آرتروز لگن چیست؟ | علل، علائم، تشخیص، عوارض و روشهای درمان

لگن از نواحی حساس و پرخطر بدن بوده که در سنین مختلف به خصوص در سنین سالمندی به دلیل تضعیف استخوان ها و همچنین تنش ها، فشارها و ضربه های مکرر می تواند دچار آسیب های مختلفی شود که این آسیب ها با علائم مختلف از جمله دردهای شدید، همراه هستند. ناگفته نماند، گاهی این آسیب ها مانند آرتروز در زمان جوانی اتفاق افتاده و با افزایش سن تشدید شده و بروز می یابد. در این مقاله شما را با یکی از آسیب های شایع لگن، آرتروز لگن (Hip Osteoarthritis)، علائم، دلایل ایجاد، روش های تشخیص و... آشنا کرده و به معرفی موثرترین راه های درمانی آن می پردازیم.

آرتروز لگن چیست؟

آرتروز یا التهاب مفصلی لگن، عارضه ای است که با تحلیل رفتگی و فرسایش تدریجی مفصل لگن و ران همراه بوده و می تواند منجر به ناراحتی های بسیاری در لگن و ران شود. این عارضه فرسایشی یا دژنراتیو به صورت خود ایمن بوده و معمولا به تدریج و طی چندین ماه یا چندین سال شکل گرفته و به همراه تحلیل مکانیکی مفصلی و اختلالات حرکتی و درد بروز می یابد و موجب کاهش کیفیت عملکردی فرد و زندگی او شده و حتی ممکن است به صورت رفت و برگشتی ادامه داشته باشد.

علل ایجاد آرتروز لگن

آرتروز لگن نیز همانند دیگر آسیب هایی که در بدن اتفاق می افتد، به دنبال عوامل و آسیب های مختلفی ایجاد شده و موجب ناراحتی و اختلالات حرکتی و عملکردی فرد می شود. شایع ترین دلایل بروز آرتروز لگن عبارتند از:

1. افزایش سن

   یکی از عوامل موثر ایجاد آرتروز مفصل لگن، افزایش سن می باشد. هنگامی که فرد در دوران سالمندی قرار می گیرد، تحلیل رفتگی غضروف و مفاصل همراه با پوکی استخوان، ضربه ها و فشارهای مکرر و همچنین ساییدگی و فرسایش آن ها به دلیل ضعیف شدن استخوان ها، منجر به بروز عارضه آرتروز در این ناحیه می شود.

2. عوارض مادرزادی و وراثت

   عوارض مادرزادی و نقوصی که در دوران شکل گیری جنین در رحم مادر به دلیل وراثتی و ژنتیک و یا بیماری ها و عوامل دیگر رخ می دهند، نیز می توانند بعد از تولد و در سنین جوانی و سالمندی منجر به بروز آرتروز لگن شود. ایمپینجمنت از بیماری ها و عوارض مادرزادی بوده که با تغییر شکل استخوان همراه می باشد و در نهایت موجب بروز آرتروز لگن می شود.

3. ضربه و فشار در سوانح مختلف

   سوانح مختلف از جمله تصادفات شدید، سقوط از ارتفاع، افتادن روی زمین، فعالیت های شدید و مکرر ورزشی، با فشار زیاد و ضربه های سخت همراه بوده و می تواند موجب شکستگی و آسیب دیدگی استخوان های مفصل ران و لگن شود، به دنبال این آسیب نیز ممکن است، آرتروز و تحلیل رفتگی مفصل لگن اتفاق بیفتد.

4. اضافه وزن

   اضافه وزن بیش از حد منجر به فشار به لگن و ناحیه تحتانی بدن می شود. چرا که تمامی وزن بدن روی پاها، کمر و لگن قرار گرفته و به مرور زمان این فشارها موجب تحلیل رفتگی مفاصل می شوند.

5. بیماری ها و آسیب ها

   عوارض و آسیب های مختلف در ران و لگن می توانند، موجب بروز عارضه آرتروز لگن شود. این آسیب ها و عوارض عبارتند از:
   1. عفونت های مفصل ران که با از بین رفتن غضروف های استخوانی همراه می باشد، به مرور زمان منجر به آرتروز لگن و ساییدگی و تحلیل رفتگی غضروف ها، مفاصل و استخوان ها می شود.
   2. بد جوش خوردن و یا جوش نخوردن شکستگی در ناحیه استخوان ران و یا غضروف های حفره استابولوم نیز می تواند، منجر به آسیب دیدگی و فرسایش مفصل ران و لگن شود.
   3. سیاه شدن و یا نکروز سر استخوان ران نیرز موجب نرمی و کاهش قدرت استخوان شده و با ورود فشار به این ناحیه، به مرور زمان تغییر شکل در استخوان ایجاد شده و فرد دچار سایش و تحلیل رفتگی مفصل لگن می شود.
   4. دیسپلازی مفصل ران از عوارضی است که بیشتر در زنان اتفاق می افتد. در این عارضه ناحیه حفره استابولوم، به حد کافی گود نبوده و به درستی در سر جای خود (بالای سر استخوان ران) قرار نمی گیرد. در نهایت موجب تخریب و تحلیل مفصل ران و لگن شده و منجر به بروز آرتروز می شود.
   5. طرز قرارگیری لگن در شرایط نامناسب، خوابیدن در جای نامناسب، انجام حرکات ورزشی به شکل نادرست همگی می توانند، در طول زمان موجب ایجاد فشار بر غضروف و مفاصل و در نهایت آسیب دیدگی و تحلیل آن ها شوند.

علائم آرتروز لگن

تحلیل رفتگی و سایش غضروف و مفاصل ران و لگن یا همان آرتروز مانند دیگر عوارض با علائم و نشانه هایی همراه بوده و فرد مبتلا به این عارضه با اختلالات و ناراحتی هایی مواجه می شود. این نشانه و علائم عبارتند از:

1. درد در ناحیه کشاله ران و لگن
2. تشدید درد با انجام فعالیت های مکرر و شدید و تسکین درد با استراحت
3. درد تشدید یافته به هنگام نشستن و بلند شدن
4. تغییر شکل مفصل لگن و ران
5. لنگ بودن به هنگام راه رفتن
6. صدا دادن مفصل ران و لگن به هنگام حرکت دادن مفصل
7. کاهش و محدودیت دامنه حرکتی مفصل ران و لگن
8. انتشار درد به ران و زانو
9. التهاب و تورم در ناحیه مفصل ران و لگن
10. ناتوانی و اختلالات حرکتی (سخت راه رفتن و عدم تعادل کافی)
11. خشکی و اسپاسم عضلانی و مفصلی
12. احساس ضعف در عضلات لگن و همچنین بروز آتروفی عضلات

روش های تشخیص آرتروز لگن

با بروز علائم و نشانه هایی از جمله ضعف، درد، ناتوانی و همچنین محدودیت حرکتی در ناحیه لگن و ران، فرد برای تشخیص بیماری و عارضه ایجاد شده و همچنین بررسی و اطلاع از علت ایجاد آن، جهت درمان مناسب به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کرده و پزشک نیز با انجام آزمایشات متنوع، علت ایجاد عارضه، نوع آن، ناحیه آسیب دیده لگن و ران و.. را به دقت بررسی کرده و جهت درمان مناسب اقدام می کند. آزمایشات و روش های تشخیصی آرتروز لگن شامل موارد زیر می شوند:

1. بررسی سوابق آسیب و بیماری ها

   ابتدا پزشک پرونده پزشکی و سوابق بیمار و فرد را بررسی می کند.

2. بررسی های فیزیکی با انجام حرکت مختلف

   پزشک بعد از بررسی سوابق پزشکی فرد، با لمس کردن و مشاهده میزان تورم و درد ران و لگن و همچنین تکان دادن پا در جهات مختلف، میزان آسیب و ناراحتی ایجاد شده را می سنجد.

3. عکس برداری با اشعه ایکس

   پزشک به منظور مشاهده ناحیه آسیب دیده ران و لگن و همچنین مشاهده زوائد استخوانی و بررسی مشکلات دیگر از جمله: عفونت ها، تومورها و... با استفاده از اشعه ایکس، از مفصل لگن و ران عکس می گیرد.

4. سی تی اسکن

   سی تی اسکن یا اسکن سه بعدی روش تشخیص دقیق تری بوده و می تواند تا حدودی جزئیات آسیب و محل آسیب دیده را نیز نشان دهد.

5. ام آر آی

   ام آر آی نسبت به سایر روش های تشخیصی دقیق تری بوده و پزشک با استفاده از آن، ناحیه آسیب دیده لگن و ران را به طور واضح و دقیق تری بررسی کرده و میزان آسیب وارد شده، علت آن و همچنین عصب هایی که تحت فشار قرار گرفته اند را نیز می سنجد و می توانند عوارض پنهانی که با آزمایشات دیگر قابل تشخیص نیستند را نیز به پزشک نشان دهد.

6. هدایت عصبی

   این روش تشخیصی در رابطه با عصب ها بوده و به بررسی آسیب و فشار و اختلالات موجود در عصب ها می پردازد. در این این آزمایش پزشک قدرت و سرعت سیگنال های عصبی را به خوبی بررسی کرده و در صورت اختلال در سیگنال ها متوجه می شود که عصب ها آسیب دیده اند. (این آزمایش در صورتی انجام می گیرد که پزشک به آسیب عصبی مشکوک شود.)

7. الکترومیوگرافی یا تست عصب

   پزشک با استفاده از این روش تشخیصی، میزان فعالیت الکتریکی عصب ها و همچنین انتقال دادن پیام به عضلات را در هنگام انقباض و یا شل شدگی اندازه گرفته و می سنجد. (این آزمایش در صورتی انجام می گیرد که پزشک به آسیب عصبی مشکوک شود.)

روش های درمان آرتروز لگن

درمان آرتروز لگن با توجه به وضعیت و شرایط عارضه و همچنین تشخیص پزشک به صورت های زیر انجام می گیرد:

1. درمان های اولیه و خانگی آرتروز لگن

   درمان های اولیه آرتروز لگن عبارتند از:

   1. مصرف دارو

      یکی از روش های درمانی که باید تحت نظر پزشک و با تجویز او صورت بگیرد، دارو درمانی یا مصرف دارو می باشد. در این روش دوزهای تعیین شده از داروها و قرص های ضد درد، ضد التهاب و تسکین دهنده عضلات و کاهش دهنده خشگی و گرفتگی عضلانی با تجویز پزشک مصرف شده و در نهایت موجب بهبود وضعیت درد و تورم کشاله ران و لگن می شود.

   2. ماساژ درمانی

      یکی دیگر از روش های درمانی که در خانه نیز به صورت های مختلف انجام می گیرد، ماساژ درمانی با آب ولرم و گرم، پمادهای ضد درد و التهاب، روغن های گیاهی، کمپرس گرم و... می باشد. این روش درمانی موجب بهبود ناراحتی های موجود در ران و لگن شده و به کاهش درد و تورم و بهبود بافت ها و غضروف های تحلیل رفته نیز کمک می کند.

2. فیزیوتراپی ران و لگن جهت درمان آرتروز

   بخشی از درمان های توانبخشی لگن که توسط فیزیوتراپیست و دستگاه های پیشرفته انجام می شوند، مربوط به روش های دستی، غیر دستی و تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی می باشد. این متدها به درمان آسیب های ایجاد شده در لگن، باسن از جمله آرتروز لگن پرداخته و با تحریک و ترمیم بافت آسیب دیده لگن (تاندون ها، عصب ها و همچنین رباط ها) موجب افزایش گردش خون در بافت های آسیب دیده لگن و نواحی تحلیل رفته شده و به کاهش تورم و التهاب، کاهش و تکسین درد، کاهش و رفع اسپاسم و خشکی عضلات لگن، افزایش انعطاف پذیری، حفظ تعادل (هنگام ایستادن و راه رفتن) و همچنین بهبود سریع لگن و آسیب های مرتبط با آن کمک می کند. لازم به ذکر است که روش های فیزیوتراپی انواع مختلفی داشته و با توجه به نوع، شدت آرتروز و ...مورد استفاده قرار می گیرند. هر چه قدر آسیب در لگن و تحلیل رفتگی استخوان ها، مفاصل و غضروف های لگن شدیدتر و حاد تر باشد، تعداد تکنیک ها و روش های مورد استفاده نیز بیشتر خواهد بود. این تکنیک ها عبارتند از:

   1. شاک ویو تراپی

      در این روش درمانی فیزیوتراپیست یا متخصص طب فیزیکی با اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده ستون فقرات (لگن و ران)، موجب کاهش درد و التهابات و در نهایت بهبودی مفصل آسیب های ایجاد شده از جمله تحلیل رفتگی غضروف و مفاصل شده و از بروز و تشدید آسیب آرتروز و عوارض آن جلوگیری می کند.

   2. تحریکات الکتریکی

      این تکنیک با اعمال جریان الکتریکی و انتقال آن توسط الکترودها در ناحیه لگن و ران همراه بوده و موجب ترمیم و بهبود بافت های آسیب دیده و تحلیل رفته می شود و می تواند به افزایش جریان خون در بافت های آسیب دیده و همچنین افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری ران و لگن کمک کند. البته ناگفته نماند این روش درمانی از وقوع آسیب های شدیدتر و پیشروی عارضه آرتروز نیز جلوگیری کرده و بعد از جراحی نیز می تواند به بهبود سریع تر و بازگشت عملکرد ران و لگن بپردازد.

   3. لیزر تراپی

      تاباندن اشعه و نور لیزر بر روی بروی محل آسیب دیده ران و لگن و نفوذ این اشعه ها به داخل بافت ها، موجب بالا بردن جریان و گردش خون، تحریک و ترمیم آنها و همچنین کاهش تورم، کاهش درد و اسپاسم های عضلانی می شود و به بهبود و جلوگیری از پیشروی تحلیل مفصل و آرتروز می پردازد.

   4. اولتراسوند تراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از امواج فراصوت کنترل شده به درمان آسیب دیدگی های ران و لگن پرداخته و موجب بهبود بافت ها و مفصل تحلیل رفته می شود. امواج فراصوت توسط دستگاه اولتراسوند به صورت عمقی وارد بافت ها و نواحی دردناک و آسیب دیده بدن می شوند و در نهایت به کاهش درد و تورم و همچنین ترمیم و بهبود آرتروز کمک می کنند.

   5. مگنت تراپی

      مگنت تراپی یا همان درمان الکترومغناطیسی به روش های مختلف انجام شده و فیزیوتراپیست با اعمال نیروی مغناطیسی در ناحیه آسیب دیده لگن، موجب ایجاد میدان مغناطیسی در بدن شده و در نهایت با تحریک بافت های آسیب دیده به ترمیم آن ها و کاهش دردهای مفصل لگن می پردازد. این روش درمانی منجر به افزایش سطح اکسیژن سلول ها و انتقال بهتر مواد مغذی به محل آسیب دیده و بهبود وضعیت لگن می شود.

   6. الکتروآکوپانکچر

      طب سوزنی الکتریکی یا تکنیک الکتروآکوپانکچر می تواند، به بهبود وضعیت تحلیل رفتگی مفصل و غضروف ها بپردازد و از پیشروی آرتروز جلوگیری می کند. در این روش ابتدا فیزیوتراپیست دستگاه را تنظیم کرده و یکی از سوزن ها را در نقطه درمان و سوزن بعد را نزدیک نقطه آن فرو می برد. بعد از اینکه سوزن ها به عمق مورد نظر خود رسیدند، الکترودهایی را به سوزن متصل کرده و دستگاه را الکترود ها وصل می کند. سپس دستگاه را روشن کرده و نیرو و جریان الکتریکی کنترل شده را از طریق سوزن ها به بدن بیمار اعمال می کند.

   7. کایروپراکتیک

      این تکنیک نوعی ماساژ بوده که توسط دست فیزیوتراپیست انجام می گیرد و موجب بهبود جریان و گردش خون، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده و تحلیل رفته ران و لگن و همچنین کاهش درد و تورم مفصل لگن می شود. کایروپراکتیک یا ماساژ به صورت دوار، می تواند، گره ها و اسپاسم های عضلانی را نیز کاهش دهد.

   8. تمرین درمانی و تمرینات ورزشی

      بخشی از خدمات و تکنیک های فیزیوتراپی به تمرینات و حرکات ورزشی اختصاص دارد که این تکنیک ها شامل تکنیک های کششی و تقویتی می شوند و به بهبود درد، اسپاسم عضلانی و سایر ناراحتی های ایجاد شده در ران، لگن و نواحی تحتانی کمک می کنند. در ادامه چند تمرین موثر در بهبود عوارض ناشی از آرتروز لگن و ران را به شما معرفی خواهیم کرد:

   • کشش عضلات خم کننده لگن

     برای انجام این تمرین روی زمین یک بالشت نرم قرار دهید و سپس جهت کشش عضله خم کننده لگن در سمت راست بدن، روی زمین به شکل زانو زده قرار بگیرید و یکی از پاها را از زانو خم کنید و جهت حفظ تعادل به سمت جلو آورده و زانوی پای عقب را روی بالشت قرار دهید. کمر خود را در حالت عادی و نرمال نگه داشته و وزن بدن را به سمت جلو بیاندازید. روی حرکت لگن تمرکز کنید. (باید در ناحیه جلوی سمت چپ لگن احساس کشش داشته باشید.) روزانه حدود ۲ ست سه تایی این تمرین را انجام دهید.

   • پل

     برای انجام این تمرین روی زمین دراز کشیده و زانوهایتان را خم کنید. (کف پا باید روی زمین بماند.) عضلات شکم را منقبض کرده و کمر، باسن و لگن را از روی زمین بلند کنید.باید کمر، باسن و سر زانوها در یک خط قرار بگیرند. حدود ۵ ثانیه در این وضعیت قرار گرفته و این تمرین را در ۲ ست ده تایی انجام دهید.

   • دور کردن لگن از بدن

     برای انجام این تمرین به پهلو دراز کشیده و پای زیرین خود را از زانو خم کنید. پای دیگر را بلند کرده و عضللات ران را منقبض و سفت کنید. پا را به صورت صاف و کشیده بالا نگه داشته و به آرامی به پای دیگر نزدیک کنید و مجددا بالا ببرید. چندین مرتبه این حرکت را انجام دهید. سپس به پهلوی دیگر خوابیده و مجددا این تمرین را انجام دهید. (این تمرین را روزانه در ۲ ست ۲۰ تایی تکرار کنید.)

   • بالا بردن پا به صورت صاف

     برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین و به پشت دراز بکشید و یکی از پاها را خم کنید. در همین وضعیت پای دیگر را صاف کنید و عضلات ران خود را نیز سفت و منقبض کنید. در همین حالت پا را بالا ببرید و حدود ۳۰ سانتی متر از زمین فاصله دهید. ۳ تا ۵ ثانیه در این وضعیت بمانید. خیلی آرام پای خود را پایین آورده و مجددا این حرکت را با پای دیگرتان نیز انجام دهید.

   • کشش عضله چهار سر ران در حالت دمر

     برای انجام این تمرین ابتدا در حالت دمر بر روی تشک و یا تخت قرار بگیرید. زانوی خود را از پشت خم کرده و با دست خود از پنجه و انگشتان پا و یا قوزک و مچ پا بگیرید و در همین حالت پای خود را به سمت باسن بیاورید. (این کار را تا جایی انجام دهید که در قسمت جلوی ران کشش احساس شود.) دقت کنید که زانو هایتان به هم چسبیده باشند. بعد از چند ثانیه به آرامی پا را شل کرده و پایین بیاورید. این تمرین را مجددا انجام دهید.

   • کشش همسترینگ در حالت خوابیده

     برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین دراز کشیده و یکی از پاهای خود را از زانو خم کنید. باید کف پا روی زمین بماند. در حرکت بعد، پای دیگر را بلند کرده و به صورت صاف و مستقیم، تا جای ممکن بالا نگه دارید. یک طناب یا کش را از پشت پنجه پا رد کرده و با دستان خود کش را بکشید. باید در پشت زانو و ران خود کمی کشش احساس کنید. بعد از ۶۰ ثانیه پا را پایین آورده و کمی استراحت کنید. پس مجدد این تمرین را با پای دیگر انجام دهید.

   • کشش عضله پیرفورمیس

     برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین دراز کشیده و سپس مچ پای راست را روی زانو پای چپ قرار دهید و پای چپ خود را به سمت سینه بیاورید. بهتر است برای بالا بردن زانو دست ها را روی ناحیه پشتی ران خود قرار دهید. در این حالت باید در باسن و لگن سمت راست خود احساس کشش داشته باشید. حدود ۲۰ ثانیه در این وضعیت بمانید و این تمرین را حدود ۲ ست ۲ تایی و با هر پا جداگانه تکرار کنید.

   • بالا بردن زانو تا سینه

     برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین دراز کشیده و پاهای خود را به صورت صاف و کشیده روی زمین قرار دهید. سپس یکی از پاها را به کمک دستان و در حالی که از ناحیه زانو خم شده است، به سمت قفسه سینه خود بکشید. حدود ۲۰ ثانیه در این وضعیت بمانید. در این حالت کمی کشش در ران و لگن حس خواهید کرد. به آرامی پای خود را پایین آورده و مجددا این تمرین را با پای دیگر انجام دهید. (دقت داشته باشید پایی که روی زمین است، باید تا آخر تمرین صاف و کشیده بماند.)

3. درمان آرتروز لگن با جراحی

   به طور معمول جراحی گزینه آخری است که پزشک برای درمان بیمار تجویز می کند. بعد از این پزشک وضعیت بیمار را مورد بررسی قرار می دهد و روش های درمانی مختلفی از جمله فیزیوتراپی را تجویز می کند، متاسفانه گاهی شدت عارضه (آرتروز) آنقدر زیاد است که فیزیوتراپی نیز نمی تواند موجب بهبود بیمار شود، در این وضعیت پزشک مجبور به جراحی می شود. البته جراحی مفصل لگن نیز به شکل های مختلف به میزان آسیب دیدگی و تشخیص پزشک انجام می گیرد. در ادامه نمونه ای از این جراحی ها را با هم بررسی خواهیم کرد.

   1. استئوتومی

      در صورتی که تخریب و تحلیل رفتگی مفصل زیاد نباشد و فقط بخش هایی از مفصل دچار آسیب شده باشد، جراح از این روش استفاده کرده و با برش استخوان و قرار دادن آن در حالت جدید با استفاده از ابزار و پیچ و پلاک، موجب بهبود وضعیت مفصل آسیب دیده شده و از ورود فشار شدید به این ناحیه جلوگیری می کند. در نتیجه درد فرد کاهش یافته و سرعت پیشروی آرتروز نیز کاهش می یابد.

   2. تعویض مفصل لگن

      در صورتی که پزشک تشخیص دهد، آرتروز لگن بسیار حاد بوده و موجب آسیب و تحلیل رفتگی تمام غضروف های مفصل شده، مجبور به تعویض مفصل لگن و جایگزینی آن با مفصل مصنوعی می شود که این روش نیز به صورت های مختلف انجام می گیرد. در این جراحی جراح استابولوم و همچنین سر استخوان ران را به طور کامل تعویض می کند.

عوارض آرتروز لگن

آرتروز لگن و تحلیل رفتگی غضروف ها و مفصل لگن علاوه بر اینکه موجب ایجاد درد و ناراحتی فرد می شود، می تواند منجر به بروز عوارض و آسیب های دیگری نیز شود. این آسیب ها و عوارض عبارتند از:

1. لنگ شدن پا

   از آنجایی ک مفصل لگن و ران به یکدیگر متصل و مربوط می باشند، در صورت آسیب دیدگی مفصل لگن و تحلیل رفتن غضروف های مفصلی، حرکت ران و پا نیز دچار اختلال شده و فرد به هنگام راه رفتن لنگ می زند و نمی تواند تعادل خود را به خوبی حفظ کند.

2. شکستگی استخوان لگن

   این عارضه به دلیل تضعیف غضروف ها و مفصل لگن، منجر به آسیب پذیری سریع تر استخوان ها شده و در نهایت موجب ترک برداشتن استخوان لگن و شکستگی های خفیف و شدید آن می شود.

3. نکروز یا سیاه شدن استخوان سر ران

   در مواقعی که این آسیب مانع خون رسانی کافی و لازم به استخوان ها شود، خون به استخوان نرسیده و در ناحیه سر استخوان ران، نکروز یا همان سیاهی استخوان اتفاق می افتد و منجر به مرگ استخوان می شود.

سوالات متداول

1. آرتروز لگن در چه افرادی شایع تر است؟

   این عارضه می تواند در سنین مختلف اتفاق بیفتد، اما معمولا در سنین ۴۰ به بالا و سالمندی بیشتر اتفاق می افتد و فرد با تحلیل رفتگی تدریجی غضروف ها و مفصل لگن و ران مواجه می شود. این عارضه در بعضی از افراد شایع تر است و بیشتر اتفاق می افتد:
   1. افرادی که دچار عارضه پوکی استخوان و ضعف های شدید عضلانی در ناحیه لگن هستند.
   2. افرادی که دچار آسیب های لگن از جمله شکستگی و ترک استخوان لگن هستند و یا جراحی لگن انجام داده اند.
   3. زنانی که زایمان های طبیعی و سختی داشته اند.
   4. افرادی که دچار عفونت و یا تومورهای استخوانی در ناحیه ران و لگن هستند.

2. آیا می توان از آرتروز لگن جلوگیری کرد؟

   به طور کلی نمی توان از این عارضه (آرتروز لگن) به طور قطعی جلوگیری کرد، اما با رعایت بعضی از نکات می توان تا حدی خطر ابتلا به آن را کاهش داد:

   1. پرهیز از حرکات ناگهانی و شدید ورزشی با پا، ران و لگن
   2. پرهیز از نشستن های طولانی مدت و نشستن بر روی سطوح سخت
   3. درمان یبوست
   4. پرهیز از هر گونه ورزش بدون انجام حرکات سبک اولیه و نرمش