پارگی رباط آشیل | علل، علائم، تشخیص، تمرینات ورزشی و روشهای درمان

رباط آشیل مانند یک طناب محکم و قوی در پشت مچ پای انسان قرار دارد. به این طناب مهم و محکم زردپی می گویند. تاندون آشیل تمام عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه پا وصل کرده است. هنگامی که این تاندون ملتهب می شود، فرد درد شدیدی در امتداد پشت پای خود احساس می کند.

رباط آشیل چیست؟

رباط آشیل یکی از مهمترین تاندون های بدن محسوب می شود، زیرا ما به کمک این تاندون ضخیم می توانیم فعالیت های روزانه خود را به راحتی انجام دهیم. آسیب های رباط آشیل یکی از رایج ترین آسیب دیدگی ها در بین افرادی که ورزش های‌ حرفه ای‌ انجام می دهند می باشد. وقتی تاندون آشیل کاملاً از بین می رود و یا به اصطلاح پاره می شود، فرد نمی تواند به درستی بایستد، راه برود و وزن بدن خود را تحمل کند. اگر پارگی ها بسیار شدید باشد و با درمان هایی‌ مانند دارو درمانی، فیزیوتراپی و ... درمان نشود، پزشک برای درمان بیمار عمل جراحی را توصیه می کند و سعی می کند تمام بافت های آسیب دیده را با کمک عمل جراحی ترمیم کند.

علائم پارگی رباط آشیل

رباط آشیل معمولاً به طور ناگهانی پاره می شود که در این صورت بیمار صدای پاره شدن این رباط را در مچ پای خود کاملاً احساس می کند و بعد از آن دچار درد بسیار شدیدی در پشت پای خود می شود. این درد ها امکان دارد بعد از مدتی کمتر شوند، ولی این درد به پشت ساق و مچ پا انتشار پیدا می‌ کند. علائم دیگری نیز به وجود می آید که ما برای شما شرح می دهیم:

1. ضعف در پا
2. داشتن درد جزئی در قسمت پایین پا و بالای پاشنه بعد از انجام فعالیت های روزانه
3. تورم در ناحیه تاندون آشیل
4. تغییر رنگ به سمت قرمزی و کبودی
5. ناتوان بودن در بالا بردن انگشتان پا
6. بیمار در هنگام راه رفتن به سمت جلو خم می شود.
7. در بعضی از مواقع پارگی کاملاً رخ می دهد. اگر تورم کم باشد امکان دارد فرورفتگی در ناحیه رباط پا از طریق لمس مشاهده شود.

تشخیص پارگی رباط آشیل

پزشک می تواند با انجام چند تست و پرسیدن سوال هایی‌ از بیمار این پارگی را تشخیص دهد. ما در زیر به چند نمونه از تست ها برای تشخیص پارگی رباط آشیل اشاره می کنیم:

1. تست تامسون (تست فشار)

   برای انجام تست تامسون ابتدا بیمار باید بر روی شکم خود بخوابد و زانویی که دچار پارگی شده است را خم کند. سپس پزشک با فشردن عضلات پشت ساق پا به بررسی آن می پردازد. اگر با فشردن عضلات مچ پا بیمار نتواند کف پای خود را خم کند، این یکی از علائم پارگی رباط آشیل می باشد.

2. تست سوزن

   پزشک برای این که بتواند این تست را انجام دهد، یک سوزن بسیار بلند را به داخل تاندون آشیل فرو می کند و بعد از آن مچ پای بیمار را به سمت بالا و پایین هدایت می کند. اگر رباط پا در حالت سلامت باشد، قسمت انتهای بیرون سوزن به بالا و پایین حرکت می کند، ولی اگر بیمار دچار پارگی رباط آشیل شده باشد، این سوزن به هیچ عنوان به سمت بالا و پایین حرکت نمی کند.

3. تست فشار

   برای این که پزشک این تست را انجام دهد، از دستگاه فشار خون استفاده می‌ کند. به این طریق که در ابتدا بیمار باید به سمت شکم بخوابد، بعد از آن پزشک دستگاه فشار خون را به دور ساق بیمار می بندد و آن را تا نیمه پر از هوا می کند. اگر تاندون سلامت باشد، هنگامی که فرد مچ پای خود را بالا و پایین حرکت می‌ دهد، فشار داخل این دستگاه کم و زیاد می شود، ولی اگر بیمار دچار پارگی رباط آشیل شده باشد، فشار داخل دستگاه به هیچ عنوان تغییر نمی کند.

4. سونو گرافی

   یکی دیگر از راه های تشخیص پارگی تاندون آشیل سونوگرافی و ام آر آی می باشد که پزشک در برخی از موارد آن را به بیمار توصیه می کند.

علل پارگی رباط آشیل

ما می ‌توانیم با کمک رباط آشیل، پاهای خود را به سمت پایین و بالا حرکت دهیم. هر باری که ما پاهای خود را حرکت می دهیم، بر روی این تاندون فشار وارد می کنیم. هنگامی که فرد در شرایط نامناسبی قرار بگیرد و فشار بیش از حدی را بر این تاندون وارد کند، رباط آشیل صدمه می بیند. ما در زیر به برخی از این علت ها اشاره می ‌کنیم:

1. فشارهای بسیار شدید و فوری بدن به سمت جلو
2. افزایش پیدا کردن ناگهانی فعالیت های روزانه
3. پوشیدن کفش تنگ و نامناسب
4. ورزش کردن و یا دویدن بر روی سطح ناهموار
5. عضلات سفت مچ پا
6. ) خار پاشنه (رشد اضافی استخوان در پاشنه پا
7. قوس پای صاف
8. ماهیچه های ضعیف ساق پا
9. گرم نکردن قبل از ورزش
10. افتادن از ارتفاع
11. افزایش سن
12. جنسیت
13. التهاب تاندون آشیل
14. تزریق داروهای کورتون در نزدیکی تاندون
15. استفاده طولانی مدت از کورتون
16. بیماری نقرس و روماتیسم
17. کاهش زمان استراحت بین فعالیت ها
18. پایین بودن میزان انعطاف پذیری مچ پا و ساق ها
19. عدم خون رسانی مناسب به تاندون ها
20. آسیب های مزمن تاندون آشیل
21. استفاده زیاد از آنتی بیوتیک ها
22. انجام تکنیک های ورزشی به صورت نامناسب

روش های درمان پارگی رباط آشیل

بیمارانی که به این عارضه مبتلا شده اند پزشک به آن ها درمان های زیر را توصیه می کند:

1. دارو درمانی

   پزشک برای کاهش التهاب و درد بیمار داروهای مسکن بدون آستروئید را پیشنهاد می‌ کند، مانند: آسپرین و ایبوپروفن

2. آتل مخصوص رباط آشیل

   متخصص برای این که بیمار بتواند در طول شب و هنگام خوابیدن پای خود را ثابت نگه دارد، استفاده از آتل مخصوص پارگی رباط آشیل را پیشنهاد می کند.

3. استفاده از کفی کفش طبی

   برای این که از کشیدگی تاندون آشیل پا جلوگیری کنید، از کفی های طبی کفش در طول دوران بهبودی خود استفاده کنید.

4. تزریق کورتیکوستروئید

   یکی از درمان های آسیب دیدگی رباط تزریق غیر مستقیم استروئید می باشد. به این صورت که پزشک این دارو را به اطراف ناحیه آسیب دیده تزریق می کند. این کار باعث می شود التهاب و درد بیمار کمتر شود و همچنین به بهبود بافت ها کمک می کند.

5. تزریق پلاسمای غنی از پلاکت

   به منظور انجام این تزریق پزشک از خون خود فرد استفاده می کند. به این طریق که پلاکت های خون را جداسازی می کند و بعد از به غلظت رساندن بالای شمار پلاکت ها آن ها را دوباره به بیمار تزریق می کند. این روش باعث می‌ شود رباط های آسیب دیده سریع تر بهبود یابند و باعث رشد سریع سلول ها و بافت ها می شوند.

6. تزریق اوزون

   یکی از متدهای جدید تزریق اوزون می باشد. پزشک این گاز را در قسمت آسیب دیده مچ پا تزریق می کند. با این تزریق متابولیسم تحریک می شود و اکسیژن بیشتری در قسمت مچ پا تولید می شود. با انجام این روش بیمار سریع تر درمان می شود.

7. فیزیوتراپی

   یکی از بهترین درمان های پارگی رباط آشیل فیزیوتراپی می باشد. بیماران می توانند با انجام تمرین های روزانه فیزیوتراپی تاندون های خود را بهبود بخشند.

8. ماساژ درمانی

   افرادی که به این بیماری مبتلا شده اند می توانند با استفاده از ماساژ تاندون های خود را ترمیم کنند. در این روش درمانگر فشارهای خفیفی را بر نواحی آسیب‌ دیده اعمال می ‌کند. با انجام این روش خون رسانی در بدن افزایش می یابد و ماساژ کمک می کند درد و التهاب پای بیمار کمتر شود.

9. الکتروتراپی

   در روش الکتروتراپی، فیزیوتراپیست الکترودها را در اطراف ناحیه آسیب دیده قرار می ‌دهد. الکترودها سیگنال های الکتریکی را از طریق پوست به طرف تاندون ها منتشر می کنند. این روش درمان کمک می کند تا بیمار سریع تر سلامتی خود را به دست آورد.

10. اولتراسوند تراپی

    بیماران می توانند با روش درمانی اولترا سوند تراپی کشیدگی تاندون های مچ پای خود را درمان کند و همچنین اولتراسوند تراپی از رسوب کلسیم در تاندون ها جلوگیری می کند.

11. شاک ویو تراپی

    بیماران برای این که بتوانند التهاب و درد خود را کاهش دهند و همچنین سرعت ترمیم بافت های را بالا ببرند، از دستگاه شاک ویو تراپی که به صورت امواج های صوتی می باشد استفاده می کنند. این امواج از طریق پوست به تاندون ها منتقل می شود و کمک می کند تا گردش خون سریع تر شود. این روند باعث درمان بیمار می شود.

12. لیزر درمانی سرد و یا کم توان

    پزشک برای روند سریع درمان رباط های آسیب دیده، لیزر کم توان را به شما توصیه می کند. با این روش درمان شما می توانید کشیدگی تاندون های مچ پا را بهبود بخشید. توسط لیزر درمانی می توانید دردها و التهاب های خود را کاهش دهید و هرچه زودتر به روند عادی زندگی خود باز گردید.

13. سوزن خشک

    درمان با سوزن خشک یا درای نیدلینگ یکی از روش های‌ سنتی محسوب می‌ شود. درمانگر با کمک سوزن های فلزی بسیار باریک که آن را بر نقاط ماشه ای یا تریگر پوینت بیمار وارد می کند باعث می شود، تاندون های آسیب دیده تحریک شوند و سریعتر به حالت طبیعی خود باز گردند.

14. مغناطیس درمانی

    با انجام درمان مغناطیسی بیماران می توانند گردش خون خود را افزایش دهند و این باعث می‌ شود اکسیژن رسانی در تاندون ها افزایش یابد. مغناطیس درمانی روند درمان بیمار را سریعتر می کند.

15. جراحی

    امکان دارد بعضی از بیماران با روش های درمان ذکر شده دردهایشان تسکین پیدا نکند و احتیاج به عمل جراحی تاندون آشیل داشته باشند. ما در زیر به چند نوع روش عمل جراحی اشاره می کنیم:

    1. جراحی تاندون آشیل

       پزشک چسبندگی و یا گره هایی که در الیاف تاندون ایجاد شده است را حذف می کند.

    2. جراحی رباط آشیل

       به منظور انجام این عمل جراحی پزشک برش هایی در طول تاندون ایجاد می کند که این کار باعث می شود، تاندون تحریک و بهبود یابد.

    3. عمل سوچور

       پزشک متخصص در این عمل جراحی دو سر تاندون را به آرامی به هم نزدیک می نماید و آن ها را به هم بخیه می کند، به این عمل سوچور می گویند.
       پس از انجام عمل جراحی پزشک متخصص، فیزیوتراپی را برای بیمار تجویز می کند که در ابتدا بیمار باید درد و التهاب خود را کنترل کند، بعد از گذراندن این مرحله باید دامنه حرکتی مفصل مچ پای خود را بهبود بخشد.

تمرینات ورزشی برای درمان پارگی رباط آشیل

بیماران می توانند با انجام برخی از حرکات تمرینی که شامل حرکات کششی و تقویتی می باشد، رباط آشیل خود را درمان کنند. تمرین های حرکتی باید هر روز انجام شود. این کار کمک می‌ کند سفتی و خشکی تاندون برطرف شود. بیماران اگر احساس می کنند این تمرین های کششی را نمی‌ توانند به تنهایی انجام دهند، حتماً باید به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه کنند. ما در زیر به چند نمونه از حرکات تمرینی برای رفع التهاب تاندون ها اشاره می‌ کنیم:

1. برای این که بتوانید این تمرین را انجام دهید در ابتدا باید روبه روی یک دیوار با فاصله ۴۰ سانتی متری بایستید. بعد از این مرحله هر دو دست خود را بر روی دیوار تکیه دهید و دست را به اندازه عرض شانه باز کنید، پاهای خود را با فاصله کمی از هم جدا کنید، به این طریق که یک پا باید جلوتر از پای دیگر قرار بگیرد. پای جلویی خود را خم کنید. پای عقبی باید به صورت صاف قرار داشته باشد، هنگامی که در این وضعیت قرار گرفتید باید فشاری بر دیوار وارد کنید، در این حالت شما باید کشش تاندون پای خود را احساس کنید. در این وضعیت چند ثانیه باقی بمانید. سپس یک استراحت کوتاه به خود بدهید، این حرکت را می توانید ۱۰ بار انجام دهید و بعد از آن پای خود را عوض کنید و تمام این حرکات را بر روی پای دیگر خود نیز اعمال کنید.
2. برای انجام این تمرین شما باید از یک پله و یا یک استپ استفاده کنید، به این صورت که بر روی یک پله بایستید. به طریقی که فقط پنجه های پای شما بر روی پله قرار داشته باشند. پاشنه های‌ پا باید در هوا معلق باشند. برای این که بتوانید این حرکت را انجام دهید، باید از دیوار و یا نرده برای حفظ تعادل خود استفاده کنید. هنگامی که در این وضعیت قرار گرفتید یک پای خود را بالا بیاورید و پای دیگر خود را به سمت پایین هدایت کنید. این حرکت باید به صورت رفت و برگشت انجام شود. یعنی در یک حرکت پاشنه به سمت پایین می آید و دوباره به سمت بالا بر روی پنجه پا قرار می گیرد. این حرکت را باید هر روز ۱۰ مرتبه انجام دهید.
3. برای انجام این حرکت ورزشی شما به یک حوله و یا یک پارچه نیاز دارید. حرکت به این طریق است که بر روی زمین می نشینید، پاها را مقابل خود دراز می کنید، بعد از آن حوله را حلقه کرده و بر دور پای خود می پیچانید. سپس سعی ‌کنید زانوی خود را صاف کرده و حوله را به سمت خود کشش دهید. این کشش را به مدت ۳۰ ثانیه نگه دارید، بعد از آن باید یک استراحت کوتاه کنید و دوباره این حرکت را تکرار کنید. در حین انجام این حرکت ورزشی شما باید کشش سینه پا و پاشنه پا را احساس کنید.
4. برای این که بتوانید این تمرین را انجام دهید، بر روی یک صندلی بنشینید و زانوهای خود را به حالت ۹۰ درجه خم کرده به صورتی که کف پا زمین را لمس کند. بعد از آن در حالی که پاشنه های شما بر روی زمین قرار دارد باید نوک انگشتان پای خود را به سمت بالا بکشید. در این وضعیت چند ثانیه باقی بمانید، سپس استراحت کنید. این تمرین را می توانید ۱۰ بار تکرار کنید.
5. برای این تمرین باید بر روی هر دو پا بایستید. سعی کنید از پای سالم خود کمک بگیرید تا بتوانید بر روی انگشتان پا بایستید. در این وضعیت سعی کنید وزن بدن خود را بر روی پای آسیب دیده بیاندازید و بعد از آن آرام و آهسته بر روی کف پا بایستید. این حرکت را روزانه ۱۰ بار تکرار کنید. این تمرین را می توانید‌ هم با زانوی صاف و هم با زانوی خم شده انجام دهید.

مراقبت های خانگی بعد از پارگی رباط آشیل

با روش های خود درمانی زیر می توانید پارگی‌ رباط آشیل را درمان کنید. این مراقبت ها عبارتند از:

1. استراحت

   افرادی که به این عارضه دچار شده اند،‌ باید از انداختن وزن خود بر روی پایی که دچار آسیب دیدگی شده است، جداً خودداری نمایند و تا جایی که می توانند استراحت کرده و هنگام راه رفتن از عصا استفاده کنند.

2. یخ درمانی

   بیماران می توانند برای این که درد و التهاب خود را کاهش دهند، از تکه های یخ استفاده کنند. به این طریق که هر چهار ساعت یک بار به مدت ۲۰ دقیقه ناحیه آسیب دیده را کمپرس یخ کنند. این کار بهتر است سه روز ادامه یابد تا این که بیمار بهبود پیدا کند.

3. بستن پا

   بیماران برای این که از تورم و درد خود بکاهند، بهتر است مچ پای خود را با کمک باند های کشی ببندند.

4. بالا نگه داشتن پا

   وقتی در حال استراحت هستید، سعی کنید زیر پای خود یک بالش قرار دهید و تا جایی که می توانید پای آسیب دیده خود را بالا نگه دارید.

پیشگیری از پارگی رباط آشیل

با انجام مراقبت های زیر می توانید از پارگی رباط آشیل خودداری نمایید. این موار عبارتند از:

1. ورزشکاران باید سعی کنند تمرین های ورزشی خود را سبک تر از قبل انجام دهند.
2. کفش های مناسب بپوشند.
3. بیماران باید سعی کنند برای این که بتوانند عضلات ساق پای خود را تقویت کنند با فیزیوتراپیست مشورت نموده و تمرین های مناسب این بیماری را آموزش ببینند.
4. افراد سعی کنند به جای دویدن بر روی سطوح سخت و سیمانی بر روی مسیر های خاکی و یا چوبی بدوند.