نقرس چیست؟ | علل، علائم، تشخیص، انواع، عوارض و روشهای درمان

نقرس (Gout) یکی از انواع آرتروز بوده که می تواند به دلایل مختلفی مفصل و یا مفاصل بدن را درگیر کند. این عارضه بیش از همه پاها را درگیر کرده و علائم آن نیز در بیش تر در پاها نمایان می شود. چنانچه به این عارضه مبتلا شده اید و راه های درمان آن را نمی دانید و یا حس می کنید با علائمی شبیه به نقرس مواجه هستید و می خواهید از ابتلا به این عارضه، روش های تشخیص، علل ایجاد و... اطلاع یابید، تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

نقرس چیست؟

نقرس نوعی آرتروز بوده که به طور معمول در یکی از مفاصل بدن بخصوص مفاصل دست و پا ایجاد شده و موجب تورم و التهاب ناگهانی مفصل و همچنین دردهای شدید و ناگهانی در این نواحی می شود. این عارضه به دلیل تجمع اسید اوریک در یکی از مفاصل دست، پا و سایر مفاصل بدن اتفاق می افتد و با علائم مختلفی همراه است. نقرس بیشتر موجب درگیری یک مفصل در بدن می شود، اما در صورت حاد بودن وضعیت بیمار و پیشروی عارضه ممکن است چندین مفصل را درگیر کند.

علل ایجاد نقرس

همانطور که گفته شد، نقرس از عوارضی است که به دلیل افزایش بیش از حد اسید اوریک در خون و همچنین تجمع بیش از حد کریستال های آن در بافت های مفاصل مختلف بدن اتفاق افتاده و موجب بروز ناراحتی های بسیاری در مفصل می شود. این عارضه و افزایش اسید اوریک به دلایل مختلفی اتفاق افتاده و بعضی از عوامل موجب بروز آن می شوند. این عوامل و دلایل عبارتند از:

1. بیماری ها

   برخی از بیماری ها از جمله دیابت، بیماری های قلبی و عروقی، اختلالات غده تیروئید، بیماری های کلیوی و همچنین فشار خون بالا، آرتروز های حاد، چربی و کلسترول بالا و... می توانند، موجب بروز عارضه نقرس در مفصل و یا مفاصل بدن شود.

2. عوامل ژنتیکی و وراثتی

   یکی از دلایل بروز نقرس می تواند عوامل ژنتیکی و وراثتی باشد که تقریبا حدود ۲۰ درصد افرادی که به این عارضه مبتلا هستند، به دلیل ژنتیکی و جهش های ژنتیکی و ژن های خاص دچار این عارضه شده اند.

3. اضافه وزن

   چاقی و اضافی وزن موجب بالا رفتن چربی خون و بروز عوارض دیگر در بدن شده و می تواند موجب بروز نقرس نیز شود.

4. مصرف برخی داروها

   بعضی از داروهایی که بیماران مصرف می کنند از جمله دیورتیک ها، مسدود کننده های بتا، آسپرین هایی که به صورت مرتب مصرف می شوند و نیاسین به منظور کنترل کلسترول، موجب افزایش سطح اسید اوریک خون شده و به دنبال آن کریستال های تجمع یافته در بافت های مفاصل افزایش یافته و فرد دچار نقرس خواهد شد.

علائم بروز نقرس

عارضه نقرس مفصلی نیز موجب بروز ناراحتی هایی در بدن شده و با علائم و نشانه های مختلفی در مفاصل مختلف بدن همراه است. البته بیش تر از همه این عارضه روی مفاصل پا و دست بخصوص آرنج و انگشتان دست، زانو، مچ پا و انگشتان پا تاثیر گذاشته و با بروز علائم در این نواحی همراه می باشد. شایع ترین این علائم و نشانه ها عبارتند از:

1. تغییر رنگ پوست

   یکی از نشانه های بروز نقرس در مفاصل، قرمزی پوست و تغییر رنگ آن می باشد.

2. درد

   یکی از شایع ترین علائم نقرس، درد در ناحیه مفصل درگیر شده است که این درد به صورت ناگهانی و همراه با تورم، داغی و قرمزی پوست اتفاق می افتد. البته این درد هنگام شب بیشتر احساس می شود.

3. حساسیت به لمس

   از دیگر علائم نقرس می توان به حساس شدن ناحیه درگیر شده در مقابل لمس کردن آن اشاره کرد. در این وضعیت حتی با برخورد پتو، لباس و... به بدن و ناحیه درگیر شده، فرد درد بسیار شدیدی را احساس خواهد کرد.

4. تورم و التهاب

   از دیگر علائم نقرس، التهاب و تورم مفصل درگیر شده است. این عارضه با التهاب های مفصلی همراه بوده و همراه با آن دردهای شدیدی را در ناحیه درگیر شده ایجاد می کند.

5. خشکی و سفتی

   معمولا مفصلی که دچار نقرس شده است به حالت خشک و سفت در می آید.

6. براق بودن و کشیدگی پوست

   این نشانه نیز در پوست مفصل درگیر شده اتفاق افتاده و از علائم نقرس به شمار می رود.

روش های تشخیص نقرس

نقرس نیز قابل تشخیص بوده و بعد از بروز علائم آن که در مفصل و یا مفاصلی که بیشتر در نواحی تحتانی بدن اتفاق می افتد، فرد جهت تشخیص و درمان این عارضه به متخصص ارتوپدی مراجعه می کند و پزشک بعد از بررسی وضعیت سلامت فرد و پرونده پزشکی و همچنین بررسی علائم ایجاد شده با استفاده از چندین آزمایش عارضه را تشخیص داده و جهت درمان آن اقدام می کند. این آزمایشات عبارتند از:

1. لمس و مشاهده مفصل و یا مفاصل درگیر شده

   پزشک معالج جهت بررسی علائم موجود در مفصل و یا مفاصل آسیب دیده و دردناک و متورم، با انجم چندین حرکت فیزیکی و لمس و مشاهده مفصل تا حدودی ناحیه دردناک و متورم مفصل را تشخیص داده و سپس برای بررسی علت این مشکلات از آزمایش های دیگر استفاده می کند.

2. آزمایش خون

   یکی از آزمایش هایی که توسط آن می توان میزان اسید اوریک موجود در خون را مورد بررسی قرار داد، آزمایش خون می باشد. در صورتی که پزشک مفصل و یا مفاصل درگیر شده را مشاهده کند و تشخیص دهد که ممکن است فرد به عارضه نقرس مبتلا شده باشد، جهت بررسی میزان اسید اوریک و کراتینین خون، نمونه خون بیمار را مورد بررسی قرار می دهد. (پزشک آزمایش خون را برای اندازه گیری میزان اسید اوریک و کراتینین در خون توصیه می کند.) البته گاهی نتیجه گمراه کننده بوده و به تنهایی کافی نیست.

3. نمونه گیری مایعات مفصل

   بعد از آزمایش خون، پزشک جهت بررسی دوباره و دقیق تر میزان بلورهای اورات در بافت های مفصل، با استفاده از سوزن سرنگ مقداری از مایع مفصل درگیر شده و آسیب دیده برداشته و سپس توسط میکروسکوپ و در آزمایشگاه به مشاهده آن می پردازد.

4. عکس برداری با اشعه ایکس

   از روش های تشخیصی و عکس برداری که می تواند مفصل درگیر شده و علت درگیری مفصل را مشخص کند، تصویربرداری از مفصل درگیر شده با استفاده از اشعه ایکس می باشد. این روش در تشخیص به صورت کلی عمل کرده و جزئیات آسیب را به خوبی نشان نمی دهد.

5. سی تی اسکن با انرژی دوگانه

   پزشک به منظور مشاهده و شناسایی جزئیات آسیب، شدت التهاب مفصل، سایر نواحی آسیب دیده و مشاهده کریستال های اورات موجود در مفصل ممکن است از سی تی اسکن با انرژی دوگانه استفاده کند. البته این روش تشخیصی گران بوده و به همین دلیل در شرایط خاص انجام می شود.

6. سونوگرافی

   یکی دیگر از تست های تشخیص نقرس، سونوگرافی اسکلتی عضلانی می باشد. این تکنیک می تواند میزان بلورهای اورات را در یک مفصل یا یک توفوس مشخص و شناسایی کند.

انواع نقرس

نقرس با توجه به میزان حاد بودن و آسیب های وارد شده به مفصل به دو نوع تقسیم می شود.

1. نقرس بازگشتی

   این نوع نقرس یک آرتروز مفصلی بازگشت پذیر بوده و ممکن است بعد از برطرف شدن علائم و بهبود فرد مبتلا، مجددا بعد از گذشت مدتی بازگردد و موجب ناراحتی فرد شود.

2. نقرس پیشرفته

   نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات بلورهای اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی (TOE-fie) شود. توفی می تواند در مناطق مختلفی مانند انگشتان دست، پا، آرنج یا تاندون آشیل در پشت مچ پا ایجاد شود. این عارضه معمولاً دردناک نیست، اما در حملات نقرس ممکن است متورم و حساس شود.

روش های درمان نقرس

بعد از مراجعه به پزشک طبق وضعیت بیمار، بروز آسیب و میزان و شدت علائم و عوارض ایجاد شده در بدن و مفاصل درگیر شده (مبتلا به نقرس)، پزشک از روش های درمانی متفاوتی استفاده کرده و به بهبود بیمار کمک می کند. این روش های درمانی عبارتند از:

1. درمان های اولیه نقرس

   این درمان ها در خانه انجام شده و به تنهایی موثر نیستند و باید در کنار سایر درمان های موثر از جمله فیزیوتراپی، جراحی و... انجام بگیرند.

   • درمان نقرس با مصرف دارو

     مصرف دوزهای تعیین شده داروهای ضد درد، ضد التهاب و تسکین دهنده عضلات و کاهش دهنده خشکی و گرفتگی عضلانی از جمله ایبوپروفن، ناپروکسن، ایندومتاسین، کلشی سین، کورتیکواستروئیدها با تجویز پزشک موجب بهبود وضعیت درد و تورم مفصل مبتلا به نقرس می شود.

   • درمان با ماساژ درمانی

     یکی دیگر از روش های درمانی خانگی نقرس، ماساژ ناحیه درگیر شده بدن (دست و پا) با آب ولرم و گرم، پمادهای ضد درد و گرفتگی عضلات روغن های گیاهی، حوله گرم، کمپرس گرم و... می باشد. این روش درمانی به بهبود درد و تورم عضلات و همچنین خشکی و گرفتگی مفصل درگیر شده کمک می کند.

2. فیزیوتراپی نقرس

   یکی از موثرترین و کاربردی ترین روش های درمانی عارضه نقرس، توانبخشی و فیزیوتراپی می باشد. این روش درمانی در کنار سایر روش های درمانی دیگر از جمله تمرین درمانی، با تکنیک های مختلف و خاص خود (دستی و غیر دستی)، موجب بهبود وضعیت بیمار، بهبود آسیب و عوارض ایجاد شده در بدن، برقراری و کنترل تعادل به هنگام ایستادن و راه رفتن، تقویت عضلات ضعیف پا، افزایش دامنه حرکتی مفاصل بدن (دست و پا)، کاهش اسپاسم و خشکی عضلات و... شده و به کنترل علائم و عوارض ایجاد شده طی نقرس کمک می کند. فیزیوتراپیست ابتدا شرایط و شدت عارضه را بررسی کرده و سپس با توجه به وضعیت بیمار و عارضه، برنامه درمانی مناسبی را تنظیم کرده و به بیمار ارائه می دهد. همچنین نکات و آموزش های لازم را نیز جهت عملکرد بهتر و سریع تر بیمار، به او ارائه داده و به بهبود کیفیت زندگی بیمار و همچنین جلوگیری از تشدید عارضه می پردازد. فیزیوتراپی در خصوص مبتلایان به عارضه نقرس توسط روش های زیر صورت می گیرد:

   1. تمرین درمانی

      این بخش شامل تکنیک ها و حرکات مختلفی بوده که با توجه به نوع آسیب و میزان ناراحتی، با توجه به صلاح دید فیزیوتراپیست صورت می گیرد. این تکنیک ها موجب بهبود و افزایش گردش خون، کاهش تورم، التهاب و درد، کاهش اسپاسم و سفتی و خشکی عضلات، افزایش انعطاف پذیری، تقویت عضلات و مفاصل، افزایش دامنه حرکتی و... شده و به بهبود وضعیت آسیب های مفصل کمک می کند. این تمرینات بر اساس برنامه تنظیم شده فیزیوتراپیست و با توجه به مفصل درگیر شده (دست، پا و..) انجام می گیرند:

   1. یوگای انگشتان

      • روی زمین و به حالت پا برهنه بایستید و سپس انگشتان پا را تا حد ممکن از هم فاصله بدهید و سپس استراحت کنید. این کار علاوه بر تقویت عضلات ساق پا روی مچ پا نیز اثر می گذارد.
      • روی زمین نشسته و پاها را از زانو خم کنید. کف دست ها را عقب تر از بدن و پشت بدن قرار دهید. کف پاها را نیز از زمین فاصله داده و فقط پاشنه پا را روی زمین حفظ کنید. سپس انگشتان پاها را به سمت کف پا و داخل، خم و یا جمع کنید و این تمرین را چندین مرتبه انجام دهید.
      • در وضعیت قبل قرار بگیرید و این بار پاشنه پاها و پنجه ها را به طور متناوب از روی زمین بلند کرده و روی زمین قرار دهید. (در این وضعیت زانوهایتان باید کنار هم قرار گرفته باشند.)
      • در همان وضعیت تمرین قبل قرار بگیرید و انگشتان پاها را جمع کرده و سپس پاها را رو به هم بچرخانید. (باید کف پاهای شما مقابل هم قرار بگیرند.)

   2. نوشتن حروف الفبا روی زمین

      برای انجام این تمرین در حالیکه روی صندلی نشسته اید، با نوک انگشتان خود بر روی زمین شروع به نوشتن حروف الفبا کنید.

   3. غلتاندن بطری با کف پا

      برای انجام این تمرین شما به یک بطری یا یک غلتک نیاز دارید. روی صندلی نشسته و هر دو پای خود را روی زمین قرار دهید. یکی از پاها را روی غلتک یا بطری آب قرار داده و کف پای خود را طوری که غلتک یا بطری زیر پا بچرخد، روی غلتک حرکت دهید. بعد از گذشت ۲ دقیقه، پای دیگر را روی غلتک قرار داده و همین کار را ادامه دهید.

   4. کشش حوله

      برای انجام این تمرین ابتدا حوله ای را برداشته و سپس روی زمین بنشینید. بدون اینکه زانویتان خم شود، حوله را شبیه به یک حلقه در آورده و از زیر پنجه پای خود عبور دهید. سپس حوله را به طرف خود بکشید و این کشش را به مدت 15 تا 30 ثانیه ادامه دهید. (سه مرتبه انجام شود)

   5. ماساژ پا

      به کمک دست خود و قرار دادن انگشتان دست میان انگشتان پا، پنجه پای خود را ماساژ دهید. همچنین می توانید پنجه ها را با کمک دستان خود و به صورت دوار نیز ماساژ دهید.

   6. حالت دعا

      برای انجام این تمرین ابتدا ایستاده و کف هر دو دستتان را به هم بچسبانید. سپس آرنج ها را از هم دور کرده و مچ ها را به آرامی به سمت پایین ببرید. (باید کشش احساس شود.) 5 ثانیه در این وضعیت بمانید و سپس به آرامی به حالت طبیعی خود برگردید.

   7. خم کردن مچ به طرفین

      برای انجام این تمرین ساعد را روی میز قرار داده و مچ دست خود را از لبه میز آویزان کنید. مچ دست خود را به یک طرف خم کنید و 5 ثانیه در این حالت بمانید. سپس در جهت دیگر خم کنید و 5 ثانیه در این حالت بمانید. به آرامی به وضعیت طبیعی برگردید. این تمرین را چندین مرتبه تکرار کنید.

   8. چرخش دست ها

      ابتدا روی صندلی نشسته و ساعد دست آسیب دیده را روی پا در حالت ثابت نگه داشته و مچ دست خود را طوری بچرخانید که کف دستتان رو به سقف قرار بگیرد.

   9. خم و راست کردن مچ دست

      برای انجام این تمرین ابتدا ساعد دست آسیب دیده را روی میز قرار داده و مچ را از لبه میز آویزان کنید. سپس مچ را به طرف پایین خم کنید تا کشش احساس شود. چند ثانیه در این وضعیت مانده و سپس خیلی آرام به حالت اول و طبیعی خود برگردید. این دفعه مچ خود را تا جایی که کشش احساس شود رو به بالا بیاورید. مجددا چند ثانیه در این وضعیت بمانید و به حالت عادی و طبیعی خود برگردید.

   10. انحراف مچ دست

       برای انجام این تمرین ابتدا آرنج درگیر شده خود را با زاویه ۹۰ درجه خم کرده و در کنار بدن قرار دهید. در همین حالت، یک وزنه را با دست خود گرفته و کمی ساعد را چرخانده تا شست رو به سقف قرار بگیرد. مچ دست را تا جای ممکن به سمت بالا برده و سپس خیلی آرام پایین بیاورید. این تمرین را چندین مرتبه تکرار کنید.

   11. کشش فلکسور مچ

       برای انجام این تمرین ابتدا بازو و ساعد را روی میز قرار داده و مچ دست را از لبه میز آویزان کنید. در حرکت بعد آرنج خود را صاف کرده و خیلی آرام مچ دست آسیب دیده خود را بگیرید و آن را تا جایی که کشش احساس شود رو به بالا خم کنید. حدود ۵ ثانیه در این وضعیت مانده و سپس به حالت عادی و طبیعی خود برگردید.

   12. کشش اکستانسور مچ

       در حالت تمرین قبل قرار گرفته و آرنج خود را صاف نگه داشته و به آرامی مچ دست درگیری شده خود را بگیرید و آن را تا جایی که کشش احساس شود، رو به پایین خم کنید. 5 ثانیه در این وضعیت مانده و سپس به حالت اول و طبیعی برگردید.

   2. منوال تراپی

      یکی از روش های موثر توانبخشی و فیزیوتراپی نقرس در کلینیک فیزیوتراپی که به صورت دستی و غیر دستی، توسط فیزیوتراپیست صورت می گیرد و می تواند به بهبود وضعیت خشکی و اسپاسم عضلات و جلوگیری از ضعف، درد، تورم و...کمک کند، منوال تراپی می باشد. منوال تراپی به شکل های مختلف از جمله تکنیک ماساژ دوار یا همان کایروپراکتیک صورت گرفته و موجب بهبود جریان و گردش خون در بدن، پاها و انگشتان پا، دست ها و انگشتان دست می شود و در نهایت به بهبود ضعف عضلات، کاهش و تسکین درد، انقباض و سفتی عضلات، بهبود بافت ها، افزایش دامنه حرکتی و ... کمک می کند.

   3. لیزر تراپی با لیزر سرد

      یکی از روش های فیزیوتراپی مبتلایان به نقرس که به تحریک و ترمیم بافت ها، کاهش تورم و همچنین تسکین درد می پردازد، لیزر تراپی با لیزر کم توان و یا لیزر پرتوان است. از آنجایی که لیزر کم توان با شدت کم انجام می گیرد، موجب تخریب بافت ها و یا سوختن آن ها نشده و به آزاد کردن ملایم اندروفین کمک می کند. در نهایت با آزاد کردن اندروفین موجب کاهش درد و تورم و بهبود وضعیت دست و پا می شود.

   4. اولتراسوند تراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از دستگاه اولتراسوند و با اعمال امواج فراصوت، موجب تحریک و ترمیم بافت های عصبی، افزایش گردش خون، عملکرد بهتر و سریع تر اندام های بدن شده و به بهبود علائم و عوارض ایجاد شده ناشی از نقرس در بدن می پردازد.

   5. سرما درمانی

      یکی از روش های درمانی که می تواند به کاهش التهاب و تورم موجود در مفصل و بافت های درگیر شده (مبتلا به نقرس) کمک کند، سرما درمانی و استفاده از کمپرس های سرد بر روی مفصل دردناک و درگیر شده و متورم شده می باشد. این روش درمانی به شکل های متفاوتی انجام شده و به بهبود درد و تورم و همچنین احساس سوزش، حرارت و داغی و قرمزی پوست کمک می کند.

3. جراحی مفصل مبتلا به نقرس

   یکی از روش های درمانی که در صورت حاد بودن وضعیت بیمار و آسیب بیش از حد به مفصل توسط پزشک تجوز شده و توسط جراح ارتوپدی انجام می گیرد، جراحی می باشد. این جراحی به سه روش زیر انجام شده و به بهبود وضعیت بیمار کمک می کند:

   • حذف تیفی و خروج توده ها

     در این روش و در حالتی که توده‌های بزرگ اسید اوریک در محیط انگشتان پا و دست و یا مفصل شست پا و بافت های تاندون ‌ها، قرار گرفته باشند و موجب درد و التهاب شدید انگشتان و مفصل شوند، جراح به منظور جلوگیری از باز شدن و تخلیه توده ها و همچنین عفونت آن ها، توده ها را از مفصل خارج می کند.

   • همجوشی مفصل

     در صورتی که نقرس به صورت مزمن اتفاق افتاده و موجب تخریب مفصل شود، جراح از روش همجوشی مفصل استفاده کرده و بدین ترتیب مفاصل کوچک را به یکدیگر جوش داده و موجب بهبود درد و حرکت مفصل می شود

   • تعویض مفصل

     این روش در حالتی انجام می گیرد که مفصل به طور کامل تخریب شده باشد و نتوان از روش همجوشی مفصل استفاده کرد. در این روش جراح مفصل آسیب دیده و دردناک را به طور کامل از بدن خارج کرده و به جای آن از مفصل مصنوعی یا پروتز استفاده می کند و موجب بهبود درد و ناراحتی و همچنین افزایش دامنه حرکتی مفصل بیمار می شود. این نوع جراحی بیشتر در نقرس زانو دیده می شود.

عوارض نقرس

نقرس نیز مانند سایر بیماری ها و آسیب های ایجاد شده در بدن عوارضی را به همراه دارد. این عوارض می توانند موجب ناراحتی بیشتر فرد، اختلالات عملکردی و حرکتی بدن شوند. شایع ترین عوارض نقرس عبارتند از:

• سنگ کلیه

  یکی از تاثیرات و عوارضی که به دنبال نقرس در بدن ایجاد شده و موجب ناراحتی فرد می شود، سنگ کلیه و مشکلات کلیوی می باشد. از آنجا که نقرس با افزایش اسید اوریک و میزان بلورهای اورات همراه می باشد، تجمع این بلورات در مجرای ادراری می تواند به تدریج موجب ایجاد سنگ کلیه شود.

• تخریب و تحلیل مفاصل

  تشدید این عارضه و عدم درمان آن و همچنین نوع بازگشت پذیر نقرس می تواند، موجب بروز تحلیل رفتگی و فرسایش مفصل و تخریب سریع مفصل شود که این موضوع از عوارض نقرس می باشد.

سوالات متداول

1. چگونه می توان از بروز نقرس جلوگیری کرد؟

   تنها با رعایت چندین نکته می توان تا حد زیادی از ابتلا به عارضه نقرس جلوگیری کرد. این نکات عبارتند از:

   1. تغذیه سالم مصرف کنید و در تغذیه خود حتما از مواد حاوی ویتامین C استفاده کنید.
   2. روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشید و مایعات فراوان استفاده کنید .
   3. بدن خود را روزانه با نرمش های سبک گرم کنید.
   4. از مصرف بیش از حد گوشت قرمز بپرهیزید.
   5. از مصرف دخانیات و نوشیدنی های الکل دار بپرهیزید.
   6. در شبانه روز حتما استراحت کرده و ۸ ساعت خواب مفید داشته باشید.
   7. وزن خود، کلسترول و قند خون خود را کنترل کنید.
   8. استرس و تنش های عصبی را از زندگی خود حذف کرده و آرام باشید.

2. چه افرادی بیشتر دچار نقرس می شوند؟

   همه افراد می توانند دچار این عارضه (نقرس) شوند، اما بعضی از افراد نسبت به افراد دیگر بیشتر دچار این عارضه شده و در معرض ابتلا به آن قرار دارند این افراد عبارتند از:

   1. کسانی کلسترول، چربی خون و فشارخون بالایی دارند.
   2. کسانی که به بیماری های قلبی، عروقی، کلیوی و اختلالات تیروئیدی مبتلا هستند.
   3. کسانی که سن آن ها بیش از ۶۰ سال می باشد.
   4. کسانی که مواد الکل دار و دخانیات مصرف می کنند.
   5. کسانی که در حال درمان بیماری هایی از جمله سرطان هستند و از داروهای خاصی استفاده می کنند.
   6. کسانی که رژیم غذایی نامناسبی دارند و بیش از حد از مواد پروتئینی حیوانی و گوشت قرمز استفاده می کنند.
   7. افرادی که بدن آن ها با کمبود ویتامین C و آب مواجه است.
   8. افرادی که دارای سابقه نقرس در بین اعضای خانواده و فامیل خود هستند.
   9. مردان در سنین جوانی بیش از زنان به این عارضه مبتلا می شوند، در سنین بالای ۶۰ این عارضه به صورت برابر بین زنان و مردان اتفاق می افتد و در سن ۸۰ به بالا زنان بیشتر از مردان دچار این عارضه می شوند.