سندرم تونل کارپال | علل، علائم، تشخیص، عوارض و روشهای درمانی

مچ دست یکی از نواحی آسیب پذیر و حساس بدن می باشد، چرا که روزانه فعالیت های بسیاری توسط آن انجام داده می شود. در افرادی مانند تایپیست ها که با استفاده از دست خود کارهای تکراری و طولانی مدت انجام می دهند، مچ دست بیشتر دچار آسیب و درد خواهد شد. گاهی این آسیب ها به ناحیه ای از مچ دست به نام تونل کارپال و عصب واقع در آن و همچنین تاندون ها و رباط های آن وارد می شوند و در نهایت موجب ایجاد عارضه ای به نام سندرم تونل کارپال می شوند و در عملکرد فرد اختلال ایجاد می کنند. در این مقاله قصد داریم شما را با تونل کارپال و عارضه سندرم تونل کارپال (Carpal tunnel syndrome) آشنا کرده و به بررسی علائم، علل ایجاد، نحوه تشخیص، روش های درمان فیزیوتراپی، هزینه، عوارض آن ها و همچنین دوره درمان و مراقبت های درمانی بپردازیم.

سندرم تونل کارپال چیست؟

همانطور که گفتیم در کانال کارپال 9 تاندون خم کننده یا فلکسور وجود دارد که موجب اتصال ساعد به مچ و انگشتان دست می شود. همچنین درون این تونل عصبی به نام عصب مدیان قرار گرفته است. این عصب باعث کنترل حرکت دست از ناحیه مچ به پایین و همچنین ایجاد حس در نواحی انگشت وسط، انگشت سبابه، انگشت شست و کف دست می شود. گاهی بر اثر آسیب ها و به دلایل خاصی ممکن است کانال کارپال تنگ شود و با تنگ شدن این کانال به عصب مدیان فشار وارد شده و مچ دست متحمل درد و بی حسی می گردد. به این عارضه سندرم تونل کارپال و یا همان سندرم تونل کف دست می گویند. سندرم تونل کارپال در بین بانوان شایع تر می باشد و همچنین در افراد بزرگسال که مونتاژ و این گونه کارها را انجام می دهند نیز بیشتر از دیگر افراد اتفاق می افتد.

علائم سندرم تونل کارپال

عارضه سندرم تونل کارپال نشانه ها و علائمی دارد که با مشاهده و احساس آن می توان از ایجاد این عارضه مطلع شد و به درمان آن پرداخت. این علائم و نشانه ها عبارتند از :

1. بی حسی، گزگز و سوزن سوزن شدن در ناحیه انگشت شست، انگشت اشاره، سبابه و همچنین انگشت انگشتری و حلقه.
2. ناتوانی و ضعف دست، بی حسی و کاهش حس و افتادن وسایل از دست
3. احساس درد و یا سوزن سوزن شدن ساعد و شانه
4. دردهای شبانه دست به هنگام خم کردن دست و یا قرار گرفتن دست در زیر بالشت در مدت طولانی
5. ضعف و عدم توانایی در بستن دکمه ی لباس
6. در بعضی از مواقع بیمار دچار درد در همان سمت بدن که دچار مشکل شده است می شود و این درد به سمت گردن و قسمت بالای پشت بدن ادامه می یابد.

تشخیص سندرم تونل کارپال

ابتدا پزشک به بررسی وضعیت سلامتی و سابقه بیماری های خاص پرداخته و سپس شروع به معاینه دست و مچ دست و انجام برخی از تست های جسمانی می کند.

1. معاینه و چکاب از طریق مشاهده و لمس کردن

   • پزشک شروع به فشار دادن مچ دست کرده و یا به آن ضربه می زند تا ببیند بیمار عکس العملی نشان خواهد داد یا خیر. اگر بیمار عکس العملی نشان ندهد یعنی دچار کاهش حس و یا بی حسی در انگشتان و دست خود شده است.
   • پزشک از بیمار می خواهد که مچ دست خود را خم کند و در همان حالت نگه دارد. اگر بیمار درد و یا بی حس شدن و سوزن سوزن شدن را احساس کند، پزشک متوجه شده و احتمال می دهد که فرد دچار عارضه سندرم تونل کارپال شده است.
   • پزشک چشمان بیمار را می بندد و چندین وسیله را مقابل دست بیمار قرار می دهد. سپس از بیمار می خواهد که آن ها را لمس کند. اگر بیمار نتواند با لمس تشخیص دهد که چه وسیله ای بوده و چه حسی به او داده است، یعنی به احتمال زیاد دچار عارضه سندرم تونل کارپال شده است.
   • پزشک ضعف و توانایی عضلات انگشت شست و آتروفی را نیز مورد بررسی قرار می دهد.

2. انجام آزمایشات

   بعد از اینکه پزشک موارد مختلف را با لمس و مشاهده دست مورد بررسی قرار داد، شروع به آزمایشات مختلف می کند تا بتواند عملکرد عصب مدیان و میزان آسیب و فشار وارد بر آن را بررسی کرده و تشخیص دهد. این آزمایشات عبارتند از :
   • تصویر برداری اشعه ایکس: این روش رایج نیز برای تصویربرداری از بافت های استخوانی انجام می شود و پزشک به کمک آن آسیب رباط و لیگامان ها، شکستگی ها و آرتروز را تشخیص می دهد.
   • ام آر ای : ام آر ای از رایج ترین آزمایشاتی است که برای تصویربرداری بافت های نرم بدن انجام می شود. در این آزمایش پزشک علائم ایجاد شده و یا بافت های غیر طبیعی را مورد بررسی قرار داده و مشکلات به وجود آمده در عصب و ناحیه اطراف آن مانند زخم، تومور و دیگر آسیب ها را پیدا می کند.
   • آزمایش هدایت عصب : این آزمایش برای بررسی اختلالات عملکردی عصب در هدایت سیگنال های عصبی انجام می شود و در آن انتقال سیگنال های اعصاب دست و همچنین بازوی دست بررسی و اندازه گیری می شود. با انجام این آزمایش پزشک می تواند شدت عارضه را تشخیص داده و برای درمان مناسب آن اقدام کند.
   • الکترومیوگرام : در این آزمایش پزشک فعالیت الکتریکی عضلات را بررسی و اندازه گیری کرده و با توجه به نتایج آن مشکل و اختلالات عصبی و عضلانی فرد را تشخیص می دهد.
   • سونوگرافی: این روش برای تصویربرداری از استخوان و بافت های بدن انجام می شود و پزشک به کمک آن می تواند وضعیت عصب مدیان و علائم فشردگی آن را تشخیص داده و به اقدام به درمان آن کند.

علل ایجاد سندرم تونل کارپال

1. استفاده بیش از حد از دست

   انجام حرکات تکراری و فعالیت های روزانه و مداوم با دست برای مدت طولانی منجر به آسیب ها و ضعف های تاندونی شده و در نهایت باعث ایجاد تورم و فشار آمدن به عصب مدیان می شود.

2. شرایط و وضعیت قرار گرفتن دست و مچ

   انجام فعالیت هایی که باعث حرکات شدید دست از جمله خم شدن، کشیدگی و.. می شود در مدت طولانی می تواند باعث آسیب و فشار بر روی عصب مدیان شود و درنهایت موجب به وجود آمدن سندرم تونل کارپال می شود.

3. عامل وراثتی

   یکی از عوامل موثر در ایجاد سندرم تونل کارپال عامل وراثت می باشد. تونل کارپال معمولا بین افراد متفاوت است. در بعضی از افراد بزرگتر و در عضی از افراد کوچکتر از حد معمول اتفاق می افتد. علت این تفاوت وجود مشکلات آناتومیکی می باشد که می تواند بر روی عصب اثر منفی بگذارد و موجب تغییراتی در ناحیه عصب شود. این مشکلات به طور معمول به صورت ارثی در بین اعضای خانواده وجود دارند.

4. بیماری ها

   بیماری هایی از جمله : دیابت، رماتیسم مفاصل، کم کاری غده تیروئید، فشارخون، از کار افتادن کلیه و ...

5. آسیب ها

   آسیب ها و شکستگی های مچ دست و یا در رفتگی ها در اثر سوانح مختلف مانند تصادف، زمین خوردن، ضربه، سقوط از ارتفاع و...

6. عدم تعادل مایعات بدن

   در هنگام بارداری و یائسگی حبس شدن مایعات می تواند باعث ایجاد فشار در تونل کارپال و تحریک عصب مدیان و در نهایت ایجاد سندرم تونل کارپال شود.

7. بارداری

   در هنگام بارداری تغییرات هورمونی می تواند موجب ایجاد تورم در تونل کارپال و فشار و آسیب عصب مدیان و در نهایت عارضه سندرم تونل کارپال شود.

8. چاقی

   چاقی باعث به وجود آمدن امراض متفاوت می شود. یکی از این امراض سندرم تونل کارپال می باشد.

9. کیست و تومور

   گسترش کیست و تومور در داخل کانال کارپال

هزینه فیزیوتراپی برای درمان تونل کارپال

هزینه درمان های فیزیوتراپی و الکتروتراپی سندرم تونل کارپال بر اساس عوامل زیر محاسبه می شوند:

1. مهارت فیزیوتراپیست

   هر چه مهارت فیزیوتراپیست بالاتر و تجربه او بیشتر باشد، کیفیت درمان و نتیجه آن بهتر خواهد بود. در نتیجه دستمزد فیزیوتراپیست نیز بیش تر می شود.

2. محل درمان

   دولتی وخصوصی بودن مرکز درمانی و همچنین انجام درمان در خانه و یا مراکز درمانی باعث تغییر هزینه می شود. در صورتی که فرد در مراکز خصوصی این درمان را انجام بدهد و یا در خانه این درمان را انجام دهد، هزینه درمان بیشتر خواهد شد.

3. نوع درمان

   روش درمان که روش درمان و استفاده از دستگاه ها باعث تغییر در هزینه فیزیوتراپی می شود. مثلا استفاده از روش کایروپراکتیک نسبت به درمان اولترا سوند کم هزینه تر و ارزان تر می باشد.

4. تعداد روش های درمانی

   اینکه چند روش درمانی برای درمان عارضه به وجود آمده لازم است و این روش ها کدام ها هستند، بر روی هزینه تاثیر می گذارد. مثلا اگر فرد از 3 دستگاه و روش درمانی استفاده کند و یک فرد دیگر از 6 روش هزینه نفر دوم بیشتر خواهد شد.

5. شدت عارضه

   شدت و میزان آسیب و عارضه بر روی تعداد جلسات، روش درمانی و در نتیجه هزینه تاثیر می گذارد. چنانچه عارضه شدیدتر باشد تعداد جلسات درمانی و نوع روش های درمانی و تعداد آن ها بیشتر خواهد شد و در نتیجه هزینه نیز بیشتر می شود.

6. تعدادجلسات

   تعیین دوره درمان و تعداد جلسات توسط فیزیوتراپیست و با توجه به شرایط بیمار، شدت عارضه و روند بهبود انجام می گیرد. هرچقدر دوره طولانی تر و تعداد جلسات بیشتر شود، هزینه نیز بیشتر خواهد شد.

7. بیمه

   نوع بیمه بیمار و همچنین قرارداد مرکز درمانی با آن بیمه می تواند موجب کاهش هزینه بیمار شود و بخشی از هزینه درمان را بیمه پرداخت خواهد کرد.

هزینه جراحی سندرم تونل کارپال

هزینه جراحی باتوجه به نوع جراحی (باز و آندوسکپی)، مدت جراحی، محل درمان (خصوصی و دولتی بودن مرکز درمانی)، داروهای مصرفی از جمله داروهای بیهوشی، تجهیزات استفاده شده، بستری و عدم بستری بیمار بعد از جراحی تونل کارپال محاسبه می شود.

روش های درمانی سندرم تونل کارپال

پیشرفت عارضه سندرم تونل کارپال تدریجی و آرام است، اما بهتر است در اسرع وقت و بعد از تشخیص آن شروع به درمان کرد. زیرا در غیر اینصورت این عارضه شدید تر و بدتر خواهد شد. گاهی این عارضه با انجام تمرینات ورزشی، فیزیوتراپی و دیگر درمان ها بهبود یافته و برطرف می گردد. اما گاهی نیاز به انجام جراحی خواهد بود. این که چه درمانی برای فرد مناسب است به زمان اقدام به درمان و شدت عارضه بستگی دارد. روش های درمانی سندرم تونل کارپال عبارتند از :

1. استفاده از آتل و یا بریس

   بهتر است هنگام خوابیدن برای نگهداری و ثبات مچ دست و به منظور کاهش و تسکین درد و تورم از آتل و یا بریس استفاده شود. این روش درمانی برای بانوان باردار بسیار مناسب می باشد.

2. نرمش و ورزش

   1. خم و راست کردن مچ دست به سمت جلو و عقب

      این حرکت باید با ملایمت انجام شود و حدود 5 ثانیه مچ دست را در وضعیت خم قرار بگیرد. این تمرین باید روزی سه ست 10 تایی انجام شود.

   2. حرکت دادن مچ به پهلو

      این حرکت نیز باید به آرامی انجام شود و به مدت 5 ثانیه مچ دست به سمت پهلو قرار بگیرد و سپس به حالت عادی خود برگردد. این حرکت نیز باید در سه ست 10 تایی انجام داده شود.

   3. چرخش مچ دست

      دست خود را به آرامی مشت کنید و مچ دست خود را در جهت عقربه های ساعت و همچنین خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخانید. این حرکت را در سه ست 10 تایی انجام دهید. هنگام انجام این حرکت به مچ دست فشار وارد نکنید.

   4. خم و راست کردن مچ دست به سمت عقب و جلو با گرفتن یک قوطی، توپ و...

      در دست خود یک توپ قرار دهید و سپس مچ دست خود را به سمت عقب و جلو، خم و راست کنید. این حرکت را نیز حدود سه الی 4 ست 10 تایی انجام دهید.

   5. فشردن توپ نرم

      یک توپ پللاستیکی و یا اسفنجی نرم را درون دست خود قرار داده و حدود 5 ثانیه در دست خود و به آرامی فشار دهید. این حرکت را روزانه ده مرتبه انجام دهید.

   6. باز و بسته کردن انگشتان

      انگشتان دست دردناک و مبتلای خود را باز کنید و به آرامی روی مفصل میانی انگشتان قرار دهید. 5 ثانیه در این حالت مانده و سپس دست را به حالت عادی خود برگردانید. این حرکت را روزانه در سه ست 10 تایی انجام دهید.

   7. قرار دادن کف دست بر روی سطحی مانند میز

      کف دستان خود را روی میز قرار دهید و خیلی آرام وزن خود را بر روی مچ هایتان بیندازید و به دستان خود تکیه بدهید. این حرکت را نیز حدود 15 تا 30 ثانیه و روزانه سه بار انجام دهید.

   8. کشش مچ دست

      به کمک یکی از دستان خود و با گرفتن انگشتان دست، مچ دست خود را به سمت بیرون خم کرده و بکشید. 15 تا 30 ثانیه آن را نگه دارید و سپس به آرامی مچ را رها کنید. این تمرین را روزانه دوبار انجام دهید.

3. فیزیوتراپی

   فیزیوتراپی از رایج ترین و موثرترین درمان ها برای انواع مشکلات مربوط به استخوان، مفاصل، رباط ها و... می باشد. این درمان به بهبود عارضه سندرم تونل کارپال، جلوگیری از گسترش این عارضه و بازگشت آن، کاهش و بهبود درد و عملکرد دست پرداخته و جزو بهترین گزینه ها و سریع ترین روش های درمانی برای درمان عارضه سندرم تونل کارپال می باشد. فیزیوتراپی و توان بخشی به روش های مختلفی صورت می گیرد که این بستگی به شدت عارضه و صلاح دید پزشک و فیزیوتراپیست دارد. بخشی از درمان های فیزیوتراپی به تمرینات نرمشی مربوط بوده و بخشی با استفاده از تکنیک های خاص و دستگاه های متنوع در کلینیک فیزیوتراپی انجام می شود. روش های درمانی فیزیوتراپی عبارتند از:

   1. کایروپراکتیک- منوال تراپی

      منوال تراپی به صورت دستی و با ماساژ صورت می گرد. ماساژ ناحیه مورد نظر به از بین رفتن خستگی و تنش و فشارهای وارد بر آنف کاهش درد و تورم کمک کرده و در نتیجه باعث کاهش و بهبود وضعیت مچ دست بیمار می شود.

   2. اولتراسوند تراپی

      در این روش درمانی و توانبخشی فیزیوتراپیست با استفاده از امواج صوتی با فرکانس بالا به درمان آسیب دیدگی های مچ دست می پردازد. اولتراسوند تراپی توسط دستگاه اولتراسوند انجام شده و امواج آن عمیقا وارد بافت ها و نواحی دردناک و آسیب دیده بدن می شوند و در نهایت به کاهش درد، ترمیم و بهبود نواحی آسیب دیده پرداخته و موجب بهبود سندرم تونل کارپال می شوند.

   3. طب سوزنی

      طب سوزنی روش درمانی سنتی بوده و در آن با استفاده از سوزن هایی در سایزهای متفاوت و فرو بردن آن در نقاط ماشه ای و حساس و جاهای مختلف بدن به کاهش درد مچ دست پرداخته و باعث تولید هورمون های ضد درد از جمله اندروفین می شود. این درمان معمولا 6 الی 8 هفته متوالی و پشت سر هم انجام داده شده و دوام آن چندین ماه می باشد.

   4. شاک ویو

      شاک ویو تراپی با امواج شوک دهنده به ترمیم تاندون ها، کاهش التهاب بافت و تاندون ها پرداخته و همچنین باعث کاهش فشار وارد بر عصب مدیان و بهبود عارضه سندرم تونل کارپال می شود.

   5. لیزردرمانی

      در این روش فیزیوتراپیست با تاباندن نور لیزر به محل مورد نظر(مچ دست) شروع به ترمیم و بازسازی ناحیه آسیب دیده کرده و به درمان عارضه سندرم تونل کارپال می پردازد.

   6. تحریک مغناطیسی

      این روش از روش های نوین فیزیوتراپی بوده و به درمان آرتروز و مشکلات ناشی از آن بخصوص در مچ دست و سندرم کارپال می پردازد. در این روش فیزیوتراپیست با اعمال و انتقال نیروی مغناطیسی باعث تحریک عمیق عصب، عضلات و تاندون ها شده و به ترمیم و بازسازی سلول های مچ دست و بالا بردن جریان خون در بافت های مچ دست می پردازد و موجب اکسیژن رسانی بهتر به مچ دست و بازسازی و بهبود تاندون کارپال می شود.

   7. میکرو واس تراپی

      این روش و تکنیک از موثرترین تکنیک ها در درمان عارضه سندرم تونل کارپال می باشد. در این روش فیزیوتراپیست با فرستادن امواج الکترومغناطیسی به نواحی مچ دست و همچنین تحریک کردن مویرگ ها باعث بالا رفتن جریان خون و اکسیژن رسانی بهتر به تاندون های آسیب دیده و متورم شده و به ترمیم آن کمک می کند.

4. مصرف دارو و انجام تزریقات

   یکی از روش های موقتی درمانی سندرم تونل کارپال و کاهش درد آن مصرف داروهای ضد درد و ضد التهاب و همچنین تزریق کورتیکواستروئید به منظور کاهش تورم، فشار و درد می باشد که البته دوام زیادی نخواهد داشت.

5. جراحی

   اگر عارضه سندرم تونل کارپال شدید باشد و با فیزیوتراپی و دیگر روش های درمانی بهبود پیدا نکند، پزشک ارتوپد اقدام به انجام جراحی خواهد کرد. جراحی های سندرم تونل کارپال به دو روش انجام می گیرد. در این جراحی ها پزشک سعی می کند با ایجاد برش رباطی، فشار وارد بر روی عصب رادیان را از بین ببرد.

   1. جراحی باز و آزادسازی تونل کارپال

      در این روش جراح متخصص ارتوپد ابتدا برش کوچکی در ناحیه کف دست بیمار ایجاد کرده و سپس بخش داخلی مچ دست را مشاهده می کند. هنگام انجام این جراحی، جراح دو قسمت لیگامان عرضی و کارپال یا سقف تونل را از یکدیگر جدا کرده و باعث افزایش حجم در تونل کارپال می شود. بدین ترتیب فشار وارد بر عصب مدیان را کاهش داده و به بهبود وضعیت مچ دست و آسیب عصب مدیان و تونل کارپال می پردازد.

   2. جراحی آندوسکوپیک تونل کارپال

      در این روش جراح ابتدا یک الی دو برش پوستی کوچک در ناحیه مورد نظر ایجاد کرده و آندوسکوپ یا همان دوربین کوچک تصویربرداری را به داخل برش وارد کرده و در درون دست و مچ دست حرکت می دهد تا بتواند به خوبی مشکلات و آسیب ها و محل دقیق آن را مشاهده و درمان کند. سپس با تیغ مخصوص، لیگامان و رباط عرضی کارپ را آزاد می کند و فشار عصب مدیان را کاهش می دهد. در نهایت موجب بهبود وضعیت مچ دست و عارضه سندرم تونل کارپال می شود.

6. درمان های خانگی

   1. استفاده از روغن کرچک گرم شده و قرار دادن آن بر روی ناحیه آسیب دیده
   2. استفاده از مخلوط سولفات منیزیم در وان آب گرم

اقدامات بعد از جراحی تونل کارپال

بعد از جراحی تونل کارپال برای عملکرد بهتر و بهبود سریع تر دست نیاز به یک سری مراقبت ها می باشد. این مراقبت ها نقش مهمی در بهبود بیمار، کاهش درد، برگشت قدرت و توانایی دامنه حرکتی دست دارند و عبارتند از:

1. مدتی دست خود را در آتل و بریس قرار دهید تا درد آن کمتر شود. این کار را در شب هنگام خوابیدن حتما انجام بدهید تا با ثابت نگهداشتن مچ دست باعث کاهش درد آن در طول روز شوید.
2. هنگام خوابیدن حتما دست خود را بالاتر از سطح قلب خود قرار دهید.
3. بعد از اجازه پزشک برای شست و شو اقدام کنید و ناحیه جراحی شده را به آرامی بشویید و تمیز کنید. برای جلوگیری از عفونت زخم حتما بانداژ را عوض کرده و از پماد و ژل های بدون عطر و آنتی باکتریال استفاده کنید.
4. با صلاح دید پزشک و تحت نظر فیزیوتراپیست شروع به انجام تمرینات مربوط به مچ دست کرده و به تقویت و بهبود مچ دست بپردازید.
5. برای بهبود سریع تر و همچنین کاهش درد و تورم به فیزیوتراپیست مراجعه کرده و شروع به انجام روش های درمانی فیزیوتراپی کنید.
6. استفاده از کمپرس های سرد و گرم نیز می تواند در کاهش تورم، درد و بهبود زخم ها موثر واقع شود.
7. ماساز دادن با آب ولرم نیز در بهبود درد موثر می باشد. البته نباید با فشار زیاد و بیش از حد ماساژ را انجام بدهید زیرا می تواند باعث آسیب مفاصل شود.

عوارض جراحی سندرم تونل کارپال

هر دو جراحی عوارضی را به دنبال دارند. البته این عوارض خطرناک نبوده و به مرور زمان و به تدریج و با انجام مراقبت و تمرینات فیزیوتراپی تا حد زیادی از بین خواهند رفت. البته باید گفت در بعضی از موارد حتی با جراحی بعد از چند سال امکان بازگشت این عارضه (سندرم تونل کارپال) خواهد بود ولی درصد موفقیت این درمان ها بیشتر از درصد بازگشت این عارضه می باشد و با انجام مراقبت و روش های درمانی فیزیوتراپی می توان از بازگشت دوباره این عارضه تاحد زیادی جلوگیری کرد. عوارض بعد از جراحی تونل کارپال عبارتند از:

• درد پیلار و تورم و قرمزی در ناحیه جراحی شده
• احساس ضعف و ناتوانی تا چند روز اول (در صورت ادامه داشتن آن بعد از دو ماه باید به فیزیوتراپیست مراجعه شود.)
• حس گرفتگی و خشکی دست به دلیل بستن آن و نگهداری آن در گچ یا آتل
• زخم و عفونت در محل جراحی
• احتمال آسیب دیدگی در ناحیه عروق و رگ های خونی، عصب

روش های پیشگیری از ایجاد سندرم تونل کارپال

اگر شما تابحال این علائم را داشته اید و یا کار و شغلی دارید که ممکن است باعث شود دچار این عارضه شوید، می توانید با رعایت چند نکته ساده احتمال مبتلا شدن به این عارضه را کاهش دهید و از بروز آن جلوگیری کنید.
اول از همه سعی کنید ملایم کار کنید. اگر جز افرادی هستید که روزانه باید بیش از حد از دستان خود کار بکشید، حتما خیلی ملایم کار خود را انجام دهید. مثلا اگر تایپیست هستید، به طور مدام و با ضرب کار نکنید و سعی کنید به آرامی دست خود را روی صفحه کیبورد قرار دهید. کمترین فشار را به دست وارد کنید و کار خود را به آرامی انجام دهید. زیرا فشار بیش از حد و ضرب های دست می تواند موجب به وجود آمدن آسیب در عصب مدیان و سندرم تونل کارپال شود.
دومین کاری که باید انجام بدهید این است که به طور مداوم کار نکنید. بهتر است بین کار دقایقی را نیز به استراحت کردن اختصاص دهید و پشت سرهم و مداوم کار نکنید، چرا که این کار موجب آسیب و فشار در ناحیه دست می شود. مخصوصا اگر تایپیست باشید و به طور مداوم از دست خود کار بکشید، بیشتر در معرض این عارضه قرار خواهید گرفت. بین 10 تا 15 دقیقه استراحت در بین هر یک ساعت کار لازم و ضروری است.
سومین نکته و کاری که باید انجام داده شود کشش و نرمش در زمان استراحت و ما بین کار کردن است. این کشش ها باید 3 الی 5 بار تکرار شوند:

1. دست خود را مشت کنید و مشت خود را طوری باز کنید که انگشتان دست با فاصله از هم و در حالت کشیده و صاف قرار بگیرند.
2. به کمک یکی از دستان خود و با گرفتن انگشتان دست مچ دست خود را به سمت بیرون خم کنید طوری که پشت دست به سمت صورتتان باشد.

دوره نقاهت و بهبودی بعد از جراحی

دوره بهبود و نقاهت بیمار بعد از جراحی تونل کارپال با توجه به شرایط جسمانی، مراقبت های لازم و انجام تمرینات مناسب معمولا 2 تا 3 ماه طول خواهد کشید و بعد از 3 ماه بیمار می تواند به راحتی به فعالیت های سابق خود بپردازد. البته گاهی بعد از 6 ماه و حتی یک سال همچنان بیمار قدرت لازم و کافی را نخواهد داشت و ممکن است مجبور شود برای مدتی مجددا از بریس یا اسپلینت استفاده کند و همچنین فعالیت های نرمشی مناسب و روش های فیزیوتراپی را انجام دهد. در اکثر بیماران بعد از 3 ماه بهبود حاصل می شود و تنها در بعضی از آن ها اینگونه نخواهد بود و دوره درمان از یک سال نیز بیشتر خواهد شد.