پارگی تاندون آشیل و رباط مچ پا | علل،علائم، تشخیص و روشهای درمان

به هنگام پارگی تاندون آشیل (Achilles tendon rupture) ممکن است، دردها و ناراحتی های زیادی در پا و فعالیت های فرد ظاهر می شود. معمولا ورزشکاران در رشته های دو میدانی و پرش از ارتفاع، بار ها و بارها دچار این عارضه می شوند و برای بازگشت به فعالیت های خود دنبال راه درمانی سریع و موثری هستند. در این مقاله شما را با آسیب و پارگی تاندون های مچ پا، علل آسیب و علائم آن، روش های تشخیصی و همچنین موثرترین روش های درمانی آن آشنا خواهیم کرد.

تاندون چیست؟

تاندون یا زردپی، بافت طناب مانند محکم و البته قابل انعطافی است که از پروتئین خاصی به نام کلاژن ساخته شده و موجب اتصال عضله به استخوان می شود. این نوار طناب شکل در نواحی مختلف بدن از جمله مچ پاها وجود داشته و می تواند به دلایل مختلفی دچار آسیب هایی از جمله کشیدگی و پارگی شود که در ادامه به انواع آن اشاره می کنیم.

انواع پارگی تاندون های مچ پا

یکی از آسیب هایی که ممکن است موجب ناراحتی افراد واختلال حرکتی آن ها شود، آسیب در ناحیه مچ پا بوده که می تواند به دنبال پارگی تاندون های مچ پا اتفاق بیفتد. در ناحیه مچ پا چهار تاندون وجود داشته که در صورت پارگی هر کدام، فرد با علائم و ناراحتی هایی مواجه خواهد شد. در ادامه در رابطه با پارگی این تاندون ها توضیح خواهیم داد:

1. پارگی تاندون آشیل

   تاندون آشیل از جمله تاندون های مهم پا بوده که در ناحیه پایینی و پشتی ساق پا و مچ قرار گرفته و عضلات پشت ساق پا را به پاشنه پا متصل می کند. این طناب فیبری و بافت محکم و نرم می تواند به دلایل مختلفی دچار آسیب شود. چنانچه این تاندون دچار کشیدگی بیش از حد شود، ممکن است به صورت کامل و یا فقط بخشی از آن پاره شود و در نهایت موجب ناراحتی (درد و تورم و همچنین اختلالات حرکتی) در پا شود.

2. پارگی تاندون تیبیا خلفی

   این تاندون از مهم ترین تاندون های ساق پا بوده که موجب اتصال عضله پشت ساق پا به استخوان قرار گرفته در قسمت داخلی کف پا می شود. این تاندون نقش مهمی داشته و موجب حفظ قوس و گودی کف پا می شود و پای فرد را به هنگام راه رفتن و فعالیت حمایت می کند. در صورتی که این تاندون دچار کشیدگی بیش از حد شود، ممکن است بخشی از آن و یا به طور کامل دچار پارگی شود که این موجب اختلالات حرکتی پا و عدم تعادل به هنگام راه رفتن می شود.

3. پارگی تاندون تیبیا جلویی

   این تاندون در قسمت جلوی ساق پا و استخوان تیبیا قرار داشته و موجب بلند کردن پا از سطح زمین می شود. در صورتی که این ناحیه دچار کشیدگی حاد (پارگی) شود، در ناحیه جلویی مچ پا و وسط آن درد و تورم ایجاد شده و فرد قادر به بلند کردن پا نخواهد بود.

4. پارگی تاندون پرونئال

   در ناحیه جلویی ساق پا چندین عضله وجود داشته که به این عضلات پرونئال می گویند. این عضلات از بخش خارجی و پایینی ساق پا یا استخوان فیبولا شروع شده و در امتداد ساق پا به استخون های مختلف پا متصل شده و در نهایت موجب حرکت مچ پا و پا به جهات مختلف می شوند. در صورت انقباض و گرفتگی این عضلات و همچنین کشیدگی آن ها ممکن است پارگی اتفاق بیفتد که به دنبال آن فرد قادر به حرکت دادن مچ پا و پا نخواهد بود.

علل پارگی تاندون های مچ پا

تاندون های مچ پا می توانند به دلایل مختلفی دچار آسیب شوند. این آسیب می تواند یک کشیدگی حاد (پارگی) باشد. به طور کلی عوامل درونی و بیرونی موجب بروز این آسیب در تاندون های مچ پا می شوند که در ادامه به بررسی آن ها و عوامل موثر در پارگی تاندون های مچ پا می پردازیم:

1. عوامل بیرونی

   این عوامل خارج از بدن و با اعمال فشار و نیروی بیش از حد موجب آسیب تاندون های مچ پا و دیگر بافت های پا می شوند. آسیب هایی که به دلیل وقوع سوانحی از جمله تصادفات رانندگی، فعالیت های ورزشی مکرر، سقوط از ارتفاع، ضربه و... ایجاد می شوند، می توانند به کشیدگی حاد تاندون های مچ پا و در نهایت پارگی کامل آن ها و یا پارگی بخشی از آن ها ختم شوند که این عوامل همگی جزئی از عوامل بیرونی محسوب می شوند.

2. عوامل درونی

   برخی از عوامل بر عکس عوامل بیرونی، در داخل بدن اتفاق افتاده و به دلیل بروز آسیب های داخلی و عوارض مختلف، موجب ایجاد آسیب و پارگی در بافت های نرم بدن می شود و از داخل بدن به بافت های نرم عضلانی از جمله تاندون ها، رباط ها، عروق، عضلات و عصب ها فشار وارد می کند. پارگی های تاندون های مچ پا یکی از این آسیب ها بوده و می تواند به دلیل بروز بیماری هایی از جمله، آرتروزها، بد جوش خوردن و جوش نخوردن کامل استخوان های شکسته، پوکی استخوان، تومورها، کیست ها، با گذشت زمان، افزایش سن، فعالیت های مکرر و... ایجاد شود. پارگی تاندون مچ پا که ناشی از عوامل درونی می باشد، معمولا دیرتر از آسیب های بیرونی تشخیص داده شده و برای درمان به دقت بیشتر و همچنین زمان بیشتری نیاز دارند. در ادامه به سایر علت های مربوط به پارگی تاندون های مچ پا اشاره خواهیم کرد:
   1. دویدن در سربالایی و روی سطوح سفت و سخت
   2. تغییر سرعت در راه رفتن و دویدن به صورت ناگهانی
   3. عدم استفاده از کفش های مناسب و اسپرت به هنگام پیاده روی و ورزش
   4. کهولت سن و فرسایش بافت های عضلانی

علائم پارگی تاندون های مچ پا

هنگامی که بافت و طناب نرم و محکم زردپی یا همان تاندون های مچ پا (آشیل- تیبیا پشتی و تیبیا جلویی-پرونئال) دچار آسیب می شوند، بسته به نوع آسیب دیدگی و شدت پارگی تاندون، فرد با علائم و نشانه هایی مواجه می شود که شایع ترین این نشانه ها و علائم عبارتند از:

1. درد

   معمولا همراه با پارگی تاندون های مچ پا و آسیب در این ناحیه، فرد با درد مچ و ساق پا مواجه شده و این درد به صورت متوسط تا شدید بروز می یابد و موجب کاهش دامنه حرکتی مچ پا می شود. چرا که با حرکت دادن مچ و پا، درد تشدید شده و فرد قادر به ادامه حرکت و فعایت خود نخواهد بود.

2. خارش و سوزش

   گاهی ممکن است به دنبال پارگی و آسیب تاندون های مختلف مچ پا، فرد دچار سوزش، گزگز و خارش پوست در ناحیه مچ و یا ساق پا شود که معمولا این خارش و گزگز به دلیل تورم بیش از حد و یا آسیب های عروق ها اتفاق می افتد.

3. تغییر رنگ پوست

   گاهی با توجه به شدت پارگی تاندون و دیگر آسیب های وارد شده به مچ پا، ممکن است فرد در ناحیه مچ پا با تغییر رنگ پوست و کبودی مواجه شود. گاهی نیز ممکن است با بروز تورم، پوست مچ پا قرمز رنگ شود.

4. تورم و التهاب

   پارگی تاندون های مچ پا می توانند موجب بروز التهاب و تورم مچ پا و حتی ساق پا نیز شوند. شدت پارگی و آسیب تاندون در تورم و التهاب مچ پا و درگیر شدن ساق پا موثر بوده و گاهی ممکن است به دنبال این التهاب، فرد علاوه بر احساس خارش و سوزش و همچنین درد در مچ و ساق پا، دچار قرمزی رنگ پوست نیز شود.

5. کرختی، گزگز، سوزن سوزن

   حس سوزن سوزن شدن، بی حسی و گزگز نیز از دیگر علائمی است که بعد از آسیب و پارگی تاندون های مچ پا نمایان می شود.

6. صدا دادن عضو آسیب دیده

   در صورت آسیب های عضلانی و بافت های نرم ممکن است فرد به هنگام حرکت دادن مفصل ناحیه آسیب دیده با صداهایی همانند تق ق و یا قژقژ مواجه شود.

7. کاهش تحرک و انعطاف پذیری-اسپاسم عضلانی

   با پارگی تاندون های مچ پا، فرد دچار درد و تورم در مچ پا شده و به دنبال آن دچار اختلال حرکتی پا و مچ نیز می شود و قادر به حرکت آسان مچ و پا نخواهد بود. گاهی نیز ممکن است به دنبال پارگی تاندون ها، فرد دچار اسپاسم و انقباض عضلات مچ پا شود که آن نیز موجب اختلال حرکتی و کاهش دامنه حرکتی مچ پا خواهد شد.

8. حساسیت به لمس

   هنگامی که تاندون های مچ پا دچار آسیب و پارگی می شوند، مچ پا و گاهی نیز ساق پا به شدت ضعیف و حساس شده و ممکن است با لمس این نواحی فرد احساس درد و ناراحتی داشته باشد. با بروز این علامت فرد باید سریعا به پزشک مراجعه کند تا پزشک بعد از بررسی علائم، محل دقیق و تاندون آسیب دیده را تشخیص دهد و اقدام به درمان آن کند.

9. تغییر شکل ناحیه آسیب دیده

   پارگی تاندون های مچ پا و تورم آن، موجب تغییر شکل در مچ پا شده و این از نشانه هایی است که فرد با مشاهده آن باید سریعا به پزشک مراجعه کند.

روش های تشخیص پارگی تاندون های مچ پا

از آنجایی که آسیب های تاندون ها با آسیب های دیگر بافت های نرم، علائم و نشانه های مشابهی دارند، تشخیص اینکه آسیب از کدام نوع است و در چه ناحیه و در چه مرحله و شدتی قرار دارد، فقط تخصص متخصص ارتوپدی بوده و بیمار باید بعد از آسیب در صورت بروز علائم ذکر شده، سریعا به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کند. پزشک نیز بعد از بررسی وضعیت بیمار و اطلاع از علائم ایجاد شده و وضعیت مچ پا، طی آزمایشاتی نوع آسیب، شدت، علت و محل دقیق آن را شناسایی کرده و جهت درمان آن اقدام می کند. این آزمایشات عبارتند از:

1. مشاهدات و لمس محل دردناک بدن

   پزشک به منظور بررسی میزان تورم، التهاب، درد و همچنین میان اختلال ایجاد شده در مچ پا، محل آسیب را مشاهده و لمس کرده و نوع و شدت آسیب را تا حدودی تشخیص می دهد.

2. حرکات فیزیکی مچ پا

   پزشک به منظور بررسی میزان توانایی حرکتی مچ پا و بررسی وضعیت آسیب، یکسری حرکات فیزیکی را انجام داده و شروع به خم و راست کردن مفصل آسیب دیده مچ پا، (چرخش و بالا و پایین بردن آن) می کند. با این عمل می تواند، میزان اختلال حرکتی، درد و گرفتگی و اسپاسم موجود در مچ پا را تشخیص داده و بسنجد.

3. استفاده از اشعه ایکس، سی تی و ام آر آی

   این آزمایشات بعد از بررسی های فیزیکی و علائم ایجاد شده در مچ پا و طبق دقت و قدرت تشخیص انجام می شوند. پزشک جهت بررسی علت بروز این علائم و درد و ناراحتی بیمار از مچ پا عکس گرفته و درعکس می تواند ناحیه آسیب دیده و تاندون پاره شده را تا حدودی مشخص کند. سپس جهت بررسی دقیق بافت آسیب دیده، سی تی اسکن و ام آر آی را انجام داده تا علت آسیب، میزان آسیب و جزئیات آسیب را نیز بتواند به خوبی مشاهده کند.

روش های درمان پارگی تاندون های مچ پا

پارگی تاندون های مچ پا از جمله آشیل، پرونئال، تیبیا خلفی و تیبیا جلویی با توجه به میزان آسیب وارد شده بر مچ و ساق پا و همچنین وضعیت بیمار توسط پزشک و طبق روش های درمانی زیر تحت درمان قرار می گیرند:

1. درمان خانگی پارگی تاندون های مچ پا

   بخشی از درمان های پارگی تاندون های پا که در بخش مراقبتی نیز قرار گرفته و در خانه توسط فرد و یا مراقبان او انجام می گیرد، درمان های اولیه می باشد. این روش های درمانی موجب جلوگیری از بروز آسیب بیشتر در مچ پا شده و می تواند به طور موقت درد و تورم را کاهش دهد. البته این روش های درمانی جنبه مراقبتی نیز داشته و در صورتی که طی درمان در کنار سایر روش ها انجام شوند، می توانند قبل و بعد از جراحی به بهبود سریع تر مچ پا و ترمیم تاندون آسیب دیده کمک کنند. این تکنیک ها عبارتند از:
   • استراحت دادن به پا (استفاده از عصا، واکر و...): جهت درمان سریع تر تاندون آسیب دیده و علائم ایجاد شده و همچنین جلوگیری از آسیب های شدید تر، مدتی را به پای خود استراحت دهید و حدود ۱ الی ۲ روز، هیچ فشاری بر روی پا و تاندون ها وارد نکنید و برای راه رفتن از عصا، واکر و... استفاده کنید.
   • بالا نگه داشتن پا: بهتر است ناحیه آسیب دیده پا، مچ و ساق پا را بالاتر از زمین و سطح قلب نگه دارید. این کار به افزایش گردش خون کمک کرده و موجب کاهش تورم و همچنین ترمیم سریع تر تاندون ها می شود.
   • بستن پا: یکی دیگر از روش های موثر در درمان درد و تورم ناشی از آسیب دیدگی و پارگی تاندون های مچ پا، بستن مچ پا با استفاده از تجهیزات طبی (کش و نوارهای طبی و یا مچ بند) می باشد.
   • کمپرس سرد: یکی دیگر از روش های درمانی موثر خانگی، استفاده از یخ و کمپرس های سرد و قرار دادن آن بر روی ناحیه مچ و ساق پا به مدت ۱۰ دقیقه می باشد که به کاهش تورم، کبودی و درد کمک می کند.
   • مصرف داروهای ضد درد و ضد التهاب: بخشی از درمان عوارض ناشی از پارگی تاندون های مچ پا، مربوط به مصرف دارو با دوز مشخص شده و تجویز شده توسط پزشک بوده که مصرف این داروها موجب بهبود درد و تورم مچ پاشده و به بهبود آن کمک می کند.
   • ماساژ دادن: ماساژ دادن ناحیه مچ و ساق پا به تنهایی و یا با استفاده از آب ولرم و گرم، روغن های گیاهی، پمادهای ضد درد و ضد التهاب به درمان پارگی تاندون های مچ پا کمک کرده و موجب تسکین درد و تورم ایجاد شده در پا و همچنین گردش خون بهتر در بافت های عضلانی می شود.

2. فیزیوتراپی بعد از پارگی تاندون های مچ پا

   فیزیوتراپی و توانبخشی با روش ها و متدهای مختلفی همراه بوده که به صورت دستی، غیر دستی و همچنین ورزشی انجام می شوند. این تکنیک ها کاربردی بوده و می توانند علاوه بر بهبود مچ پا و تاندون های آسیب دیده، از بروز آسیب های جدی تر و بیشتر در مچ پا نیز جلوگیری کنند. فیزیوتراپیست بعد از بررسی وضعیت آسیب دیدگی مچ پا و میزان پارگی و آسیب تاندون ها، برنامه فیزیوتراپی لازم و مناسبی را برای بیمار تنظیم وتهیه می کند، سپس طبق برنامه به بهبود سریع تر درد و تورم پا می پردازد. تکنیک ها و متدهای فیزیوتراپی با توجه به شرایط سلامت جسمی بیمار انجام گرفته و هیچ گونه عارضه خطرناکی را به دنبال ندارند. این روش درمانی غیر تهاجمی بوده و با استفاده از دستگاه های نوین، پیشرفته و خاصی و توسط فیزیوتراپیست انجام می شود. این تکنیک ها موجب تحریک بافت ها، افزایش گردش خون، ترمیم بافت ها شده و در نهایت به کاهش درد و تورم و همچنین اسپاسم عضلات پا و تاندون های آسیب دیده مچ پا (قبل و بعد از جراحی) کمک می کنند:

   1. کایروپراکتیک

      از روش های دستی و کاربردی در شاخه منوال تراپی که توسط دست فیزیوتراپیست و با اعمال ماساژ دایره ای شکل بر روی ناحیه آسیب دیده مچ پا انجام می گیرد، می توان به کایروپراکتیک اشاره کرد. این روش درمانی به افزایش گردش خون و کاهش درد در مچ و همچنین بهبود اسپاسم و تورم مچ پا کمک می کند.

   2. اولتراسوند تراپی

      این روش با استفاده از امواج صوتی و دستگاه اولتراسوند انجام شده و موجب تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده مچ پا از جمله تاندون ها شده و به بهبود سریع تر این بافت ها و مچ پا کمک می کند.

   3. مگنت تراپی

      این روش درمانی همان مغناطیس درمانی بوده که در آن فیزیوتراپیست با ایجاد میدان مغناطیسی در بدن و مچ پا به کاهش تورم و التهاب و همچنین درد مچ پا پرداخته و به افزایش گردش خون در بافت های آسیب دیده از جمله تاندون های پاره شده کمک می کند و موجب بهبود و ترمیم سریع تر تاندون های مچ پا می شود.

   4. لیزرتراپی

      این روش درمانی به صورت لیزر کم توان و لیزر پر توان و با توجه به میزان پارگی تاندون و آسیب مچ پا انجام شده و در آن فیزیوتراپیست با اعمال اشعه لیزر و تاباندن نور آن بر روی ناحیه آسیب دیده پا، موجب تحریک و ترمیم بافت ها و تاندون های آسیب دیده شده و در نهایت به بهبود سریع تر پا کمک می کند.

   5. شاک ویو تراپی

      شاک ویو از روش هایی است که با اعمال جریان صوتی در ناحیه آسیب دیده مچ پا، به بافت ها و عصب های آسیب دیده شوک وارد کرده و موجب تحریک و ترمیم بافت ها و تاندون های آسیب دیده مچ پا و در نهایت کاهش تورم و درد آن ها می شود.

   6. تمرین درمانی

      در ادامه به شرح تکنیک های درمانی می پردازیم:
      • مقابل یک دیوار بایستید.۴۰ سانتی متر از دیوار دور شده و فاصله بگیرید. سپس دستان خود را روی دیوار و هم ارتفاع با سطح شانه ها قرار دهید. پاهای خود را کمی از هم باز کرده و یکی از پاها را به دیوار نزدیک کنید و سپس زانو را خم کنید. این بار باید زانوی پای عقبی نیز کمی خم شود. در همین حالت با دستهای خود به دیوار فشار وارد کنید. چند ثانیه در این وضعیت بمانید. سپس به حالت عادی برگشته و کمی استراحت کنید. این تمرین را حدود ۱۰ مرتبه انجام داده و پای خود را عوض کنید و مجددا با پای دیگرتان نیز انجام دهید.
      • •مطابق تمرین قبل پای آسیب دیده خود را دراز کرده و کمی بالاتر از زمین قرار دهید. سپس مچ پا را به سمت پایین و بالا خم و راست کنید. (در این حالت پنجه پا به سمت جلو و همچنین بالا قرار می گیرد.) بار دیگر پا را صاف کرده و کمی بالا بیاورید. این بار مچ رابه سمت طرفین خم کنید. (این تمرینات را چندین بار انجام دهید.)
      • ابتدا دراز بکشید و بدن را در حالت ریلکس قرار دهید. سپس پای آسیب دیده را حدود ده سانتیمتر از زمین فاصله دهید. این در حالی است که زانو صاف می باشد. در این هنگام شروع به چرخاندن مچ پای خود کنید.
      • روی زمین نشسته و هر دو پای خود را به صورت صاف و مستقیم دراز کنید. به کمک یک حوله، کش و یا پارچه، حلقه ای درست کنید و آن را کف پا و پشت انگشتان قراردهید و دو سر پارچه را با دستان خود بگیرید. (دراین حالت انگشتان پای شما باید رو به بالا قرار بگیرند.) زانوی پاها را صاف نگه دارید و با دستان خود پارچه را به سمت بدنتان بکشید. این کشش را حدود ۳۰ ثانیه نگه داشته و مجددا به حالت عادی برگردید. بعد از یک دقیقه استراحت مجددا این تمرین را انجام دهید. بار دیگر می توانید این تمرین را با هر کدام از پاها به تنهایی نیز انجام بدهید. در این وضعیت فقط زانوی پایی که مورد کشش قرار گرفته باید صاف باشد و زانوی پای دیگر می تواند خم شود.)
      • پارچه و یا حوله ای را روی زمین پهن کرده و پای آسیب دیده را روی آن قرار دهید. به کمک انگشتان پا حوله را برداشته و جمع کنید. سپس مجدد به حالت اول خود برگشته و مجددا این حرکت را تکرار کنید.
      • ابتدا مقابل دیوار بایستید و یکی از پاها را جلوتر از پای دیگر قرار دهید. با دستان خود به دیوار فشار وارد کرده و زانوی عقبی را کمی خم کنید. این تمرین را با توجه به برنامه فیزیوتراپی و تمرین درمانی خود انجام دهید.
      • کف پای خود را روی زمین گذاشته و انگشتان خود را یکی یکی از روی زمین باند کنید.
      • ابتدا روی پنجه پا ایستاده و پاشنه ی پا را بلند کنید. (۱۵ تا ۳۰ ثانیه صبر کنید.) سپس خیلی آرام پاها را روی زمین قرار دهید.
      • به کمک انگشتان پا، یک خودکار، مداد و هر شی کوچکی را برداشته و بلند کنید و سپس سر جای اول قرار دهید. (این حرکت را چندین مرتبه انجام دهید.)
      • ابتدا توپی را بین پاهایتان قرار داده و با قسمت داخلی پا نگه دارید. دراز بکشید و پاها را بالا ببرید. سعی کنید توپ از بین پاهایتان پایین نیفتد. ( چهار الی پانزده ثانیه در این وضعیت بمانید.)

3. تزریقات

   یکی از روش های موقتی که می تواند تا حدودی به کاهش درد و ناراحتی موجود در مچ پا کمک کند و از بروز عوارض شدید تر در این ناحیه جلوگیری کند و به ترمیم تاندون ها نیز بپردازد، تزریقات بوده که به شکل های مختلف انجام می گیرد:

   • تزریق اوزون

     این روش با تزریق اوزون در ناحیه آسیب دیده مچ پا همراه بوده و موجب افزایش سرعت روند بهبود عصب های آسیب دیده و تاندون ها شده و در نهایت به کاهش التهاب و درد مچ پا کمک می کند.

   • تزریق پی آر پی

     این روش به کنترل و تسکین درد و دیگر عوارض ناشی از پارگی تاندون ها در مچ پا پرداخته و موجب بهبود سریع تر بافت های آسیب دیده مچ پا می شود. در این روش پزشک، PRP (پلاسمای غنی شده از پلاکت) را به طور مستقیم به داخل مفصل مچ پا تزریق می کند.

4. جراحی تاندون های آسیب دیده مچ پا

   جراحی از روش های تهاجمی بوده که در صورت آسیب بسیار حاد و پارگی بسیار شدید تاندون با تجویز و توصیه پزشک صورت می گیرد. در صورتی که فرد اقدام به درمان کند و بعد از گذشت ۶ ماه از درمان های فیزیوتراپی به نتیجه مطلوب نرسد و درد نیز شدیدتر شود، پزشک جهت ترمیم تاندون های آسیب دیده و بازسازی پارگی تاندون و دیگر عوارض ناشی از این پارگی ها جراحی را توصیه کرده و جراح نیز با توجه به تاندون آسیب دیده و شدت پارگی وآسیب های دیگر، به صورت های مختلف آرتروسکوپی و یا روش های جراحی باز به ترمیم و بازسازی تاندون آسیب دیده می پردازد.

سوالات متداول

1. پارگی تاندون های مچ پا در چه کسانی شایع تر است؟

   پارگی تاندون ها در مچ پا می تواند در سنین مختلف و به دلایل مختلف اتفاق بیفتد. اما بعضی از افراد بیشتر از سایر افراد دچار این آسیب می شوند. این افراد عبارتند از:
   1. افرادی که قبلا در ناحیه مچ پا دچار آسیب شده اند.
   2. افراد ورزشکاری که بیش از حد از مچ پا استفاده کرده و فعالیت های مکرر و مداومی انجام می دهند، به خصوص افرادی که زمینه های دو میدانی، پرش و..... فعالیت دارند.
   3. افرادی که به بیماری های خاص عضلانی، مفصلی و یا استخوانی از جمله آرتروز، پوکی استخوان، تاندونیت و... مبتلا هستند.
   4. افرادی که از کفش های نامناسب استفاده می کنند.

2. چگونه می توان از پارگی تاندون های مچ پا جلوگیری کرد؟

   نمی توان به طور قطعی از این آسیب جلوگیری کرد، اما می توان خطر ابتلا به این آسیب را تا حد زیادی کاهش داد. برای کاهش احتمال پارگی تاندون های مج پا، رعایت چندین نکته و انجام چندین کار توصیه می شود:
   1. مصرف مواد غذایی مفید و مغذی از جمله ویتامین های ضروری بدن
   2. پرهیزاز فعالیت های سنگین و مداوم و همچنین انجام ورزش های سنگین بدون گرم کردن بدن و آماده سازی آن
   3. عدم تغییر سرعت ناگهانی هنگام دویدن و همچنین پرهیز از دویدن در سر بالایی ها و زمین هایی ناهموار
   4. ماساژ مچ پا با آب ولرم و گرم و یا روغن های گیاهی بعد از انجام فعالیت های سنگین و یا پیاده روی و دویدن