تنگی کانال نخاعی | علل، علائم، تشخیص، انواع، عوارض و روشهای درمان

ستون فقرات از تعداد زیادی رباط، دیسک، مهره، نخاع و... تشکیل شده است و از نواحی مهم بدن می باشد. این ناحیه می تواند موجب حرکت کمر، پاها، دست ها، گردن و... شود. در صورتی که ستون فقرات دچار آسیب و ناراحتی شود، اکثر نقاط مرتبط و متصل به آن نیز دچار ناراحتی شده و در کل بدن اختلال ایجاد می شود. یکی از این آسیب ها و عوارض، تنگی کانال نخاعی (Spinal stenosis) می باشد. در این مقاله شما را با این عارضه، علائم و دلایل ایجاد و همچنین روش های تشخیصی آن آشنا کرده و بهترین و موثر ترین روش های درمان فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی و راه های جلوگیری از آن را به شما ارائه خواهیم داد.

تنگی کانال نخاعی چیست؟

از آنجایی که ستون فقرات منجر به حرکت و تکان خوردن ما (خم و راست شدن) می شود، پس به شکل یکدست و سرهم ساخته نشده و تمامی مهره های آن مانند دانه های دستبند و به صورت دانه دانه یا تکه تکه در کنارهم چیده شده اند و به هم متصل شده اند. هرکدام از مهره های ستون فقرات با مهره بالایی خود توسط سه ساختمان به یکدیگر وصل شده اند که یکی از آن ها دیسک می باشد و در جلو قرار دارد و دو تای دیگر مفاصل فاست یا مفاصل مهره ها می باشند که در عقب قرار گرفته اند. هر سه ساختمان توسط رباط ها و لیگامان ها به یکدیگر مرتبط شده و در هنگام حرکت بدن به سمت جلو و عقب و یا طرفین اجازه جابجایی به مهره ها را نمی دهند. بین هر دو مهره یک حفره و سوراخ وجود داشته که به آن حفره و یا سوراخ ما بین مهره یا بین مهره ای می گویند. داخل این حفره یک عصب وجود دارد که به سمت اندام تحتانی (لگن و پاها) رفته و موجب حرکات عضلانی آن ها می گردد. گاهی در بعضی از افراد فاست ها یا همان مفاصل پشت مهره ها بیش از اندازه طبیعی رشد کرده و بزرگ می شوند. در نتیجه جایگاه ریشه عصبی خارج شده از حفره بین مهره ای را تنگ کرده و به آن فشار وارد می کنند. این اتفاق موجب ایجاد ناراحتی هایی در نواحی مختلف بدن می شود و به آن تنگی کانال نخاعی می گویند. در اصل می توان گفت تنگی کانال نخاعی همان گرفتگی و تنگ شدن حفره های بین مهره ای است که باعث فشار بیش از حد بر روی عصب و ایجاد درد و بی حسی در نقاط مختلف بدن می شود و به سمت نواحی تحتانی و پایینی بدن کشیده شده و موجب اختلال در پاها و لگن نیز می شود.

علائم تنگی کانال نخاعی

هنگامی که ستون قفرات دچار اختلال و آسیب می شود و کانال نخاعی فشرده و تنگ می گردد، یکسری علائم و نشانه ها در نواحی مختلف بدن از جمله ناحیه تحتانی و کمر ایجاد می شوند. علائم ایجاد شده با توجه به میزان و شدت آسیب متغیر بوده و اصلی ترین آنها عبارتند از:

1. احساس درد خفیف و شدید: دردی که به صورت ناگهانی در ناحیه ستون فقرات ایجاد شده و با توجه به اختلال در هر کدام از قسمت های کانال نخاعی موجب اختلال و حس درد در پشت، گردن، کمر و ناحیه تحتانی نیز می شود. در صورتی که ناحیه نخاع کمری دچار آسیب شده باشد و تنگ شود، درد به همراه گزگز از ناحیه باسن شروع شده و تا پشت ران ادامه خواهد یافت.
2. ایجاد تورم و التهاب در پاها، کمر، گردن و...
3. اختلال و گرفتگی ساق پا
4. مومور شدن و درد و بی حسی گردن و شانه ها (تنگی کانال نخاعی گردن)
5. احساس ضعف
6. عدم کنترل در دفع ادرار و مدفوع
7. عدم توانایی در حفظ تعادل بدن به هنگام ایستادن

علل تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی عارضه ای است که به دلایل مختلفی در ستون فقرات و نقاط مختلف بدن ایجاد شده و در عملکرد نواحی مرتبط با ستون فقرات از جمله کمر، گردن، پاها و... اختلال ایجاد می کند. این عارضه به دلایل زیر ممکن است ایجاد شود:

1. ژنتیک و وراثتی : عوامل ژنتیکی و وراثتی از عوامل مهم در ایجاد عارضه تنگی کانال نخاعی بوده و برای افرادی که سابقه خانوادگی داشته اند و یکی از اعضای خانواده آن ها (پدر، مادر، خواهر و ...) به این عارضه مبتلا بوده می تواند اتفاق بیفتد.
2. بیمارهای مادرزادی: گاهی این بیماری از بدو تولد و به صورت مادرزاد اتفاق می افتد. افرادی که دچار کوتاهی دست و پا هستند (آکندروپلازی ها) و سر آن ها از حد معمول و معقول بزرگتر است، می توانند دچار تنگی کانال نخاعی شوند، چرا که کانال نخاعی ستون فقرات این افراد قطر کمتری دارد.
3. افزایش سن : یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در اکثر عوارض ایجاد شده در بدن، سن می باشد. با افزایش سن، افراد دچارمشکلات زیادی شده و مقاومت بدنشان نیز کاهش می یابد. همچنین مفاصل بدنشان شروع به تحلیل رفتن نیز می کند. افزایش سن می تواند منجر به تنگ شدن کانال نخاع شود، چرا که مفاصلی که در پشت ستون فقرات قرار گرفتته اند یا همان مفاصل فاست، به مرور زمان و با آسیب های مختلف دچار ساییدگی و فرسایش شده و از شکل اصلی خود خارج می شوند.
4. شغل ها و فعالیت های سنگین : فعالیت های سنگین یا شغل هایی که در آنها کمر به شدت تحت فشار قرار می گیرد و یا حرکات زیادی از جمله چرخش با کمر انجام می گیرد، می تواند موجب تنگی کانال نخاعی شود.
5. بیماری های روماتیسمی : بعضی از بیماری ها از جمله آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان می توانند موجب ایجاد فشار همچنین التهاب و در نهایت افزایش رشد مفصل فاست و تنگی کانال نخاعی شوند.
6. آسیب ها: پارگی دیسک کمر، آسیب دیدن نخاع و التهاب آن، خونریزی و ایجاد لخته خون در کانال، خار استخوان و تومورهای استخوانی می توانند موجب ایجاد فشار بر نخاع و تنگ شدن کانال نخاعی شوند.

انواع تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی با توجه به شدت آسیب و علائم ایجاد شده و همچنین محل درد و ناراحتی ایجاد شده برای بیمار به چندین نوع تقسیم بندی می شود:

1. تنگی نخاعی خفیف

   این نوع از تنگی کانال نخاعی در دوران شیرخوارگی، تقریبا مشکل شدیدی و خاصی برای بیمار ایجاد نکرده و فقط موجب ایجاد درد در پاها می شود. البته اگر این عارضه به موقع و به درستی تشخیص داده نشود، باعث ایجاد آسیب های جدی تر و خطرناکی می شود. این عارضه به هنگام راه رفتن های طولانی مدت، پیاده روی، ورزش ها، ایستادن های طولانی و... تشدید و نمایان شده و با نشستن در حالتی مشابه با زمان دفع مدفوع و قرارگیری زانوها در قفسه سینه، تا حد زیادی تسکین یافته و کم می شود.

2. تنگی نخاعی متوسط

   این نوع تنگی کانال نخاعی زمانی ایجاد می شود که بیمار دردی داشته باشد که به مروز زمان افزایش بیابد. این نوع درد موجب ایجاد اختلال حرکتی، از جمله اختلال در راه رفتن، ورزش کردن، ایستادن و کلیه فعالیت های حرکتی که با فشار به کمر و پاها همراه باشد، می شود. (میزان این آسیب و تنگی کانال نخاعی تقریبا کم و متوسط بوده و در اکثر موارد با فیزیوتراپی درمان می شود.)

3. تنگی نخاعی شدید

   این نوع تنگی کانال نخاعی، روند طولانی داشته و با گذشت زمان شدیدتر و بدتر می شود. تنگی کانال نخاعی از نوع شدید باعث بروز درد مزمن در کمر، باسن، ساق پاها، پاها و.. شده و حتی ممکن است در سیستم دفع مدفوع و ادرار نیز اختلال ایجاد کند. درصورت خطرناک شدن این عارضه، فرد کنترل ادرار و مدفوع را کاملا از دست می دهد. (علائم این نوع تنگی کانال نخاعی، ضعف به همراه فلج شدن عضلات و بی حسی آن ها است.)

4. تنگی نخاع دژنراتیو یا تخریبی

   این نوع تنگی کانال نخاعی، با افزایش سن و بالا رفتن آن به تدریج بیشتر شده و روی اندام های بدن تاثیر می گذارد.

5. تنگی نخاعی در مجرای ستون مهره ای

   این نوع از تنگی کانال نخاعی در ناحیه کمر ایجاد شده و بر روی قسمت دهانه ای مجرای ستون فقرات اثر می گذارد.

6. تنگی نخاعی مادرزادی

   تنگی کانال نخاعی می تواند از بدو تولد و به صورت مادرزادی در فرد به وجود آمده باشد و به تدریج نمایان شود.

7. تنگی نخاعی ناحیه گردنی

   این نوع تنگی کانال نخاعی، در ناحیه گردن موجب باریک شدن قسمت دهانه ای و جلویی مجرای ستون مهره ها شده و در نتیجه موجب کاهش جریان خون در ناحیه نخاع می شود.

تشخیص تنگی کانال نخاعی

تنگی کانال نخاعی نیز با بروز نشانه هایی همراه بوده و فرد بعد از احساس این نشانه ها جهت درمان سریع تر عارضه و تشخیص نوع و شدت عارضه (خفیف و شدید بودن آن) به متخصص ارتوپدی مراجعه کرده و پزشک نیز بعد از انجام آزمایشات متعدد و بررسی سوابق بیماری و آسیب های بیمار و صحبت با او، عارضه و شدت آن را تشخیص داده و جهت درمان مناسب آن اقدام می کند. این آزمایشات عبارتند از:

1. مشاهده و لمس: ابتدا شروع به لمس ناحیه دردناک و ستون فقرات کرده و میزان درد و تورم و همچنین قرمزی و داغی آن را بررسی می کند و با تکان دادن قسمت های مختلف بدن از جمله پاها، میزان اختلال ایجاد شده را نیز مورد بررسی قرار می دهد.
2. عکسبرداری: پزشک برای تشخیص ناحیه آسیب دیده نخاع و بررسی آن ابتدا بعد از انجام حرکات فیزیکی و مشاهدات خود، شروع به عکسبرداری به روش های مختلف می کند. این روش ها عبارتند از:
   • اشعه ایکس: ابتدا با استفاده از اشعه ایکس، از ستون فقرات عکس کلی می گیرد. (در این روش نمی توان علت و شدت عارضه و جزئیات آن را به خوبی بررسی کرد.)
   • سی تی اسکن: در این روش با استفاده از پرتو اشعه ایکس و اسکن کردن تصاویر به صورت دوبعدی در کامپیوتر، پزشک می تواند تصاویر ستون فقرات را به صورت لایه لایه مشاهده کرده و تغییرات ایجاد شده در ستون فقرات و استخوان ها را به خوبی مورد بررسی قرار دهد. (این روش هم با استفاده از تزریق و هم بدون تزریق انجام می گیرد.)
   • ام آر آی: در این روش غیرتهاجمی، پرزشک با استفاده از میدان مغناطیسی و فرکانس امواج رادیویی به بررسی بافت ها پرداخته و از آن ها به طور دقیق عکس برداری می کند. در این روش پزشک کاملا می تواند اعصاب و دیسک ها را مشاهده کند و میزان آسیب دیدگی و فشردگی بافت ها را نیز به وضوح مورد بررسی قرار دهد. ( وجود تومور استخوانی و آبسه در این نوع آزمایش به خوبی مشخص می شود.)
   • میلوگرام: این روش نوع تخصصی تر و حرفه ای تر عکاسی با اشعه ایکس بوده و قبل از انجام آن پزشک مایع نخاعی را به داخل کانال نخاعی تزریق می کند. سپس با استفاده از فلوروسکوپ اشعه ایکس، تصاویری رنگی ای را عکس برداری کرده و میزان فشردگی استخوان ها، عصب آسیب دیده و فشرده شده، فتق دیسک، رشد استخوان های غیرطبیعی و همچنین تومورها و آبسه های استخوانی را نیز نشان داده و مشخص می کند. این نوع عکس برداری امکان مشاهده جزئیات کانال نخاعی و مشکلات ایجاد شده درآن را برای تشخیص بهتر پزشک فراهم می سازد.

روش های درمان تنگی کانال نخاعی

راهکارهای درمانی تنگی کانال نخاعی عبارتند از:

1. درمان تنگی کانال نخاعی با دارو و تزریق

   بخشی از روش های درمانی مختص به مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک و در دوزهای مختلف می باشد. این داروها به منظور کاهش التهاب، درد و تورم مورد استفاده قرار می گیرند و به تسکین درد کمک می کنند.
   1. داروهای ضد التهاب و تسکین دهنده: آسپرین، ناپروکسن، ایبوپروفن، موترین، آسپرین، استامینوفن و... این داروها در یک دوره ۲۴ ساعته تاثیرگذار بوده و می توانند درد را به طور موقت تسکین و کاهش دهند. پس به تنهایی نمی توانند موجب بهبود ناراحتی بیمار شوند.
   2. تزریق استروئید اپیدورال: در این روش شدت تهاجم تزریق کم بوده و تکورتیکواستروئید یا عامل ضد درد و بی‌حس کننده وارد فضای اپیدورال درستون فقرات شده و موجب کاهش التهاب و تورم موجود در اعصاب نخاعی می شود. در صورتی که این تزریق مفید و موثر باشد، می توان حدود ۳ بار در سال از آن استفاده کرد.
   3. تزریق مفاصل فاست: این روش تزریق نیز حداقل میزان تهاجم را داشته و کورتیکواستروئید به داخل مفصل فاستو یا داخل کپسول مفصلی و بافت های محیطی کپسوال مفصلی تزریق شده و موجب کاهش درد و تورم آن ها می شود و در نهایت با کاهش تورم به کاهش فشار و تنگی کانال نخاعی کمک می کند.

2. درمان تنگی کانال نخاعی با تمرین درمانی

   بخشی از درمان تنگی کانال نخاعی و آسیب وارد شده به ستون فقرات با استفاده از ورزش و نرمش های تجویز شده توسط فیزیوتراپیست و با نظارت و اجازه پزشک ارتوپد صورت می گیرد. این تمرینات ورزشی موجب بهبود سریع تر وضعیت ستون فقرات و نواحی آسیب دیده مرتبط با آن، کاهش فشار وارد بر عصب و نخاع، تقویت عضلات، تقویت رباط ها و تاندون ها، افزایش دامنه حرکتی ستون فقرات، کمر، پاها و سایر نقاط بدن و همچنین انعطاف پذیری ستون فقرات (قبل و بعد از جراحی) شده و از آسیب های شدیدتر به آن جلوگیری می کند. این بخش از درمان (تمرینات نرمشی و ورزشی کششی و تقویتی) با توجه به میزان تنگی کانال نخاعی و آسیب ایجاد شده و همچنین علت ناراحتی و اختلال در عملکرد عصبی و حرکتی ستون فقرات توسط فیزیوتراپیست تعیین و تنظیم می شود. تکنیک ها و تمرینات ورزشی در بخش تمرین درمانی در جهت درمان و بهبود تنگی کانال نخاعی عبارتند از:
   1. کشش زانو به قفسه سینه: برای انجام این تمرین ابتدا زانو هایتان را در جهت قفسه سینه کشیده و در در سینه جم کرده و بغل کنید. ستون فقرات را شل و آرام کرده و این حالت را حدود 10 ثانیه حفظ کنید. خیلی آرام پاهای خود را پایین بیاورید و بعد از کمی استراحت مجددا این تمرین را انجام دهید. سعی کنید روزاننه سه مرتبه این تمرین را تکرار کنید.
   2. مار کبرا در حالت دراز کش: ابتدا طوری روی زمین دراز بکشید که پیشانی رو به زمین قرار بگیرد. بازوهایتان را در طرفین بدن قرار داده و کف دستانتان را روی زمین قرار دهید. با بلند کردن دست هایتان از روی زمین، سرشانه ها را به یکدیگر نزدیک کرده و بچسبانید. آرنج هایتان را به سمت داخل و کف دست ها را به سمت بالا بچرخانید. (حالتی شبیه به مار کبری) پیشانی را از روی زمین بلند کنید و در حالی که باچشم هایتان بر روی زمین خیره شده اید، ۱۰ ثانیه این حالت را حفظ کنید و به آرامی به حالت اول خود برگردید. بهتر است این تمرین را روزانه ده مرتبه تکرار کنید.
   3. کشش تک به تک زانوها رو به قفسه سینه: برای انجام این تمرین ابتدا پاهای خود را صاف کرده و دراز بکشید. پاها را باز کنید و زانوی راست خود را به سمت قفسه سینه ببرید و جمع کنید.(حالت ضربدری)سپس به کمک دستانتان ران پا را بگیرید و زانو را به سینه نزدیک کنید. کمی مکث کنید و به آرامی پا را پایین بیاورید. سپس پای چپ را به همین شکل به سمت سینه ببرید. مجددا کمی مکث کرده و به حالت اول برگردید این تمرین را سه ست ۱۰ تایی انجام دهید.
   4. بالا آوردن شانه ها به صورت نشسته: برای انجام این تمرین ابتدا نشسته و در همین حالت سر شانه های خود را رو به بالا برده و بکشید. حدود ۲ ثانیه در این وضعیت بمانید و مجددا به حالت عادی و طبیعی خود برگردید و شانه ها را پایین بیاورید. این تمرین را حدود ۲۰ مرتبه انجام دهید.
   5. چرخش زانو: برای انجام این تمرین ابتدا رو به پشت دراز کشیده و زانوها را خم کنید. (باید کف پاها کاملا صاف روی زمین قرار بگیرند.) خیلی آرام زانوها را به ست راست بچرخانید و بعد سپس در جهت چپ بچرخانید. این تمرین را حدود ۳ ست ۱۰ تایی انجام دهید.
   6. کرانچ شانه ایستاده: ابتدا برای انجام این تمرین در کنج دیوار ایستاده و مقابل آن قرار بگیرید. دستان خود را روی دیوار قرار داده و سرشانه هایتان را به یکدیگر نزدیک کنید. به سمت کنج خم شده و خیلی آرام به سمت عقب بدن فشار وارد کرده وبه حالت طبیعی برگردید. این تمرین را حدود سه ست ۱۰ تایی تکرار کنید.
   7. فشار به چانه: برای انجام این تمرین ابتدا پشت دیوار قرار بگیرید و پشت بدن و ستون فقراتتان را به دیوار تکیه دهید. کمی پاها را از دیوار فاصله داده و دور کنید. خیلی آرام ناحیه بالایی پشت و ستون فقرات خود را به سمت دیوار بکشید.( دقت کنید در این حالت چانه شما باید به سمت پایین قرار گرفته باشد.) حدود ۵ ثانیه در این وضعیت بمانید و مجددا به آرامی به حالت طبیعی برگردید و این تمرین را حدود ۵ الی ۷ ست ۱۰ تایی انجام دهید.
   8. پل: برای انجام این تمرین ابتدا به پشت روی زمین دراز کشیده و زانوهایتان را خم کنید. بازوهایتان را دو طرف بدن قرار داده و کف دستان خود را بر روی زمین قرار دهید. در این حین ران و باسنتان را از روی زمین بلند کرده و از زمین فاصله بگیرید تا بدن نیم تنه فوقانی با ران و باسن در یک خط صاف قرار بگیرند. ۵ ثانیه در این وضعیت بمانید و سپس به آرامی باسن را روی زمین قرار داده و به حالت طبیعی برگردید. این تمرین را حدود ۳ ست ۱۰ تایی انجام داده و تکرار کنید.
   9. عقب بردن شانه‌ها : برای انجام این تمرین ابتدا سر شانه‌ها را به سمت گوش ها بلند کرده و آنها را در جهت عقب، پایین و همچنین جلو بچرخانید تا درحالت اول خود قرار بگیرند. بهتر است این حرکت چرخشی را حدود ۳ ست ۱۰ تایی انجام دهید.

3. درمان تنگی کانال نخاعی با فیزیوتراپی

   یکی از روش های درمانی ایمن و موثر در جهت بهبود اکثر عارضه های ارتوپدی و استخوانی بدن، فیزیوتراپی و توانبخشی می باشد. تکنیک های دستی و غیر دستی فیزیوتراپی در نواحی مختلف بدن از جمله ستون فقرات موجب افزایش گردش خون در بافت ها، تحریک و ترمیم بافت های آسیب دیده، کاهش و تسکین درد، کاهش تورم و التهاب، کاهش و کنترل خشکی و گرفتگی (اسپاسم های عضلانی اندام فوقانی) افزایش دامنه حرکتی و انعطاف پذیری شده و کاهش تنگی کانال نخاعی و فشار ناشی از آن و همچنین باعث عملکرد بهتر ناحیه آسیب دیده شده و به پیشرفت سریع روند درمان کمک می کند. این متدهای درمانی بدون خطر بوده و برای افرادی که واجد شرایط فیزیوتراپی می باشند، انجام می گیرند. تکنیک های درمانی فیزیوتراپی ستون فقرات و نخاع در کلینیک فیزیوتراپی عبارتند از:

   1. اولتراسوند تراپی

      اعمال امواج صوتی با فرکانس بالا در ناحیه آسیب دیده ستون فقرات و نواحی دردناک توسط دستگاه اولتراسوند

   2. گرما و سرما درمانی

      روش های سرما درمانی و گرما درمانی به کاهش درد و تورم و افزایش جریان خون کمک کرده و می تواند موجب بهبود وضعیت ناحیه دردناک و آسیب دیده بیمار شود.

   3. کایروپراکتیک

      از کاربردی ترین و موثرترین روش های درمان های فیزیوتراپی در جهت درمان تنگی کانال نخاعی و عوارض مرتبط با آن کایروپراکتیک می باشد. این روش با استفاده از روش دستی و ماساژ دادن ناحیه آسیب دیده اندام های فوقانی بدن انجام می گیرد.

   4. مگنت تراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از امواج مغناطیسی و ایجاد میدان مغناطیسی در بدن موجب بهبود وضعیت ناحیه آسیب دیده ستون فقرات و دیگر نواحی بدن می شوند و از فشار و درد وارد شده بر پاها، گردن و... می کاهد.

   5. شاک ویو تراپی

      این روش درمانی با اعمال جریان الکتریکی کنترل شده به ناحیه آسیب دیده اندام مرتبط با ستون فقرات و ستون فقرات، موجب کاهش درد و التهابات آن شده و در نهایت موجب بهبودی آن و همچنین جلوگیری از آسیب شدیدتر می شود.

   6. الکتروتراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با اعمال جریان الکتریکی کنترل شده( به شیوه های مختلف) به ناحیه آسیب دیده ستون فقرات و با استفاده از دستگاه های مختلف به بهبود درد و تورم و همچنین ترمیم بافت های آسیب دیده می پردازد.

   7. درای نیدلینگ

      روش درمانی درای نیدلینگ یا همان سوزن خشک از دیگر روش های درمانی این گونه عوارض بوده و فیزیوتراپیست با فرو بردن سوزن در نواحی مختلف بدن و نقاط ماشه ای یا حساس بدن، به بهبود بافت های آسیب دیده بدن و کاهش درد و فشار آن کمک می کند.

   8. لیزرتراپی

      از روش های موثر در درمان عارضه های ستون فقرات و تنگی کانال نخاع که در آن فیزیوتراپیست با اعمال و تاباندن اشعه و نور لیزر به ناحیه آسیب دیده، موجب بهبود آن می شود، می توان به لیزرتراپی اشاره کرد.

4. درمان تنگی کانال نخاعی با جراحی

   در صورتی که آسیب نخاعی و تنگی کانال نخاع شدید باشد و نتوان با فیزیوتراپی و تمرین درمانی به بهبود آن کمک کرد، پزشک تشخیص می دهد که بهترین روش جراحی است. این جراحی به صورت های مختلفی انجام گرفته و به برطرف کردن فشار وارد بر عصب در ستون فقرات و همچنین ایجاد ثبات در ناحیه ناپایدار ستون فقرات کمک می کند. روش های این جراحی عبارتند از:
   1. جراحی بسته: در این روش جراح از پیشرفته ترین تکونولوژی استفاده کرده و با تزریق ماده شیمیای خاصی به داخل دیسک در ساختار مولکولی دیسک تغییر ایجاد کرده و از فشار داخلی آن کم می کند. در نتیجه موجب بهبود وضعیت تنگی کانال نخاعی می شود.
   2. جراحی باز: در این روش جراح سعی می کند، با برداشتن زائده غیر طبیعی استخوانی و برداشتن فشار از روی عصب به پایداری ستون فقرات و بهبود تنگی کانال نخاعی کمک کند.

عوارض تنگی کانال نخاعی

این عارضه می تواند در نواحی مختلف بدن مشکل ایجاد کند و عوارض آن می تواند حتی منجر به ایجاد یک بیماری و آسیب جدید و جدی شود. افتادگی مچ پا، لنگش، اختلال در حرکت پاها و راه رفتن، اختلال در لگن و باسن، اختلال در گردن، شانه و کمر و درد تمام این نواحی از عوارض ایجاد شده تنگی کانال نخاعی می باشد.

سوالات متداول

1. آیا می توان از تنگی کانال نخاع جلوگیری کرد؟

   روش های خاصی برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد اما با رعایت برخی نکات می توان تا حدی از این عارضه جلوگیری کرد:
   1. کنار گذاشتن عادات بد از جمله بد نشستن، بد خوابیدن، بد راه رفتن، عجولانه ورزش کردن و...
   2. تقویت عضلات بدن با مصرف ویتامین و موارد غذایی مفید و مقوی
   3. انجام نرمش های روزانه به طور منظم و اصولی
   4. گرم کردن و آماده کردن بدن برای ورزش های سنگین

2. چه موقع برای درمان تنگی کانال نخاعی جراحی لازم است؟

   در صورتی که با انجام روش های درمانی فیزیوتراپی و تمرین درمانی بهبود و تغییری در وضعیت بیمار حاصل نشود و یا بیمار علائم فلجی و بی حسی زیاد و یا ناتوانی و اختلال در دفع ادرار و مدفوع داشته باشد، جراحی بهترین گزینه برای درمان بوده و البته تشخیص این مسئله به عهده پزشک خواهد بود.