خود دچار اختلال های شدید می شوند.
این درمان برای مشکلاتی از جمله بیماری های عصبی عضلانی نیز مورد استفاده قرار می گیرد و کسانی در ناحیه عضلانی سینه دچار ناراحتی و درد می باشند، نیز از این درمان استفاده می کنند.
فیزیوتراپی قفسه سینه برای افرادی که جراحی هایی مثل جراحی رحم انجام داده اند یا دیگر جراحی های ارگان داخلی بدن را انجام داده اند، بسیار مناسب می باشد.
بعد از جراحی های ستون فقرات نیز می توان از فیزیوتراپی قفسه سینه استفاده کرد. این کار به بهبود تنفس و رفع مشکلات تنفسی بعد از جراحی نیز کمک می کند.
باید گفت، افراد و بیمارانی که تومورهای بدخیم و یا تومورهای ریوی دارند، تا آخر عمر باید از فیزیوتراپی قفسه سینه استفاده کنند.
بیماران و افرادی که دچار عفونت ها و بیماری های شدید و مزمن از جمله بیماری های ریوی، برونشیت، آمفیزم، برونشکتازی، آسم های حاد و شدید، سیستیک فیبروزیس و همچنین بیماری های عفونی مانند پنومونی هستند، نیز می توانند برای درمان از فیزیوتراپی قفسه سینه استفاده کنند.
افرادی که بیماری هایی از جمله دمل های ریوی و یا بیماری ام اس دارند، نیز می توانند از این روش درمانی بهره مند شوند و فیزیوتراپی قفسه سینه برای آن ها مناسب خواهد بود.
در بیمارستان ها برای درمان تنفسی کسانی که در بخش های مراقبت های درمانی شدید هستند و تنفس آن ها دچار مشکل می باشد، نیز از فیزیوتراپی قفسه سینه استفاده می شود تا مسیر هوایی باز شده و اکسیژن به بیمار برسد. این افراد بعد از مرخص شدن از بیمارستان نیز تحت درمان های فیزیوتراپی قفسه سینه قرار خواهند گرفت.
فیزیوتراپی تنفسی در منزل معمولا در بیمارانی که به هر علت قادر به ترک منزل و مراجعه به مراکز مرتبط نیستند، انجام می شود. اقدامات فیزیوتراپی در منزل به صورت عمده با هدف تخلیه ترشحات و تصحیح الگوی تنفسی بیمار انجام می شود. معمولا بیماران در منزل پس از جراحی ها و بستری های طولانی مدت شروع به انجام فیزیوتراپی قفسه سینه می کنند که در این مرحله چون بیمار فعالیت لازم را ندارد، ترشحات غلیظ و چسبناک شده و مستعد ایجاد عفونت می شوند. لذا جلوگیری از ایجاد عفونت و مشکلات ثانویه اقدامی است که در فیزیوتراپی تنفسی در منزل با تکنیک های دستی فیزیوتراپی و تخلیه ای وضعیتی قابل انجام می باشدو مرحله بعدی با آموزش تمرینات تنفسی به بیمار، سعی در افزایش حجم و ظرفیت تنفسی وجود دارد.
بخش مهمی از نگرانی های بیماران در مورد هزینه درمان و فیزیوتراپی می باشد. در بسیاری از درمان ها بیمار به دلیل عدم توانایی مالی و هزینه های سنگین، روند بیماری را ادامه نداده و سلامتی خود را در معرض خطرهای جدی قرار می دهند. در درمان درد های ناحیه قفسه سینه به هیچ وجه نباید کوتاهی صورت بگیرد، زیرا این ناحیه به شدت حیاتی بوده و شامل قلب و ریه و دنده های قفسه ی سینه می شود در نتیجه بر گردش خون و تنفس تاثیر بسزایی دارد و سهل انگاری و کوتاهی در درمان این نواحی می تواند منجر به مرگ بیمار شود. فیزیوتراپی قفسه سینه توسط روش های درمانی خاص و با دستگاه ها و تکنیک ها ورزشی انجام می شود. هزینه فیزیوتراپی قفسه سینه با توجه به تعداد جلسات فیزیوتراپی، محل درمان، مراکز دولتی و خصوصی، تکنیک ها و دستگاه های درمان، تخصص و مهارت فیزیوتراپیست، محاسبه می شود. بسیاری از افراد فکر می کنند، فیزیوتراپی قفسه سینه در منزل گران تر از کلینیک می باشد. باید گفت این تفکر تاحدی درست و تاحدی اشتباه هست. اگر بیمار به علت کهولت سن، عدم توانایی حرکتی و راه رفتن نتواند به کلینیک مراجعه کند، بیمه بخشی از هزینه را پرداخت می کند و هزینه فیزیوتراپی کمتر می شود، اما اگر بیمار دارای شرایط راه رفتن و توانایی حرکتی باشد و هیچ مشکلی برای فیزیوتراپی در کلینیک نداشته یاشد، بیمه هیچ گونه هزینه درمانی را حساب نکرده و هزینه به طور آزاد محاسبه می شود. همچنین اگر فیزیوتراپیست مجبور به حمل دستگاه های مخصوص درمانی به منزل بیمار شود، هزینه فیزیوتراپی قفسه سینه بیمار در منزل بیشتر می شود. به طور کلی فیزیوتراپی در منزل ارزان تر و به صرفه تر از فیزیوتراپی در کلینیک می باشد، همچنین بیمار در منزل، احساس راحتی بیشتری دارد.
در این قسمت قصد داریم تا شما را با فواید و مزایای فیزیوتراپی قفسه سینه آشنا نماییم. این مزایا عبارتند از:
برای تخلیه موقعیتی، فرد طوری میخوابد یا مینشیند که آن لوب ریه که قرار است ترشحات مخاطی آن پاکسازی شود در بالاترین جای ممکن قرار می گیرد. هم اکنون نیروی جاذبه زمین کمک می کند که ترشحات مخاطی این لوب تخلیه شوند و فرد مراقبت کننده میتواند برای تسهیل این امر و کمک بیشتر به ضربههای آرام (یا همان دق) و حرکات لرزشی قفسه سینه اقدام نماید. این که کدام موقعیت یا به عبارت دیگر کدام لوب برای تخلیه ترشحات انتخاب شود به وضع پزشکی بیمار بستگی دارد و گاهی ممکن است به لحاظ نیازها یا شرایط متفاوتِ افراد، اندکی در این موقعیتها تغییراتی داده شود.
پس از این که بیمار در موقعیت مورد نظر قرار گرفت، هم اکنون مراقبت کننده می تواند وارد کردن ضربههای آرام یا همان دق را به دیواره قفسه سینه آغاز کند. این کار به طور معمول برای 3 تا 5 دقیقه انجام می شود و گاهی پس از آن، حرکات لرزشی در همان منطقه از قفسه سینه برای 15 ثانیه (یا به عبارت دیگر برای مدتی که بیمار 5 بازدم انجام میدهد) صورت میپذیرد. هم اکنون وقت آن فرا رسیده است که از بیمار خواسته شود سرفه نماید یا با قدرت سینه صاف کند. بدین ترتیب ترشحات مخاطی که با کارهای قبلی از راههای هوایی کوچک به راههای هوایی بزرگتر آمدهاند، از بدن خارج میشوند.
دق یک کار مهم به شمار میآید که کمک مینماید ترشحات مخاطی حرکت نمایند. برای انجام دق باید کمی به کف دست قوس بدهیم مانند زمانی که قصد داریم کمی آب را کف دستمان نگه داریم. هم اکنون در حالی که قسمت فرو رفته کف دست به سمت قفسه سینه بیمار است (در واقع با روی دست) دق را آغاز میکنیم. هوایی که بین فرورفتگی کف دست و دیواره قفسه سینه بیمار در زمان وارد کردن ضربه محبوس میشود مانند یک بالشتک عمل میکند و اجازه نمیدهد این ضربات باعث احساس درد و ناراحتی شود.
دق باید با نیروی نسبتا قوی و با تداوم پیدرپی انجام شود. هر ضربه باید صدای توخالی فرورفتگی کف دست را همراه داشته باشد. برای وارد کردن این ضربات، مراقبت کننده بیشتر باید از مچ دست استفاده کند در حالی که بازوی وی در شرایط استراحت قرار دارد. در غیر این صورت خستگی زودتر به سراغ مراقبت کننده میآید. اگر فرورفتگی کافی در قوس کف دست رعایت شود، این ضربات با درد یا ناراحتی برای بیمار همراه نخواهد بود.
مراقبت کننده باید دقت نماید که نقاط زیر را مورد دق قرار ندهد:
برخی افراد ترجیح میدهند به جای روش سنتی استفاده از فرورفتگی کف دست، از وسایل خاصی برای دق استفاده نمایند. اگر شما هم دوست دارید به جای روش سنتی از وسیله خاصی استفاده بفرمایید بهتر است پیش از آن با فیزیوتراپیست یا پرستار مربوطه مشورت نمایید.
حرکات لرزشی مرحله پایانی است. انتظار داریم با اجرای این تکنیک و وارد کردن این ضربه های ظریفتر ترشحات مخاطی ریه به راههای هوایی بزرگتر وارد شوند. مراقبت کننده کف دست خود را به صورت عادی روی آن ناحیه از قفسه سینه میگذارد که قرار است لوب ریوی زیر آن تخلیه شود، عضلات بازو و شانه خود را منقبض میکند و حرکات لرزشی ریزی را پدید میآورد. سپس مراقبت کننده در حالی که حرکات لرزشی را ادامه میدهد فشار ملایمی هم روی این منطقه وارد میکند.
تکنیک دیگری که برای لرزش وجود دارد به شرح زیر است. مراقبت کننده یک دست را همان طور که در بالا گفتیم روی ناحیهای از قفسه سینه که قرار است ترشحات مخاطی آن تخلیه شود قرار میدهد و دست دیگر خود را روی آن میگذارد. هم اکنون با فشردن این دو دست به یکدیگر حرکات لرزشی خفیف را ایجاد میکند.
حرکات لرزشی برخلاف دق باید با کف دست در حالت صاف انجام شود و برای ایجاد حرکات لرزشی نباید کف دست در وضعیت فرورفته قرار گیرد. بهتر است از بیمار بخواهیم بازدم خود را در طول مدت زمان بیشتری از ریه خارج کند تا نتیجه بهتری به دست آوریم.
تنفس عمیق، ترشحات مخاطی ریه را که از جای خود کنده شدهاند بیشتر جابهجا میکند و ممکن است به سرفه منجر شود. برای این که به بیمار کمک شود که نفس عمیقتری بکشد به وی باید توصیه کرد که از تنفس دیافراگمی (یا همان نفس کشیدن شکمی) استفاده کند. در تنفس شکمی موقع دم، فرد عضله شکم را شل میگیرد و اجازه میدهد شکم به جلو بیاید و فضای بیشتری در قفسه سینه برای ورود هوا به مناطق پایینی ریه فراهم شود. برعکس، وقتی بیمار در حالت بازدم است عضلات شکم را سفت میگیرد و به داخل میکشد. این کار فضای قفسه سینه را کمتر میکند و به خروج هوا و تا حدودی ترشحات مخاطی از بخشهای پایینی ریه کمک مینماید. شاید خوب باشد برای اطمینان از این که تنفس شکمی را درست متوجه شدهاید درباره آن از فیزیوتراپیست خود سوال کنید.
شعبه مطهری: تهران، خیابان مطهری، بعد از قائم مقام فراهانی، خیابان فجر (جم)، کوچه مدائن، پلاک 20، ساختمان پزشکان ماهان، طبقه 3
02188492776طراحی شده توسط گروه طراحی و توسعه وب سایت رویال مدیا