فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی برای کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی برای کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ کلینیک فیزیوتراپی رامتن

فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی برای کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ

نوشته شده توسط شنبه, 09 اسفند 1399 ساعت 07:36
این مورد را ارزیابی کنید
(1 رای)

مفصل ران از مفاصل مهم بدن و پا بوده و بیشتر وزن بدن را تحمل کرده و به پاها منتقل می کند. این مفصل شامل عضلاتی به نام همسترینگ شده که این عضلات می توانند به دلایل مختلفی به خصوص در وزشکاران و دوندگان، دچار آسیب هایی از جمله کشیدگی و پارگی شوند. چنانچه بافت های نرم این عضلات دچار آسیب شوند، در حرکت عضله و مفصل ران پا اختلال ایجاد کرده و موجب کاهش کیفیت عملکردی پا می شوند. در این مقاله شما را با آسیب های همسترینگ (hamstring injuries)، آناتومی، علائم، علل، انواع آسیب، روش های تشخیص آسیب ها و... آشنا کرده و تاثیر فیزیوتراپی و تکنیک های آن را بر روی درمان و بهبود مشکلات همسترینگ شرح خواهیم داد. جهت اطلاع بیشتر از آسیب های همسترینگ و درمان آن ها با فیزیوتراپی، تا پایان مقاله همراه ما باشید.

آناتومی مختصری از عضله همسترینگ

عضلات همسترینگ مجموعه ای از سه عضله مهم هستند که در ناحیه پشت ران پا قرار گرفته اند. این سه عضله عبارتند از:

  1. عضله دو سر ران یا فموریس

    این عضله به بخش خارجی سر استخوان فیبولا و کندیل خارجی تیبیا متصل بوده و در پشت ناحیه خارجی ران قرار گرفته و دارای دو سر می باشد که یکی از سرهای آن کوتاه بوده و از بخش پشت استخوان ران شروع می شود و سر دیگر آن نیز بلند بوده و از قسمت پایینی استخوان هیپ آغاز می شود.
  2. عضله سمی تاندینو

    این عضله در قسمت پشتی و داخلی ران قرار گرفته و از عضلات سطحی محسوب می شود. همچنین از ناحیه پایینی استخوان هیپ شروع می شود.
  3. عضله سمی ممبرانو

    این عضله در قسمت پشتی و داخلی ران، زیر عضله سمی تاندینو قرار گرفته و از عضلات عمقی محسوب می شود.
    این سه عضله (عضلات همسترینگ) نزدیک به هم بوده و به بخش بالایی و داخلی استخوان تیبیا متصل شده اند. همچنین کار و فعاللیت آن ها تقریبا یک شکل و یکسان می باشد.
دریافت تخفیف فیزیوتراپی در تهران
(*)
لطفا نام خود را وارد کنید
(*)
شماره تماس خود را وارد کنید
(*)
آدرس ایمیل خود را وارد کنید

انواع آسیب های همسترینگ

آسیب های همسترینگ در بخش ضخیم تر و میانی اتفاق افتاده و یا در نقطه اتصال فیبرهای عضلانی و فیبرهای تاندونی اتفاق افتاده و بر اساس میزان آسیب، به سه گروه تقسیم می شوند:

  1. کشیدگی عضلات همسترینگ

    گاهی عضلات همسترینگ به دلیل فشار و حرکات مکرر و مداوم ورزشی، دچار کشش شده و به دنبال این کشش، فرد درد شدیدی را احساس خواهد کرد. این نوع آسیب بیشتر در ورزشکاران، فوتبالیست ها، بسکتبالیست ها، دوندگان و... اتفاق می افتد و در صورت درمان صحیح، بعد از گذشت چندین روز و نهایت دو هفته بهبود می یابد.
  2. کشیدگی شدید و پارگی خفیف

    گاهی کشیدگی عضله طوری اتفاق می افتد که بخشی از عضله دچار پارگی می شود، اما به طور کامل پارگی اتفاق نمی افتد. در این وضعیت بیمار به درمان فیزیوتراپی نیاز داشته و در صورت درمان به موقع بعد از چندین ماه بهبود می یابد.
  3. پارگی های کامل و شدید (شکستگی کندگی)

    در صورتیکه پارگی شدید باشد و تاندون ها کاملا از استخوان جدا شوند و یا بخشی از استخوان نیز همراه تاندون جدا شود، آسیب از نوع حاد بوده که به آن شکستگی کندگی می گویند. این نوع آسیب به طور معمول نیاز به جراحی داشته و با فیزیوتراپی به تنهایی درمان صورت نخواهد گرفت.

علل آسیب های همسترینگ

عضلات همسترینگ به طور معمول بیشتر هنگام انقباض و سفت شدن، دچار آسیب هایی از جمله کشیدگی و پارگی می شوند. این آسیب ها در درجه ها و انواع مختلف و به دلایل مختلف اتفاق می افتند. در ادامه شایع ترین دلایل و همچنین عوامل موثر در آسیب (کشیدگی و پارگی) این عضلات را شرح خواهیم داد:

  1. ضعف عضلات

    ضعف عضلات همسترینگ منجر به آسیب پذیری بیشتر و سریع تر این عضلات شده و احتمال پارگی و کشیدگی در حین و یا بعد از فعالیت های ورزشی را افزایش می دهد. این فاکتور می تواند دلیلی برای آسیب های عضلات همسترینگ باشد.
  2. ناهماهنگی عضلات

    عضلات یک سیستم را تشکیل می دهند که در صورت هماهنگی، مقاوم تر بوده و در برابر ضربه و فشارهای وارد شده بسیار قوی عمل می کنند. چنانچه عضله ای از سه عضله همسترینگ با عضله دیگر در یک راستا فعالیت نکند و ناهماهنگی بین عضلات ایجاد شود، این قدرت را از دست داده و در مقابل فعالیت های پر تنش، فشارها و ضربه ها دچار آسیب هایی از قبیل کشیدگی و یا پارگی می شوند.
  3. خستگی عضلات

    یکی دیگر از دلایل کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ، خستگی عضلانی می باشد. این خستگی موجب کاهش قابلیت عضله در برابر شوک و آسیب شده و در نهایت عضلات راحت دچار کشش و یا پارگی می شوند.
  4. سفتی و انقباض عضلات

    از شایع ترین دلایل کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ می توان به انقباض و سفتی یا اسپاسم بیش از حد عضلات همسترینگ اشاره کرد. زمانی که فرد در حال ورزش هایی از جمله دویدن است، عضلات انقباض یافته و احتمال کشیدگی و پارگی آن ها نیز بیشتر خواهد شد.
  5. تنش و فشار

    تنش و فشار وارد شده طی فعالیت های متفاوت ورزشی و شغلی و همچنین در سوانحی از جمله تصادفات، سقوط و ... منجر به بروز آسیب هایی از جمله کشیدگی و پارگی ها خفیف و شدید عضلات همسترینگ می شود.
  6. کهولت سن

    افزایش سن موجب تضعیف غضروف و عضلات شده و به دنبال آن عضلات در برابر ضربه و فشار ضعیف عمل کرده و دچار آسیب می شوند.
  7. سن نوجوانی

    در این سن رشد طولی عضلات در مقایسه با رشد طول استخوان ها به تعویق افتاده و کمی دیرتر صورت می گیرد. این موضوع باعث کوتاهی عضلات ران شده و احتمال قرار گیری در مقابل کشش و کشیدگی بیشتر خواهد شد.

پیشنهاد میکنیم حتما بخوانید

علائم آسیب های همسترینگ

آسیب های همسترینگ (کشیدگی ها و پارگی ها) در درجه های مختلف و انواع متفاوت با علائم و نشانه هایی در ران و پای فرد همراه بوده و موجب ناراحتی بسیار و اختلالات حرکتی و عملکردی پا می شود. شایع ترین این علائم عبارتند از:

  1. بروز دردهای شدید و ناگهانی در ران پا، پشت ران، بالای زانو و پشت زانو
  2. بروز ضعف های شدید عضلانی در ناحیه ران
  3. بروز تورم و التهاب در ناحیه ران پا و حتی بالای زانو
  4. تغییر رنگ پوست به سیاه مایل به آبی (کبود شدن زانو و پشت ران)
  5. کاهش دامنه کششی و حرکتی ران و زانو
  6. اختلالات تعادلی به هنگام ایستادن و راه رفتن
  7. سوزش شدید ران و پشت زانو

روش های تشخیص آسیب های همسترینگ

با بروز علائم و نشانه هایی از جمله درد و تورم در قسمت بالای زانو و ران پا، بیمار جهت تشخیص عارضه، علت ایجاد آن، اطلاع از بیماری و رهایی از عوارض و ناراحتی های ناشی از آن، به پزشک متخصص ارتوپدی مراجعه کرده و پزشک نیز بعد از پرسیدن چندین سوال از بیمار و همچنین بررسی سوابق پزشکی و علائم موجود، آزمایشات متنوع و متعددی انجام داده، سپس علت آسیب (پارگی و کشیدگی عضله همسترینگ)، نوع عارضه و میزان آن را بررسی کرده و جهت درمان آن اقدام می کند. این آزمایشات شامل موارد زیر می شوند:

  1. مشاهده و بررسی های فیزیکی

    پزشک یا متخصص بعد از بررسی سوابق پزشکی و آسیب های وارد شده به پا، ناحیه آسیب دیده را لمس کرده و طی چندین حرکت فیزیکی (تکان دادن و فشار دادن ناحیه دردناک پا) میزان درد و ناراحتی و همچنین شدت محدودیت حرکتی را می سنجد.
  2. عکس برداری با اشعه ایکس

    بعد از مشاهده و لمس ناحیه آسیب دیده، پزشک به منظور تشخیص دقیق تر از علت درد و آسیب وارد شده به پا، با استفاده از اشعه ایکس از ناحیه آسیب دیده پا عکس برداری می کند. این روش به بررسی و شناسایی زوائد استخوانی و بررسی عارضه هایی از جمله تومور، عفونت و... کمک می کند.
  3. سی تی اسکن

    در صورتی که پزشک نتواند علت بروز عارضه و شدت آن را به طور قطعی تشخیص دهد، برای تشخیص واضح تر و بهتر و بررسی جزئیات شدت و علت آسیب از روش سی تی اسکن یا تصویر برداری سه بعدی استفاده می کند.
  4. ام آر آی

    بعد از سی تی اسکن در صورت لزوم از روش ام آر آی استفاده می شود. این روش نسبت به سایر روش های تشخیصی بسیار دقیق بوده و می تواند بافت های عضلانی را همراه با جزئی ترین آسیب مشخص کند. همچنین این روش می تواند به شناسایی و اطلاع از بروز عارضه ها و آسیب های پنهان در بدن کمک کند و علت وقوع عارضه ایجاد شده (کشیدگی و یا پارگی عضله همسترینگ) را نیز مشخص می کند.
  5. الکترومیوگرافی و هدایت عصبی

    گاهی ممکن است پزشک احتمال دهد که فرد به دنبال پارگی عضله در ناحیه آسیب دیده پا (عضله همسترینگ) دچار آسیب عصبی نیز شده باشد. بدین منظور جهت بررسی دقیق وضعیت عصب و میزان فعالیت آن از روش الکترومیوگرافی و هدایت عصبی استفاده می کند تا بتواند میزان اختلال ایجاد شده در عصب را نیز تشخیص دهد.

تاثیر فیزیوتراپی در درمان آسیب های همسترینگ

فیزیوتراپی و توانبخشی از روش های درمانی موثر، ایمن و کاربردی بوده که می تواند به بهبود انواع عوارض ایجاد شده در بدن بخصوص عوارض اسکلتی و عضلانی کمک کند. این روش درمانی توسط فیزیوتراپیست و با توجه به وضعیت بیمار، طبق برنامه درمانی جامعی که توسط فیزیوتراپیست تنظیم و تجویز شده، انجام می گیرد. فیزیوتراپی شامل تکنیک های مختلف دستی، غیر دستی و همچنین ورزشی می شود که این تکنیک به کمک فیزیوتراپیست و یا دستگاه های نوین و پیشرفته در کلینیک فیزیوتراپی انجام گرفته و به افزایش گردش خون در بافت های آسیب دیده عضلات، کاهش تورم و التهاب ایجاد شده در عضلات و مفاصل نواحی مختلف بدن، کاهش و تسکین درد، انعطاف پذیری بهتر عضله و مفصل، کاهش خشکی و گرفتگی و اسپاسم های عضلانی، افزایش دامنه حرکتی و همچنین کاهش ضعف عضلانی کمک می کند. همچنین این روش بعد از جراحی نیز موجب افزایش و عملکرد سرعت بازگشت دامنه حرکتی و ناحیه آسیب دیده (عضله همسترینگ پا) شده و به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند. در ادامه به بررسی تکنیک های فیزیوتراپی در خصوص بهبود کشیدگی و پارگی عضله همسترینگ ران پا می پردازیم:

  1. تمرین درمانی و حرکات ورزشی

    تمرین درمانی از بخش های مهم و موثر فیزیوتراپی بوده و می تواند به کمک مراقب و یا توسط بیمار و خود فیزیوتراپیست انجام بگیرد. این بخش از تکنیک های فیزیوتراپی و توانبخشی شامل تکنیک های مختلف ورزشی از جمله تکنیک های استقامتی، عملکردی، تعادلی، تقویتی و کششی شده و بهبود وضعیت پا و ران پا کمک می کند. در این بخش به معرفی چند نمونه از تکنیک های تمرین درمانی در خصوص درمان آسیب های کشیدگی و پارگی عضله همسترینگ می پردازیم:
    1. صاف کردن پا رو به بالا

      برای انجام این تمرین ابتدا به پشت دراز کشیده و یکی از پاهایتان را خم کنید. در همین وضعیت پای دیگر را صاف کنید و در حالی که عضلات ران را سفت و منقبض کرده اید، پا را بالا ببرید. سپس پای خود را حدود ۳۰ سانتی متر از زمین فاصله دهید و ۳ تا ۵ ثانیه در این وضعیت بمانید. خیلی آرام پای خود را پایین آورده و مجددا این حرکت را با پای دیگر نیز انجام دهید.
    2. کشش عضله همسترینگ

      برای انجام این تمرین ابتدا جهت برقراری و حفظ تعادل خود از دیوار، میز و یا پشت صندلی کمک گرفته و یکی از پاهای خود را طوری که پاشنه پ ابه باسن نزدیک شود، بالا بیاورید. وزن بدن را روی یکی از پاها بیاندازید و ۳ الی ۵ ثانیه در این حالت بمانید. سپس خیلی آرام پای دیگر را پایین آورده و مجددا این تمرین را با پای دیگر نیز انجام دهید.
    3. کشش همسترینگ

      برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین بنشینید و هر دو پای خود را صاف کنید. (پاهای شما نباید به هیچ عنوان خم شوند.) کف هر دو دست خود را روی زمین قرار داده و به جلو ببرید. چندین ثانیه در این حالت بمانید و مجددا به حالت اول خود برگردید. (در طول تمرین دقت داشته باشید که کمر و پاها خم نشوند و زانوها نیز قفل نشوند.)
    4. کشش همسترینگ با صندلی

      برای انجام این تمرین ابتدا بایستید و پای آسیب دیده خود را روی یک صندلی و یا میزی به ارتفاع ۴۰ سانتی متر قرار دهید. زانوها را صاف نگه داشته و رو به جلو خم شوید. کمی کشش در پشت ران حس خواهید کرد. چند ثانیه در این وضعیت بمانید و پای خود را به آرامی روی زمین قرار دهید. سپس جای پاها را عوض کرده و مجددا این تمرین را انجام دهید.
    5. بلند کردن پاشنه

      برای انجام این تمرین از یک صندلی و یا میز کمک گرفته تا تعادلتان برقرار شود. سپس پاهای خود را به عرض شانه باز کرده و پنجه پاها را رو به جلو قرار دهید. به آرامی پاشنه پاها را از روی زمین بلند کنید و در حالی که روی پنجه ها قرار گرفته اید، چندین ثانیه در این حالت بمانید و سپس خیلی آرام پاشنه پا را روی زمین قرار دهید و به حالت عادی برگردید.
    6. یک پا جلو-یک پا عقب

      ابتدا بایستید و پاها را کنار هم قرار داده و هر دو دست خود را روی ران هایتان بگذارید. پای سمت راستتان را به سمت عقب برده و به اندازه ای حرکت دهید که با خم شدن پای چپ قوزک پا و زانو در یک خط قرار بگیرند. سپس پای خود را صاف کرده و زانوی پای چپ خود را خیلی آرام و با احتیاط خم کنید. این حرکت را حدود ده مرتبه با تعویض و جابه جایی پاها انجام دهید.
    7. انقباض عضلات چهار سر ران در حالت نشسته

      برای انجام این حرکت ورزشی باید پارچه یا حوله کوچکی را را زیر زانوی پای آسیب دیده خود قرار دهید. سپس با سفت کردن و منقبض کردن عضلات چهار سر ران، زانو را رو به زمین فشار دهید. در حین این انقباض می توانید، انگشتان دست را روی ران پا قرار دهید. چندین ثانیه در این وضعیت بمانید و مجددا عضلات ران خود (همسترینگ) را شل کرده و به حالت طبیعی و اولیه خود برگردید.
    8. خم کردن زانو در حالت دمر

      برای انجام این تمرین ابتدا روی زمین و به روی شکم بخوابید و پاها را صاف کنید. سپس پای آسیب دیده خود را از زانو خم کرده و رو به بالا بیاورید. پای دیگر را صاف نگه داشته و در همان حالت، پای آسیب دیده را تا جای ممکن به باسن نزدیک کنید. چندین مرتبه این حرکت را انجام دهید و سپس به حالت عادی برگردید.
  2. کایروپراکتیک و ماساژ درمانی

    کایروپراکتیک از تکنیک های دستی و کاربردی یا منوال تراپی بوده که توسط دست فیزیوتراپیست و با اعمال ماساژ دایره ای شکل بر روی ناحیه آسیب دیده پا (عضله همسترینگ ران) انجام می گیرد. این روش درمانی می تواند به افزایش گردش خون، کاهش درد و تورم ران پا و همچنین بازگشت سریع عملکرد پا و کارایی آن بعد از آسیب و یا جراحی کمک کند.

  3. لیزرتراپی

    این روش درمانی به دو صورت لیزر پرتوان و کم توان و با توجه به میزان آسیب دیدگی عضله همسترینگ انجام می شود. در این روش درمانی فیزیوتراپیست با اعمال و انتقال اشعه و نور لیزر به بخش آسیب دیده پا (عضله همسترینگ) موجب بهبود آسیب های وارد شده به بافت های این عضله شده و به بهبود و کاهش درد، تورم و اسپاسم عضلانی پرداخته و از بروز آسیب های شدیدتر و جدی تر نیز جلوگیری می کند.
  4. اولتراسوند تراپی

    در این روش درمانی فیزیوتراپیست از دستگاه اولتراسوند استفاده کرده و با اعمال و انتقال امواج فراصوت، به تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده عضله همسترینگ می پردازد و به بهبود وضعیت پا و عضله همسترینگ آسیب دیده کمک می کند. این روش بعد از جراحی نیز مفید بوده و به بازگشت سریع تر عملکرد پا نیز کمک می کند.
  5. تحریکات الکتریکی

    در این روش که در بخش الکتروتراپی قرار می گیرد، فیزیوتراپیست از دستگاه انتقال دهنده جریان الکتریکی استفاده کرده و توسط آن، جریان الکتریکی را با ولتاژ کنترل شده ای و به کمک الکترودها به ناحیه عضله همسترینگ ران پا اعمال می کند. در نهایت موجب تحریک، ترمیم و بهبود بافت های آسیب و عضله کشیده شده و یا پاره شده همسترینگ می گردد. البته بعد از جراحی همسترینگ نیز این روش به بازگشت سریع تر عملکرد پا کمک خواهد کرد.
  6. مگنت تراپی

    این روش نیز از تکنیک های نوین و خاص فیزیوتراپی بوده که می تواند به درمان بسیاری از عوارض اسکلتی و عضلانی بدن کمک کند.در این روش درمانی، فیزیوتراپیست با اعمال و انتقال نیروی مغناطیسی را به بدن و ناحیه آسیب دیده (عضله همسترینگ) اعمال کرده و یک میدان مغناطیسی در بدن ایجاد می کند. به دنبال این اتفاق، گردش خون در بافت های آسیب دیده افزایش یافته و موجب تحریک و ترمیم بافت های کشیده شده و پاره شده می شوند. تحریک عمیق بافت ها و عضلات در نهایت موجب بهبود سریع تر وضعیت پا و ناراحتی های فرد خواهد شد.
  7. طب سوزنی

    یکی از روش درمانی سنتی و کاربردی که همواره به بهبود وضعیت سلامت بدن بیماران کمک می کند، طب سوزنی می باشد. امروزه این طب به شکل پیشرفته و نوین در طب فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرد که به آن درای نیدلینگ می گویند. در این روش سنتی (طب سوزنی)، فیزیوتراپیست با وارد کردن سوزن هایی در سایزهای متفاوت در نقاط ماشه ای و حساس و همچنین نواحی عضله همسترینگ به کاهش درد ران و بهبود وضعیت عضله همسترینگ کمک کرده و باعث تولید و آزادسازی اندروفین یا همان هورمون ضد درد می شود و موجب تسکین درد بیمار می شود.
  8. شاک ویو تراپی

    این روش درمانی موجب ورود شوک به بافت های آسیب دیده شده و به تحریک و ترمیم آن ها می پردازد. در این روش درمانی فیزیوتراپیست با اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده ران و عضله همسترینگ پا، شوکی به بافت های کشیده شده و آسیب دیده وارد کرده و موجب کاهش درد و التهابات، اسپاسم و در نهایت بهبودی عضله همسترینگ شده و از بروز آسیب های جدی تر و پیشروی عارضه نیز جلوگیری می کند. این درمان بعد از جراحی همسترینگ نیز مفید بوده و به بازگشت عملکرد حرکتی و حسی مفصل ران کمک می کند.
  9. آب درمانی

    آب یکی از عناصر تسکین دهنده و آرامش بخش بوده که می تواند تاثیر خوبی بر روی نرم کردن عضلات، تسکین درد، اسپاسم های عضلانی و....بگذارد. آب درمانی نیز همراه با حرکات ورزشی، ماساژهای مختلف، یوگا و ایروبیک بسیار موثر بوده و به بهبود وضعیت عضله همسترینگ و دیگر نواحی پا و بدن کمک می کند و شدت تنش و فشار را نیز کاهش می دهد
  10. استفاده از بریس های مخصوص

    گاهی ممکن است فیزیوتراپیست به بیمار پیشنهاد دهد تا از بریس مخصوص پا و ران استفاده کند. بستن پا به کمک بریس های مخصوص به ثبات پا و ران کمک کرده و مانع تحرک بیش از حد پا می شود. در نتیجه علاوه بر اینکه عضله همسترینگ استراحت کرده و شدت درد و تورم ایجاد شده در پا نیز کاهش می یابد، از ران پا در مقابل آسیب ها و فشارهای دیگر محافظت می شود.

سوالات متداول

  1. آسیب همسترینگ چه عوارضی به دنبال دارد؟

    آسیب های همسترینگ از جمله کشیدکی و پارگی ها می توانند موجب اختلالات حرکتی و یا تعادلی در پا شوند و حتی بر روی عملکرد لگن نیز تاثیر منفی بگذارند. این آسیب ها می توانند منجر به بروز آسیب های جدید تر و شدیدتر عضلات همسترینگ و یا نواحی مختلف پا نیز شوند و به دنبال آن در صورت حاد بودن آسیب در برنامه ورزشی ورزشکاران نیز اختلال ایجاد شده و گاهی ممکن است،دیگر فرد نتواند رشته ورزشی خود را مثل سابق ادامه دهد.
  2. چگونه از بروز و شدت یافتن آسیب های همسترینگ (کشیدگی و پارگی آن) جلوگیری کنیم؟

    آسیب های همسترینگ می توانند به دلایل مختلفی اتفاق بیفتند و موجب اختلالات و ناراحتی در پا و فعالیت های آن شوند. در حالت کلی راه حل و روش خاصی برای جلوگیری از این آسیب ها وجود ندارد و تنها با رعایت نکات وررزشی می توان تا حدودی از بروز این اتفاق جلوگیری کرد.
    1. جهت جلوگیری از این عارضه بهتر است، از انجام حرکات ورزشی سریع و ناگهانی با پا خودداری کنید.
    2. عضلات را بیش از حد و به طور مداوم و بدون آماده سازی و نرمش، منقبض نکنید.
    3. حتما روزانه ساعاتی را به ورزش های سبک و پیاده روی اختصاص دهید تا عضلات همسترینگ تقویت شوند.
  3. کشیدگی و پارگی همسترینگ در چه افرادی بیشتر اتفاق می افتد؟

    آسیب های عضلات همسترینگ از جمله کشیدگی و پارگی عضلات می تواند در هر کسی اتفاق بیفتد، اما بعضی از افراد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این آسیب ها قرار می گیرند. این افراد عبارتند از:
    1. ورزشکاران

      ورزشکاران به دلیل استفاده مکرر از ماهیچه و عضلات خود و انقباض بیش از حد و مداوم آن ها بیشتر از دیگر افراد دچار کشیدگی و یا پارگی عضلات همسترینگ می شوند. ورزشکارانی که در شاخه های فوتبال، بسکتبال، دو میدانی و ... فعالیت دارند بیش از دیگر ورزشکاران در معرض ابتلا به این آسیب قرار می گیرند.
    2. افراد سالمند

      افراد سالمند به دلیل کهولت سن، ضعف و انقباض و خشکی عضلات همواره بیش از دیگر افراد در معرض آسیب های کشیدگی و پارگی عضلات همسترینگ قرار می گیرند.
    3. نوجوانان

      در نوجوانان نیز این کشیدکی و پارگی عضلات به دلیل اینکه رشد طولی عضلات دیرتر از رشد طولی استخوان ها اتفاق می افتد، بیشتر از سایر افراد مشاهده می شود.
    4. آسیب های قبلی

      آسیب های قبلی در ناحیه زانو، ران، لگن و پا نیز می تواند موجب بروز ضعف و یا مشکلات عضلانی شود که به دنبال آن عضلات همسترینگ دچار کشیدگی و یا پارگی خواهند شد.
خواندن 2757 دفعه

نظر دادن

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.