شکستگی استخوان تالوس مچ پا: علائم و عوارض | 16 ورزش موثر + درمان

چکیده مطلب

آیا شما نیز دچار شکستگی مچ پا شده اید؟ آیا می دانید که شکستگی این ناحیه از پا می تواند در استخوان های متفاوتی که در ناحیه مچ پا قرار گرفته اند، رخ دهد؟ آیا این استخوان ها را می شناسید؟
یکی از استخوان هایی که در ناحیه مچ پا قرار گرفته است و می تواند دچار شکستگی شود، استخوان تالوس مچ پا می باشد. استخوانی که بخشی از آن برآمدگی کنار مچ پا را تشکیل می دهد، ولی شاید تا به حال نام آن به گوشتان نخورده باشد.
به نظر شما چه عللی می توانند در شکستگی آن نقش داشته باشند؟ علائم آن کدام اند؟ شکستگی آن چگونه تشخیص داده و درمان می شود؟ آیا فیزیوتراپی می تواند در بهبود آن نقش داشته باشد؟
در این مطلب به طور کامل پاسخ این سوالات را شرح داده ایم و علاوه بر این ورزش ها و تمرین درمانی هایی را برای کمک به تقویت مچ پا و توانبخشی آن پس از شکستگی را برایتان بیان کرده ایم. پس با رامتن همراه باشید.

درباره استخوان تالوس

استخوان تالوس (Talus bone) است که در قسمت تحتانی مفصل مچ پا یعنی زیر درشت نی و نازک نی قرار گرفته و امکان حرکت رو به بالا و پایین آن را فراهم کرده است. این استخوان همچنین با قرار گیری در بخش بالای استخوان پاشنه و تشکیل مفصل با آن، امکان حرکت به سمت چپ و راست کف پا را ایجاد می کند. در واقع این استخوان رابط اصلی ساق پا به کف پا می باشد و بخش بیشتر آن توسط غضروف پوشانده شده است تا بتواند به راحتی در کنار سایر استخوان های همجوار، وظیفه خود را به درستی انجام دهد.

علائم شکستگی استخوان تالوس

این شکستگی می تواند با علائم زیر همراه باشد:

1. درد

   پس از وارد شدن ضربه به مچ پا و شکستگی استخوان تالوس، بیمار درد زیادی را احساس خواهد کرد.

2. تورم

   ملتهب و متورم شدن مچ پا پس از آسیب دیدگی آن، می تواند نشان دهنده شکستگی این استخوان باشد.

3. کبودی

   امکان کبودی مچ پا بلافاصله پس از آسیب دیدگی و یا کمی پس از آن وجود دارد.

4. ناتوانی در تحمل وزن بدن

   در صورتی که این استخوان دچار شکستگی شود، مچ پا دیگر قادر به تحمل وزن بدن نخواهد بود و گذاشتن پا بر زمین منجر به دردناک شدن مچ پا می شود.

5. حساس شدن به لمس

   از دیگر علائم وجود شکستگی تالوس، حساس شدن آن به لمس می باشد.

6. بی حسی

   در صورتی که عروق و یا اعصاب این ناحیه بر اثر ضربه و شکستگی دچار آسیب دیدگی شوند، بی حسی در مچ پا رخ خواهد داد.

7. تغییر شکل و یا بد شکلی مچ پا

   در مواردی که مچ پا دچار در رفتگی شدید و شکستگی شدید استخوان تالوس شود، ممکن است دچار تغییر شکل و همچنین بد شکلی گردد.

تشخیص شکستگی استخوان تالوس مچ پا

تشخیص شکستگی استخوان تالوس مچ پا به طور کلی شامل معاینه فیزیکی مچ پا و همچنین انجام آزمایشات تصویر برداری می باشد که در ادامه به توضیح آن ها می پردازیم:

1. معاینه فیزیکی

   پزشک معالج پس از پرسش سوالاتی درباره نحوه آسیب دیدگی اقدام به بررسی علائم موجود مانند وجود تورم، کبودی و حساسیت به لمس و درد می نماید تا از وجود شکستگی اطمینان حاصل کند.

2. تصویر برداری

   پس از انجام معاینات فیزیکی انجام تصویر برداری های زیر جهت اطمینان از وجود شکستگی و همچنین بررسی شدت آن در صورت وجود، تجویز می شود:

   • اشعه ایکس

     تصویر برداری با اشعه ایکس تصاویر واضحی از وضعیت استخوان ها و همچنین وجود شکستگی در آن ها را ارائه می دهند. پزشک معالج با بررسی این تصاویر می تواند میزان و شدت شکستگی استخوان تالوس را تشخیص دهد.

   • سی تی اسکن

     در سی تی اسکن، اشعه ایکس را از زوایای مختلف به بافت آسیب دیده می تابانند که با ترکیب آن ها برش های مقطعی از بافت های بدن به نشان داده می شوند. در برخی موارد شکستگی هایی مانند ترک های بسیار کوچک در استخوان ممکن است توسط تصاویر اشعه ایکش نشان داده نشوند، اما سی تی اسکن می تواند این جزئیات کوچک تر را به نمایش بگذارد. با استفاده از این شیوه تصویر برداری می توان آسیب های بافت نرم و عروق خونی را نیز مشاهد کرد.

   • MRI

     تصاویر ام آر آی با به کار گیری امواج رادیویی مغناطیسی قوی، تصاویر دقیق و واضحی را از استخوان ها و بافت های نرم بدن، با جزئیات بیشتری نشان می دهند. این تصاویر می توانند شکستگی های بسیار کوچک استخوان ها و همچنین آسیب به بافت هایی مانند رباط ها و تاندون ها را نیز به نمایش بگذارند و اطلاعات دقیق تری را در اختیار پزشک معالج قرار دهند.

اقدامات اولیه پس از آسیب دیدن مچ پا

در مواردی که دچار پیچ خوردگی مچ پا شدید و یا ضربه شدیدی یه آن وارد شد، ممکن است دچار شکستگی استخوان های مچ پا از جمله شکستگی استخوان تالوس شده باشید. اگر علائم مربوط به شکستگی آن را که پیش تر به آن ها اشاره کردیم را مشاهده نمودید، با انجام اقدامات زیر می توانید تا زمانی که به متخصص ارتوپدی مراجعه کنید، به پیشگیری از بدتر شدن علائم و افزایش شدت آسیب دیدگی آن کمک کنید:

1. استراحت

   به مچ پای آسیب دیده خود استراحت دهید. سعی کنید آن را بر روی زمین قرار ندهید و روی آن راه نروید تا هیچگونه فشار اضافی بر آن وارد نشود. در این مدت می توانید از یک عصا برای راه رفتن کمک بگیرید.

2. استفاده از کمپرس یخ

   پس از آسیب دیدگی با قرار دادن یک کمپرس یخ بر روی مچ پای آسیب دیده، می توانید به کاهش تورم و التهاب آن و تسکین درد کمک کنید. کمپرس یخ را در فواصل زمانی دو ساعته به مدت 10 الی 20 دقیقه بر روی مچ پا قرار دهید. از گذاشتن مستقیم آن بر روی پوست پا خودداری کرده و حتما ابتدا آن را درون حوله بپیچانید تا پوستتان بر اثر سرمای آن دچار سوختگی نشود.

3. بالا نگه داشتن پا

   بالا نگه داشتن پای آسیب دیده از متورم شدن آن پیشگیری می کند. برای اینکه پای خود را در سطحی بالاتر از سطح قلب قرار دهید، می توانید زیر آن یک چهار پایه و یا بالشت کوچکی را قرار دهید.

4. فشرده سازی مچ پا

   بستن مچ پا با استفاده از یک باند کشی طبی از تورم آن پیشگیری می کند. بستن محکم مچ باعث ایجاد اختلال در گردش خون آن ناحیه می شود، به همین دلیل باید آن را با احتیاط و بدون وارد کردن فشار زیاد، ببندید.

5. مصرف دارو

   در صورتی که درد زیادی را احساس می کنید می توانید داروهایی مانند ایبوپروفن و یا استامینوفن را برای کنترل درد مصرف نمایید.

درمان شکستگی استخوان تالوس مچ پا

نوع روش درمانی این شکستگی به مواردی از قبیل شدت شکستگی و سن و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد و می تواند با استفاده از هریک از روش های زیر تحت درمان قرار بگیرد:

1. گچ یا آتل بندی

   پزشک معالج پس از بررسی تصوبر برداری های انجام شده و تشخیص وجود شکستگی ها و یا ترک خوردگی های کوچک در استخوان تالوس مچ پا، ممکن است بستن و بی حرکت کردن مچ پا را با استفاده از گچ و یا آتل را تا زمانی که استخوان خود را ترمیم نماید، پیشنهاد دهد.

2. فیزیوتراپی

   زمانی که گپ پا برداشته شود، ممکن است پزشک معالج بیمار را برای گذراندن یک دوره توانبخشی جهت بازیابی قدرت پا و ایجاد امکان استفاده مجدد از آن همانند سابق و پیش از آسیب دیدگی، به مرکز فیزیوتراپی ارجاع دهد.
   فیزیوتراپیست پس از بررسی وضعیت پا و مچ آن و ارزیابی مواردی مانند نحوه راه رفتن، وضعیت دامنه حرکتی مفاصل مچ پا، میزان قدرت و انعطاف پذیری عضلات پا، وجود درد و تورم و همچنین ارزیابی اسکار در مواردی که بیمار تحت عمل جراحی مچ پا قرار گرفته است، طرح درمانی لازم و مناسب با شرایط بیمار را برنامه ریزی کرده و فرایند درمان را آغاز می کند. انواع مختلفی از درمان ها در فیزیوتراپی مورد استفاده قرار می گیرند که ممکن است یک و یا ترکیبی از چند روش برای کمک به بهبود سریع تر بیمار در نظر گرفته شوند. برخی از این روش ها عبارتند از:

   • تمرین درمانی

     ورزش درمانی یا تمرین درمانی یکی از اصلی ترین درمان های شکستگی تالوس مچ پا می باشد که می تواند به توانبخشی مچ پا پس از شکستگی کمک کند. فیزیوتراپیست می تواند برنامه تمرینات ورزشی را با در نظر گرفتن شرایط هر بیمار و متناسب با مراحل بهبودی او طراحی کند و آن ها را به بیمار آموزش دهد و قدن به قدم تا زمانی که بهبودی کامل حاصل شود، با او همراه باشد. هدف از تمرین درمانی کمک به بهبود تحرک، قدرت و عملکرد کلی مچ پا است.

   • الکتروتراپی

     الکتروتراپی یک روش درمانی غیر تهاجمی می باشد که در فیزیوتراپی برای درمان بیماری های زیادی که در دسته بیماری های اسکلتی عضلانی قرار می گیرند، استفاده می شود و دارای انواع مختلفی از جمله تحریک عصبی عضلانی بدن از راه پوست(TENS) ، یونتوفورز، در تحریک الکتریکی عصبی عضلانی (NMES)، تحریک روسی، جریان تداخلی (IFC) و همچنین تحریک گالوانیک با ولتاژ بالا می باشد. در این روش فیزیوتراپیست الکترود هایی را که از طریق یک سیم به یک دستگاه تحریک الکتریکی وصل شده اند را بر روی سطح پوست ناحیه تحت درمان قرار می دهد. جریان های الکتریکی با ولتاژ کنترل شده ای از طریق الکترود ها به درون بافت ها نفوذ می کنند و با ایجاد اختلال در انتقال پیام درد به مغز، تحریک ترشح هورمون های ضد درد و همچنین بهبود گردش خون به افزایش سرعت بهبودی کمک می کند. از مزایای این روش می توان به تسکین درد، کاهش خشکی و سفتی مفاصل و کاهش اسپاسم و گرفتگی عضلانی اشاره کرد. الکتروتراپی روشی بدون درد می باشد و تنها ممکن است بیمار مقداری سوزش را تجربه کند.

   • لیزر تراپی

     لیزر تراپی یا لیزر درمانی در فیزیوتراپی روشی است که در آن نور متمرکز لیزر را که در طول موج های مختلف قابل تنظیم می باشد را به بافت آسیب دیده می تابانند. این نور که حامل مقدار معینی انرژی می باشد در صورتی که شدت آن به درستی تنظیم شده باشد، بدون آنکه به بافت های بدن آسیب برساند از طریق پوست جذب شده و به درون سایر بافت ها نفوذ می کند. این روش که می تواند هم به صورت لیزر کم توان و هم به صورت لیزر پر توان در درمان بیماری های اسکلتی عضلانی و همچنین درمان مشکلات مربوط به بافت های نرم و همبند مورد استفاده قرار بگیرد، دارای مزایایی از قبیل کاهش درد، کاهش التهاب، تسریع التیام بافت، بهبود عملکرد عصب ها، تحریک سلول سازی و همچنین افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری عضلات و مفاصل می باشد.

   • مگنت تراپی

     این روش یکی دیگر از روش های ایمن و غیر تهاجمی در فیزیوتراپی می باشد با تولید و انتشار امواج الکترمغناطیسی توسط دستگاه مگنت تراپی انجام می شود. شدت و تعداد پالس های تولید شده توسط این دستگاه متناسب با نوع و شدت بیماری قابل کنترل و تنظیم می باشند. از این روش می توان در درمان شکستگی و ترک خوردگی استخوان ها، بهبود خشکی و سفتی مفاصل، کاهش گرفتگی و اسپاسم عضلانی استفاده کرد. از مزایای این روش می توان به تسکین درد، تسریع روند بهبودی و ترمیم بافت های آسیب دیده از جمله استخوان، عضلات، تاندون ها و اعصاب، افزایش تعادل و تقویت بدن، افزایش اکسیژن رسانی به بافت ها، تحریک متابولیسم سلولی و همچنین کاهش محیط اسیدی در بدن را نام برد.

   • ماساژ درمانی

     ماساژ درمانی در فیزیوتراپی با اعمال فشار های کنترل شده توسط دستان فیزیوتراپیست بر روی بافت های تحت درمان انجام می شود و دارای تکنیک های مختلفی می باشد که با توجه به نیاز بیمار مورد استفاده قرار می گیرند. انجام این کار باعث بهبود گردش خون و رفع تنش و فشار از روی عضلات می شود که با مزایایی از جمله کاهش گرفتگی عضلات و شل شدن آن ها، کاهش تورم و همچنین تسکین درد همراه می باشد.

   • تحریک الکتریکی عصب TENS

     تحريک الكتريكی عصب از راه پوست با استفاده از دستگاه تنس یکی از روش های پر کاربرد در فیزیوتراپی و همچنین یکی از انواع الکتروتراپی می باشد که برای درمان مشکلات و بیماری های اسکلتی عضلانی به کار برده می شود. در این روش ابتدا ژلی را بر روی سطح پوست قرار می دهند و سپس قسمت پروب دستگاه تنس را که جریان الکتریکی خفیفی از درون آن می گذرد را بر روی ناحیه ژل زده قرار می دهند. پالس های الکتریکی به درون بافت ها نفوذ کرده و موجب ایجاد تداخل در مسیر انتقال سیگنال درد از عصب به مغز می شوند و بدین ترتیب به تسکین درد کمک می کنند. از دیگر مزایای این روش می توان به افزایش گردش خون موضعی، بهبود گرفتگی عضلات و برطرف کردن خشکی مفاصل و همچنین کاهش تورم اشاره کرد.

   • اولتراسوند تراپی

     اولتراسوند تراپی یکی دیگر از روش های ایمن و بی خطر در فیزیوتراپی می باشد که در آن با با استفاده از دستگاه اولتراسوند امواج مکانیکی را به بافت آسیب دیده اعمال می کنند. در این روش ابتدا ژلی را بر روی پوست قرار می دهند و سپس امواج صوتی را با استفاده از سر مبدل دستگاه به آن ناحیه انتقال می دهند. این امواج همزمان با نفوذ خود به درون بافت ها ارتعاشاتی را در آن ها ایجاد می کنند که موجب افزایش گرمای عمقی آن ها و همچنین بالا رفتن میزان گردش خون موضعی می شوند.
     در نتیجه این امر اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به بافت می رسد و باعث می شود که بافت بتواند سریع تر خود را ترمیم کند. برخی دیگر از مزایای این روش شامل کاهش التهاب، ورم، افزایش انعطاف پذیری بافت های نرم بدن، افزایش سرعت بهبود استخوان ها و همچنین تسکین درد می باشد.

3. جراحی

   در صورتی که استخوان تالوس دچار جابجایی شده باشد، نیاز به انجام جراحی برای تنظیم و همچنین تثبیت قطعات شکسته آن می باشد. تثبیت قطعات شکسته استخوان معمولا با استفاده از پیچ و صفحاتی صورت می گیرد. پس از جراحی پا را برای مدتی درون آتل قرار می دهند و سپس آن را گچ می گیرند.

16 تمرین ورزشی برای تقویت مچ پای شکسته

برای کمک به بهبودی و بازیابی عملکرد مچ پا پس از شکستگی استخوان تالوس، انجام تمرینات ورزشی زیر در صورت تایید پزشک معالج و یا فیزیوتراپیست، توصیه می شود:

1. حرکت مچ پا به سمت بالا

   انجام این تمرین می تواند در افزایش توانایی راه رفتن بیمار نقش موثری داشته باشد.
   • بر روی زمین بنشینید و پای آسیب دیده خود را صاف کنید.
   • کف پا را از ناحیه مچ حرکت داده و آن را تا جایی که امکان دارد به سمت عقب (به سمت بدن) بکشید.
   • به مدت 15 ثانیه این حالت را نگه دارید.
   • سپس پای خود را به حالت خنثی و طبیعی خود برگردانید.
   • تکرار این تمرین برای 5 بار

2. حرکت مچ پا به سمت پایین

   انجام این تمرین می تواند به بازگرداندن دامنه حرکتی طبیعی مچ پای شما کمک کند.
   • بر روی زمین بنشینید و پای آسیب دیده خود را صاف کنید.
   • کف پا را از ناحیه مچ حرکت داده و آن را تا جایی که امکان دارد به سمت جلو (در جهت مخالف بدن) بکشید.
   • به مدت 15 ثانیه این حالت را نگه دارید.
   • سپس پای خود را به حالت خنثی و طبیعی خود برگردانید.
   • تکرار این تمرین برای 5 بار

3. چرخش مچ پا به سمت داخل

   • بر روی زمین بنشینید و پای آسیب دیده خود را صاف کنید.
   • در حالتی که انگشتان پا را به سمت بالا نشانه گرفته اید، کف پا را از ناحیه مچ حرکت داده و آن را به سمت داخل بچرخانید.
   • تا جایی که می توانید مچ پای خود را بچرخانید.
   • به مدت 15 ثانیه این حالت را نگه دارید و سپس پای خود رابه حالت خنثی و قبلی خود بازگردانید.
   • تکرار این تمرین برای 5 بار

4. چرخش مچ پا به سمت خارج

   • بر روی زمین بنشینید و پای آسیب دیده خود را صاف کنید.
   • در حالتی که انگشتان پا را به سمت بالا نشانه گرفته اید، کف پا را از ناحیه مچ حرکت داده و آن را به سمت خارج بچرخانید.
   • تا جایی که می توانید مچ پای خود را بچرخانید.
   • به مدت 15 ثانیه این حالت را نگه دارید و سپس پای خود رابه حالت خنثی و قبلی خود بازگردانید.
   • تکرار این تمرین برای 5 بار

5. استفاده از طناب کشی ترا باند به روش اول

   • بر روی یک صندلی در مقابل پایه میز بنشینید.
   • ترا باند را دور پایه میز ببندید.
   • پای خود را داخل ترا باند قرار دهید به طوری که ترا باند بر روی بخش بیرونی کف پا قرار بگیرد.
   • در حالتی که پا کاملا صاف و کشیده است، تنها مچ پا را حرکت داده و سعی کنید کش را به سمت بدن خود بکشید.
   • کشش را تا جایی که می توانید انجام دهید.
   • به مدت 2 ثانیه این حالت را نگه داشته و سپس به آرامی رها کنید.
   • پای خود را به حالت خنثی برگردانده و مجددا تمرین را تکرار کنید.
   • تکرار این تمرین برای 10 تا 15 بار

6. استفاده از طناب کشی ترا باند به روش دوم

   • بر روی یک صندلی بنشینید و ترا باند را دور کف پای خود قرار داده و دو سر آن را با دست بگیرید.
   • در حالتی که پای آسیب دیده را در مقابل خود کشیده اید و زانو ها صاف هستند، کف پا را از ناحیه مچ خم کرده و آن را به سمت جلو حرکت دهید.
   • این کشش را تا جایی که امکان دارد، ادامه دهید.
   • به مدت 2 ثانیه این حالت را نگه داشته و سپس به آرامی رها کنید.
   • تکرار این تمرین برای 10 تا 15 بار

7. استفاده از طناب کشی ترا باند به روش سوم

   • بر روی یک صندلی بنشینید و ترا باند را دور کف پای خود قرار داده و دو سر آن را با دست بگیرید.
   • در حالتی که پای آسیب دیده را در مقابل خود کشیده اید و زانو ها صاف هستند، کف پا را از ناحیه مچ تکان دهید و آن را به سمت داخل بچرخانید.
   • این کشش را تا جایی که امکان دارد، ادامه دهید.
   • به مدت 2 ثانیه این حالت را نگه داشته و سپس به آرامی رها کنید.
   • تکرار این تمرین برای 10 تا 15 بار

8. استفاده از طناب کشی ترا باند به روش چهارم

   • بر روی یک صندلی بنشینید و ترا باند را دور کف پای خود قرار داده و دو سر آن را با دست بگیرید.
   • در حالتی که پای آسیب دیده را در مقابل خود کشیده اید و زانو ها صاف هستند، کف پا را از ناحیه مچ تکان دهید و آن را به سمت بیرون بچرخانید.
   • این کشش را تا جایی که امکان دارد، ادامه دهید.
   • به مدت 2 ثانیه این حالت را نگه داشته و سپس به آرامی رها کنید.
   • تکرار این تمرین برای 10 تا 15 بار

9. تقویت عضلات اطراف مچ پا

   • بر روی یک صندلی بنشینید و کف پاهای خود را کاملا روی زمین بگذارید.
   • پاشنه پای آسیب دیده خود را تا جایی که امکان دارد از زمین جدا کرده و بالا بیاورید.
   • دقت کنید که پنجه پا نباید از روی زمین جدا شود.

10.  تمرین دهم

    • بر روی سطح صاف بایستید.
    • مقدار بیشتر وزن خود را بر روی پای آسیب دیده قرار دهید.
    • برای 15 ثانیه در این حالت بمانید.
    • سپس مجددا به حالت قبل برگردید و وزن خود را بر روی پای سالم منتقل کنید.

11. تمرین یازدهم

    • بر روی یک سطح صاف بایستید.
    • در حالتی که پای سالم خود از روی زمین بلند می کنید، وزن خود را بر روی پای آسیب دیده منتقل کنید.
    • سپس پاشنه پا را از روی زمین بلند کرده و بر روی پنجه آن بایستید.
    • به مدت 15 ثانیه این حالت را نگه دارید.
    • به آرامی مجددا هر دو پای خود را بر روی زمین قرار دهید.

12. تمرین دوازدهم

    • یک عدد حوله یا هر شیء رول شده را بر روی زمین قرار دهید و کنار آن بایستید.
    • پای آسیب دیده را آن سمت حوله قرار دهید و وزن خود را روی آن منتقل کنید.
    • سپس پای سالم خود را نیز از روی حوله رد کنید و آن را کنار پای آسیب دیده قرار دهید و بر روی هر دو پا بایستید.
    • مشابه قبل ولی این بار با پای سالم به آن سمت حوله برگردید.

13. تمرین سیزدهم

    • یک حوله را به شکل مستطیل کوچک تا کنید و روی زمین بگذارید.
    • با پای آسیب دیده روی حوله بایستید.
    • پای سالم را از روی زمین بلند کنید و وزن خود را بر روی پای آسیب دیده منتقل کنید.
    • به مدت 15 ثانیه در این حالت بمانید و رفته رفته پس از تقویت مچ پا، می توانید این زمان را تا 45 ثانیه نیز افزایش دهید.
    • سپس پای سالم خود را مجددا بر روی زمین قرار دهید و وزن خود را به آن منتقل کنید.
    • تکرار این تمرین برای 10 بار

مدت زمان بهبودی

پس از جراحی پزشک معالج پای بیمار را در گچ قرار می دهد. با توجه به شدت شکستگی استخوان، مدت زمان نقاهت و بهبودی آن می تواند بین 6 تا 8 هفته طول بکشد. پس از گذشت این مدت گچ باز شده و مجددا تصویر اشعه ایکس تهیه می شوند تا از حاصل شدن بهبودی کامل و درست جوش خوردن استخوان اطمینان حاصل شود.

علل شکستگی استخوان تالوس مچ پا

احتمال شکستگی این استخوان بر اثر عوامل زیر وجود دارد:

1. تصادف

   تصادف با وسایل نقلیه موتوری و وارد شدن فشار شدید به مچ پا می تواند موجب شکستگی هریک از استخوان های تشکیل دهنده آن از جمله استخوان تالوس گردد.

2. افتادن

   افتادن بر روی مچ پا و یا پیچ خوردگی شدید آن نیز می تواند باعث ایجاد این شکستگی شود.

عوارض شکستگی استخوان تالوس مچ پا

از شایع ترین عوارض این شکستگی می توان موارد زیر را نام برد:

1. ابتلا به نکروز آواسکولار

   هرچه میزان شکستگی استخوان تالوس بیشتر باشد، احتمال ابتلای آن به نکروز آواسکولار نیز بالاتر می رود. با آسیب دیدگی و شکستگی استخوان ممکن است خونرسانی به آن مختل شود. در برخی موارد با بهبودی استخوان جریان خونرسانی به استخوان مجددا بازمی گردد، اما در برخی موارد دیگر این جریان بهبود پیدا نمی کند و سلول های استخوان به دلیل تغذیه نشدن می میرند و استخوان دچار فروپاشی می شود.
   زمانی که استخوان فرو می ریزد، غضروف پوشاننده آن نیز تخریب شده و استخوان ها بر روی یکدیگر ساییده شده و این اتفاق با درد، بروز آرتروز و از دست دادن حرکت و عملکرد صحیح مفصل مچ پا همراه می شود.

2. آرتریت پس از سانحه

   این نوع آرتریت پس از آسیب دیدگی مفصل ایجاد می شود. حتی در زمانی که استخوان ها به طور طبیعی بهبود پیدا می کنند، در صورتی که کوچکترین ناهمواری در سطح مفصل باقی بماند، غضروف های پوشاننده آن ممکن است به مرور زمان دچار تخریب شوند و علائمی مانند درد و سفتی مفصل را ایجاد کند. اغلب شکستگی های تالوس منجر به ابتلا به درجاتی از آرتریت پس از سانحه می شوند.

3. جوش نخوردن و یا بدجوش خوردن استخوان

   این عارضه می تواند بر اثر مواردی مانند نداشتن رژیم غذایی سالم و یا مصرف سیگار و همچنین عدم تراز کردن صحیح استخوان ها در کنار هم حین جراحی، اتفاق بیفتد و علائمی مانند درد و سفتی مفصل را ایجاد کند.

4. آسیب دیدگی پوست مچ پا

   به این دلیل که استخوان تالوس دقیقا زیر پوست مچ پا قرار گرفته است، بر اثر در رفتگی این مفصل و جابجا شدن استخوان های آن و همچنین جابجا شدن زیاد قطعات استخوان شکسته، ممکن است پوست مچ پا دچار آسیب دیدگی شود.

مراقبت های پس از جراحی استخوان تالوس مچ پا

این مراقبت ها عبارتند از:

1. مصرف دارو های مسکن

   احساس درد یک بخش طبیعی از روند درمان است که بیمار پس از جراحی نیز آن را احساس می کند. پزشک معالج ممکن است مصرف داروهای ضد درد از جمله مواد افیونی، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) و بی حس کننده های موضعی را به بیمار توصیه کند. در این صورت بیمار باید این داروها را مطابق با دستور پزشک خود و طبق دوز های مشخص شده مصرف نماید تا دچار عوارض سوء مصرف این داروها نشود.

2. وارد نکردن فشار به مچ پا

   توصیه می شود تا زمانی که پزشک معالج اجازه نداده است از قرار دادن پا بر روی زمین وراه رفتن بر روی پای آسیب دیده خودداری نمایید.

سوالات متداول

1. نقش فیزیوتراپی در بهبود شکستگی استخوان تالوس مچ پا چیست؟

   شکستگی مچ پا عارضه ای است که می تواند منجر به از بین رفتن عملکرد صحیح مچ پا و ایجاد اختلال در توانایی راه رفتن، دویدن و یا شرکت در برنامه ها و فعالیت های تفریحی شود. فیزیوتراپی پس از شکستگی مچ پا می تواند به بهبود عملکرد آن، بهبود تحرک و بازگشت به فعالیت های طبیعی کمک کند.

2. چه زمانی می توانم بعد از شکستگی مچ پا راه بروم؟

   در صورتی که درمان شکستگی مچ پای شما نیاز به جراحی نداشته باشد، ممکن است پس پس از گذشت 4 تا 6 هفته بتوانید راه بروید. اگر تحت عمل جراحی قرار گرفته باشید تا دو هفته پس از آن لازم باشد که با استفاده از عصا راه بروید و پای خود را بر روی زمین نگذارید و با گذشت 4 تا 6 هفته بعد از مدت زمان اعلام شده ممکن است به شما اجازه داده شود که پای خود را بر روی زمین قرار دهید، ولی نباید فشار زیادی به آن وارد کنید. برای راه رفتن کامل بر روی پا و بدون عصا، ممکن است نیاز باشد چند هفته بیشتر صبر کنید. لازم به ذکر است که تمام زمان های اعلام شده تقریبی می باشند و مدت زمان دقیق، تنها با تشخیص پزشک معالج و پس از بررسی وضعیت بهبودی شما امکان پذیر می باشد.