نوروپاتی دیابتی | علل، علائم، تشخیص، انواع و روشهای درمان

بیماران دیابتی معمولا به دلیل قند خون بالا در معرض ابتلا به عوارض و بیماری های مختلفی در بدن هستند و ممکن است در ارگان داخلی بدن آن ها و همچنین نواحی عصبی بدن مشکلات و اختلالاتی ایجاد شود. البته باید گفت همه بیماران مبتلا به دیابت دچار این عوارض نمی شوند و در صورت کنترل دیابت و پرهیز از مواردی که موجب تشدید این عارضه و به وجود آمدن عوارض دیگر می شوند، می توان از بروز عارضه های شدید جلوگیری کرد. یکی از این عوارض، نوروپاتی دیابتی (Diabetic Neuropathy) بوده که همان آسیب و فشار عصب ها به دلیل قند خون بالا می باشد. در این مقاله شما را با این عارضه، علائم، علل، روش های تشخیص آشنا کرده و بهترین و موثرترین روش های درمانی از جمله فیزیوتراپی و تاثیر آن بر این عارضه را شرح خواهیم داد.

نوروپاتی دیابتی چیست؟

افراد مبتلا به عارضه دیابت یا همان قند خون بالا به طور معمول و موقتی در دست و پای خود احساس گزگز و یا سوزن سوزن شدن را داشته و از این موضوع رنج می برند. هنگامی که قند خون افراد بیش از حد طبیعی خود می شود، شاخه های حسی در نواحی مختلف بدن مخصوصا پاها دچار آسیب و فشردگی می شوند. در اثر این آسیب فرد در پاها و سایر نواحی آسیب دیده احساس درد شدید و مکرر داشته و به مرور زمان این درد تشدید شده و طولانی تر خواهد شد. در این حالت فرد به نوروپاتی دیابتی یعنی آسیب عصب ها به دلیل افزایش قند خون، مبتلا شده است.

علل بروز نوروپاتی دیابتی

عارضه نوروپاتی دیابتی به دلیل افزایش قند خون و وجود عارضه دیابت شدید اتفاق افتاده و با فشار آوردن به عروق و عصب ها موجب آسیب و فشردگی عصب شده و همچنین دیواره رگ های خونی یا همان مویرگ ها را تضعیف می کند. همچنین عواملی از جمله مصرف سیگار و الکل، عوامل ژنتیکی، و التهابات عصب همگی می توانند موجب ایجاد عارضه نوروپاتی دیابتی در بدن شوند.

علائم بروز نوروپاتی دیابتی

با بروز عارضه نوروپاتی دیابتی، علائم و نشانه هایی در بدن مشاهده و احساس شده که این علائم موجب ناراحتی بیماران مبتلا به نوروپاتی می شوند. جالب است بدانید در اکثر مواقع بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی علائم خاصی نداشته و از وجود بیماری خود هیچ اطلاعی ندارند. علائمی که در بیماران مبتلا به این عارضه ایجاد شده و می تواند نشان دهنده آسیب دیدن اعصاب محیطی و یا اعصاب ارگان های داخلی باشد، عبارتند از:

1. گزگز، مور مور و یا حس سوزن سوزن شدن در نواحی مختلف بدن به خصوص پاها و دست ها
2. ایجاد درد های مزمن، حاد و یا طولانی
3. سوزش پاها به شکلی که فرد احساس می کند در پاهایش چاقو فرو می کنند.
4. حساسیت پاها به لمس کردن
5. بی حسی و ضعف در پاها
6. بی حسی پاها در هنگام راه رفتن بر روی آن ها
7. داغ شدن و یا سرد شدن بیش از حد پاها
8. عدم تعادل به هنگام راه رفتن و یا ایستادن
9. ایجاد مشکلاتی در چشم و بینایی از جمله دو بینی
10. کند بودن روند بهبود زخم های روی پا
11. ایجاد مشکل در نواحی تناسلی
12. سرگیجه به هنگام بلند شدن ناگهانی
13. غش کردن ناگهانی به دلیل مشکلات قلبی و اختلال ارگان های داخلی
14. تعریق بیش از حد به دلیل آسیب اعصاب ارگان های داخلی و مشکللات غددی

تشخیص عارضه نوروپاتی دیابتی

بعد از مشاهده علائم و نشانه های نوروپاتی دیابتی، فرد جهت تشخیص عارضه و اطمینال از آن به پزشک مراجعه کرده، پزشک به منظور تشخیص دقیق و اطمینان از اینکه از علت عاضه و آسیب های وارد شده به پا، آزمایشاتی را انجام می دهد. این آزمایش ها عبارتند از:

1. لمس و حرکات فیزیکی ناحیه آسیب دیده

   به عنوان مثال در صورتی که پا دچار نوروپاتی دیابتی شده باشد، پزشک با مشاهده و بررسی علائمی از جمله میزان ضعف، درد، سوزش و خارش، داغ شدن و یا سرد شدن پا و همچنین بررسی دامنه حرکتی، شدت عارضه را تشخیص می دهد. گاهی روی پا زخم هایی مشاهده می شود که از بروز این عارضه خبر می دهد.

2. نوار عضله (الکترومیوگرافی)

   بعد از بررسی میزان ضعف و از کارافتادگی، درد پا و.... جهت تشخیص آسیب و اختلال ایجاد شده در عصب ها و همچنین میزان اختلال از تست الکترومیوگرافی یا همان نوار عضله استفاده کرده و میزان فعالیت عصب و همچنین سرعت آن ها را به طور دقیق اندازه می گیرد. در نتیجه می تواند سرعت عصب و هماهنگی میان عضله و عصب را بسنجد و از سلامت و یا عدم سلامت عصب ها اطلاع بیابد.

3. آزمایش خون

   تست دیابت و آزمایش خون نیز در همان ابتدا بعد از بررسی پرونده پزشکی بیمار برای او تجویز خواهد شد.

انواع نوروپاتی

نوروپاتی یا همان آسیب عصبی با توجه به علائم و همچنین نواحی آسیب دیده شامل دو نوع می شود که در زیر به بررسی انواع نوروپاتی دیابتی می پردازیم:

1. نوروپاتی کانونی

   این نوع از عارضه نوروپاتی به صورت ناگهانی ایجاد شده و غالبا موجب آسیب دیدگی اعصاب محیطی می شود. در این حالت فرد دچار درد در ران ها، بی حسی های یک طرفه صورت، مشکلات شنوایی، دو بینی، درد قفسه سینه، درد پهلو، درد معده و یا درد شدید لگن می گردد.

2. نوروپاتی خودکار یا اتونوم

   در این نوع از نوروپاتی اعصاب درونی دچار اختلال شده و بیمار با علائمی از جمله اختلال در خوردن غذا، کاهش وزن، کاهش عملکرد جنسی، اسهال یا یبوست، تعریق، اختلال در عملکرد مثانه و معده و... مواجه می شود.

روش های درمان نوروپاتی دیابتی

در ادامه به بررسی انواع روش های درمان نوروپاتی دیابتی می پردازیم:

1. درمان عارضه نوروپاتی دیابتی با دارو

   بخشی از درمان عوارض مختلف به داروهای مصرفی و تجویز شده توسط پزشک مربوط شده و موجب تسکین و بهبود موقت درد بیمار و یا جلوگیری از شدت گرفتن عوارض ایجاد شده در بدن می شود. این داروها عبارتند از:
   1. داروهای ضد افسردگی: بخشی از داروهای مصرفی افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی شامل داروهای ضد افسردگی می شوند. شاید سوال کنید که چگونه داروی ضد افسردگی به این بیماران کمک می کند؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که این دارو به دردهای عصبی نیز کمک کرده و از آنجایی که بیماری افسردگی نیز بخشی از اعصاب مغز را درگیر می کند، این دارو برای بیماران افسرده تجویز می شود.
   2. داروهای ضد تشنج: داروهای ضد تشنج و جلوگیری از بیماری صرع نیز موجب بهبود و تسکین عصب ها شده و بخشی از اعصاب مغز را درگیر می کند. در نتیجه مبتلایان به نوروپاتی دیابتی می توانند از این داروها نیز استفاده کنند. این داروها شامل پره گابالین، گاباپنتین (گابورون، نورونتی)، کاربامازپین و... می شوند.
   3. داروهای مسکن و آرامبخش: بخشی از داروهای مورد استفاده در هر عارضه، مربوط به داروهای مسکن و آرامبخش می باشد. در درمان نوروپاتی جهت کاهش درد و تسکین عصب، بیماران از داروهای مسکن قوی از جمله ترامادول، اکسید کتون و... استفاده می کنند. اما باید توجه داشت که تمامی این داروها حتما توسط پزشک تجویز شوند، چرا که ممکن است عوارض شدیدی بر جای بگذارند.
   4. انسولین: از آنجایی که انسولین موجب کنترل و کاهش قند خون می شود و بیماران دیابتی برای کنترل دیابت و قند خون خود انسولین تزریق می کنند، بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی نیز به منظور کاهش قند خون و بهبود وضعیت عصب با تجویز پزشک از این دارو استفاده می کنند.

2. درمان نوروپاتی دیابتی با پماد کپسایسین

   استفاده از پماد کپسایسین یکی از روش های درمانی عارضه نورپاتی دیابتی بوده و این پماد می تواند سیگنال ها و پیام های درد را مسدود کرده و موجب تسکین درد بیمار شود. کرم یا پماد کپسایسین موجب تحریک پوست شده و ممکن است در بعضی از افراد حساسیت ایجاد کند. علاوه بر این، این پماد می تواند به طور موقت درد عصبی قوی دیابتی را از بین برده و به بهود بیمار کمک کند. کپساسین به شکل ژله بوده و بعد از قرار گرفتن روی پوست ناحیه آسیب دیده، جذب پوست شده و به بافت ها و عصب ها نفوذ می کند. دقت کنید این پماد نباید بدون تجویز پزشک استفاده شود، چراکه ممکن است موجب تحریکات پوستی، آلرژی و همچنین ایجاد عوارض جانبی در زخم های باز نیز شود.

3. درمان عارضه نوروپاتی دیابتی با تمرین درمانی

   بخشی از درمان های توانبخشی و فیزیوتراپی درجهت بهبود وضعیت بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی مختص به حرکات ورزشی خاص و مناسب و تکنیک های تمرین درمانی می باشد. این حرکات ورزشی توسط فیزیوتراپیست و با توجه شرایط بیمار تجویز شده و ارائه می شوند و به تقویت عضلات شل شده و ضعیف بدن، برقراری تعادل بدن به هنگام راه رفتن و ایستادن، کاهش اسپاسم های عضلانی و... کمک می کنند. ورزش ها و تمرینات مختص به بیماران نوروپاتی در بخش های زیر طبقه بندی می شوند:

   1.  تمرینات تقویتی

      این بخش از تمرینات موجب تقویت عضلات ضعیف شده ای که طی عارضه نوروپاتی دیابتی دچار ضعف شده اند، شده و به بهبود و افزایش مقاومت آن ها کمک می کنند.

   2. تمرینات دامنه حرکتی

      به دنبال عارضه نوروپاتی دیابتی، عضلات بدن دچار انقباض و گرفتگی (اسپاسم) می شوند. به منظور کاهش اسپاسم های عضلانی ایجاد شده و افزایش دامنه حرکتی نواحی مختلف بدن، فیزیوتراپیست تمرینات مختص به دامنه حرکتی را ارائه داده و به بهبود حرکت بیمار کمک می کند.

   3. تمرینات انعطاف پذیری

      این بخش از تمرینات موجب انعطاف پذیری نواحی مختلف بدن از جمله پایین تنه و بالا (گردن، مفصل ران، مفصل شانه و ... شده و به چرخش بهتر این مفاصل و همچنین کشش و انعطاف پذیری عضلات جمع کننده و یا خم کننده از جمله زانو، لگن، همسترینگ، ساق پا و پشت پا نیز کمک می کنند. همچنین به کاهش گرفتگی عضلات و عملکرد و کشش بهتر آن ها نیز کمک می کنند.

   4. تمرینات تعادلی

      این بخش از تمرینات موجب برقراری و حفظ تعادل فرد به هنگام ایستادن و راه رفتن شده و به بهبود تعادل نواحی مختلف بدن کمک می کند. درنهایت موجب ایجاد توازن، ثبات و هماهنگی در بدن می شود و از افتادن فرد جلوگیری می کند. در ادامه به معرفی چندین تمرین ورزشی مناسب افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی در ناحیه پا می پردازیم:

      • کشش عضلات همسترینگ

        این تمرین را به چندین صورت می توانید انجام دهید:
        • برای انجام این تمرین و جهت حفظ تعادل از دیوار، میز و یا پشت صندلی بگیرید و یکی از پاهای خود را در حالتی که پاشنه پا به باسن نزدیک شود، بالا بیاورید. وزن بدن را روی یکی از پاها بیاندازید. ۳ الی ۵ ثانیه در این حالت بمانید. پای دیگر را به آرامی پایین آورده و مجددا این تمرین را با پای دیگر خود نیز انجام دهید.
        • برای انجام این تمرین روی زمین نشسته و پاهایتان را صاف کنید. کف دستان خود را روی زمین گذاشته و به سمت جلو ببرید. ۳۰ ثانیه در این وضعیت بمانید و دوباره به حالت طبیعی و اولیه خود برگردید. (این تمرین را چندین مرتبه و طبق برنامه فیزیوتراپی انجام دهید. در طول تمرین پاها و کمر را خم نکنید و زانوها را نیز قفل نکنید.)

      • شنا کردن در آب

        شنا کردن در آب طبق اصول شنا و با نظارت مربی و البته فیزیوتراپیست می تواند به بهبود وضعیت پا کمک کند. دقت کنید در هنگام شنا نباید به هیچ وجه فشار و ضربه به بدن وارد کنید.

      • بالا نگه داشتن پا در حالت ایستاده و رو به عقب

        در مقابل یک دیوار به صورت صاف بایستید. جهت حفظ تعادل به کمک دستان خود از دیوار بگیرید و یکی از پاهای خود را از زانو و به سمت پشت خم کنید. پا را تا جایی خم کنید و بالا ببرید که به باسن نزدیک شود. کمی در این وضعیت بمانید و سپس پای خود را به آرامی روی زمین قرار دهید و این تمرین را مجددا با پای دیگر تکرار کنید.

      • ایستادن روی پنجه پا

        برای انجام ابتدا بایستید و جهت حفظ تعادلتان از پشت یک صندلی بگیرید. سپس پاهای خود را در عرض شانه ها باز کرده و انگشتان و پنجه پا را رو به جلو قرار دهید. خیلی آرام پاشنه پاها را از روی زمین بلند کنید و در حالی که روی پنجه ها ایستاده اید، چندین ثانیه در این حالت بمانید و سپس به آرامی پاشنه پا را به آرامی، روی زمین قرار دهید. این تمرین را چندین مرتبه انجام داده و تکرار کنید.

      • کشش پنجه پا

        برای انجام این تمرین، ابتدا روی صندلی نشسته و سپس پاهای خود را روی زمین قرار دهید. سپس یکی از پاها را بلند کرده و روی پای دیگر قرار دهید. پا دست خود پنجه پایی که بالا قرار گرفته است را بگیرید و پنجه های خود را به سمت بیرون بکشید. (این حرکت را ملایم انجام دهید.)

      • چرخاندن پنجه های پا

        برای انجام این تمرین روی زمین در حالت ریلکس قرار گرفته و پاهای خود دراز کنید. سپس مچ پاها را به سمت چپ و راست حرکت داده و بچرخانید. این حرکت را چندین مرتبه و به آرامی انجام دهید.

      • چرخاندن مچ پا در حالت دراز کشیده

        برای انجام این تمرین روی زمین در حالت ریلکس قرار گرفته و پاهای خود دراز کنید. سپس مچ پاها را به سمت چپ و راست حرکت داده و بچرخانید. این حرکت را چندین مرتبه و به آرامی انجام دهید.

      • غلتاندن غلتک با کف پا

        برای انجام این تمرین شما به یک بطری یا یک غلتک نیاز دارید. روی صندلی نشسته و پاهای خود را روی زمین قرار دهید. یکی از پاها را روی غلتک یا بطری قرار داده و کف پای خود را طوری که غلتک یا بطری زیر پا بچرخد، روی غلتک حرکت دهید. بعد از ۲ دقیقه پای دیگر را روی غلتک قرار داده و همین کار را ادامه دهید.

      • جمع کردن انگشتان پا

        برای انجام این تمرین، روی زمین در حالت ریلکس قرار گرفته و پاهای خود دراز کنید. سپس انگشتان پای خود را به سمت داخل کف پا خم کرده و جمع کنید و مجددا باز کنید. این حرکت را چنیدن مرتبه انجام دهید.

      • چرخاندن پنجه های پا

        برای انجام این تمرین، ابتدا روی صندلی نشسته و سپس پاهای خود را روی زمین قرار دهید. سپس یکی از پاها را بلند کرده و روی پای دیگر قرار دهید. پا دست خود پنجه پایی که بالا قرار گرفته است را بگیرید و پنجه های خود را به سمت چپ و راست و بالا و پایین بچرخانید. (این حرکت را ملایم انجام دهید.)

4. درمان عارضه نوروپاتی دیابتی با فیزیوتراپی

   یکی از موثرترین و کاربردی ترین روش های درمانی عارضه نوروپاتی، توانبخشی و فیزیوتراپی می باشد. این روش درمانی در کنار سایر روش های درمانی دیگر از جمله تمرین درمانی با تکنیک های مختلف و خاص خود، موجب بهبود وضعیت بیمار، بهبود و برقراری و کنترل تعادل به هنگام ایستادن و راه رفتن، تقویت عضلات ضعیف، افزایش دامنه حرکتی مفاصل، کاهش اسپاسم و خشکی عضلات و... شده و به کنترل علائم و عوارض ایجاد شده طی نوروپاتی دیابتی کمک می کند. فیزیوتراپی موجب عملکرد بهتر، تقویت و افزایش مقاومت عضلات بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی شده و با تکنیک های مختلف دستی و غیردستی به بهبود ضعف عضلات به بدن بیمار پرداخته و با آموزش تکنیک های ورزشی، طرز نشستن و ایستادن و... به بهبود کیفیت عملکردی بیمار کمک می کند. فیزیوتراپیست ابتدا وضعیت و شدت عارضه را بررسی کرده و سپس با توجه به آن طبق شرایط بیمار برنامه درمانی مناسبی را تنظیم کرده و به بیمار ارائه خواهد داد. همچنین نکات لازم و آموزش های لازم را نیز جهت عملکرد بهتر و سریع تر بیمار، به او ارائه داده و به بهبود کیفیت زندگی بیمار و همچنین جلوگیری از تشدید عارضه می پردازد. تکنیک ها و خدمات فیزیوتراپی در خصوص مبتلایان به عارضه نوروپاتی عبارتند از:

   1. تحریکات الکتریکی عصب

      در این روش فیزیوتراپیست از دستگاه انتقال دهنده جریان الکتریکی با ولتاژ کنترل شده استفاده کرده و به کمک الکترودها این جریان را به عصب های نواحی آسیب دیده بدن که تحت تاثیر نوروپاتی دیابتی قرار گرفته اند، انتقال می دهد. در نتیجه موجب تحریک بافت های بدن (عصب ها) شده و به بهبود علائم و عوارض نوروپاتی دیابتی کمک می کند. (این روش درمانی معمولا به مدت یک ماه و روزانه ۳۰ دقیقه انجام می گیرد.)

   2. منوال تراپی

      یکی از روش های فیزیوتراپی که به صورت دستی و توسط فیزیوتراپیست صورت می گیرد و می تواند به بهبود وضعیت عضلات و جلوگیری از ضعف و یا اسپاسم عضلات کمک کند، منوال تراپی می باشد. منوال تراپی به شکل کایروپراکتیک و با ماساژ دست فیزیوتراپیست صورت گرفته و موجب بهبود جریان و گردش خون در بدن شده و در نهایت به بهبود ضعف عضلات، گرفتگی عضلات، کاهش و تسکین خارش و سوزش، جلوگیری از زخم شدن بدن، افزایش دامنه حرکتی و ... کمک می کند.

   3. اولتراسوند تراپی

      در این روش فیزیوتراپیست با استفاده ازدستگاه اولتراسوند و با اعمال امواج فراصوت، موجب تحریک و ترمیم بافت های عصبی، افزایش گردش خون، عملکرد بهتر و سریع تر اندام های بدن شده و به بهبود علائم و عوارض ایجاد شده در بدن بیمار از جمله خارش، درد، سوزش، زخم و....کمک می کند.

   4. لیزرتراپی با لیزر سرد

      یکی از روش های فیزیوتراپی مبتلایان به نوروپاتی دیابتی که جهت ترمیم بافت ها، کاهش تورم و همچنین تسکین عصب انجام می شود، لیزرتراپی با لیزر کم توان یا سرد است. از آنجایی که لیزر کم توان با شدت کم انجام می گیرد، موجب تخریب بافت ها و یا سوختن آن ها نشده و با ملایمت به آزاد کردن اندروفین کمک می کند. با آزاد شدن اندروفین میزان درد و تورم کاهش یافته و در نهایت با افزایش جریان خون و تحریک بافت های عصبی، نوروپاتی دیابتی بهبود می یابد.

   5. درای نیدلینگ

      در این روش درمانی فیزیوتراپیست و یا متخصص طب سوزنی، سوزن های بلند و باریکی را در نواحی آسیب دیده بدن و نقاط حساس یا ماشه ای قرار داده و با توجه به وضعیت فرد حتی ممکن است، سوزن را در عمق بافت ها قرار دهد. سپس بافت ها تحریک شده و شروع به ترمیم کردن می کنند. بعد از ترمیم بافت های آسیب دیده درد و تورم کاهش یافته و فشار و درد عصبی از بین می رود، در نتیجه وضعیت بیمار بهبود می یابد.

   6. شاک ویو تراپی

      دستگاه شاک ویو بر روی محل آسیب دیده قرار گرفته و با اعمال امواج و جریان الکتریکی، به بافت ها شوک وارد کرده و موجب تحریک بافت های آسیب دیده شده می شود. با ترمیم بافت ها، فشار و درد را از روی عصب ها برداشته شده و از شدت درد بیمار کاسته می شود. در نتیجه درد بیمار کم شده و وضعیت او بهبود می یابد.

   7. میکرو واس تراپی

      این روش درمانی از موفق ترین و شگفت انگیزترین روش های فیزیوتراپی در جهت بهبود بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی بوده و در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از دستگاه مخصوص و جریان های مایکرو به بهبود گردش خون در ناحیه آسیب دیده پرداخته و با این عمل موجب تغذیه بهتر سلول ها و عصب های آسیب دیده می شود. در نتیجه درد بیمار تسکین یافته و بهبودی اتفاق می افتد.

کنترل و جلوگیری از نوروپاتی دیابتی

بیماران مبتلا به دیابت و کلیه افرادی که از عارضه نورپاتی دیابتی رنج می برند و یا می خواهند از بروز آن جلوگیری کنند، جهت کنترل و جلوگیری از این عارضه باید به نکات زیر توجه داشته باشند:

1. کنترل قند خون با مصرف انسولین و پرهیز از مصرف مواد قندی، موارد پر فیبر و همچنین چربی ها
2. در صورت ابتلا به دیابت و یا نوروپاتی دیابتی توصیه می شود، به کلینیک فیزیوتراپی مراجعه کنید.
3. کاهش میزان غذا و افزایش وعده های غذایی به منظور جلوگیری از مشکلات معده و گوارشی
4. نوشیدن آب فراوان در شبانه روز
5. استفاده از جوراب و دستکش برای حفاظت از دست و پا و جلوگیری از زخم و جراحت آن ها
6. پرهیز از مصرف سیگار، الکل به منظور جلوگیری از سنگ سازی کلیه و آسیب های وارد شده به قلب، معده، کبد و...
7. انجام حرکات مدیتیشن، طب سوزنی و دیگر روش هایی که به کنترل اعصاب کمک می کنند و موجب آرامش و کاهش استرس می شوند.

سوالات متداول

1. چه کسانی به نوروپاتی دیابتی مبتلا می شوند؟

   همانطور که مشخص است، کسانی که قند خون بالایی دارند و به دیابت مبتلا هستند و همچنین تحرک کمی داشته و یا به صورت مکرر از دست، پا و سایر قسمت های بدن استفاده های سنگین می کنند و موجب ایجاد فشار بر روی عصب ها می شوند و همچنین افرادی که فشار خون بالا دارند، بیشتر به این عارضه مبتلا می شوند.

2. چرا مبتلايان به نوروپاتي ديابتي باید از پاهای خود مراقبت کنند؟

   مهم ترین قسمت بدن که بیماران مبتلا به دیابت (به منظور جلوگیری از آسیب) باید حتما از آن مراقبت کنند، پا می باشد. بیماری دیابت در اکثر مواقع موجب آسیب و درگیری عروق و عصب های پا شده و در نهایت منجر به بروز زخم در پا می شوند. اگر به پاهای بیماران دیابتی دقت کرده باشید، متوجه خواهید شد که اکثر این بیماران در ناحیه انگشتان و یا روی پا زخم هایی دارند. در نتیجه برای جلوگیری از عفونت این زخم ها و یا تشدید آن ها باید حتما علاوه بر کنترل قند خون به نکاتی از جمله کفش، شستن پا، کوتاه کردن ناخن ها و... دقت کنند.

3. نوروپاتی دیابتی چه عوارضی به دنبال دارد؟

   این عارضه می تواند موجب ایجاد اختلال در اعصاب ارگان های داخلی بدن از جمله قلب، معده، مثانه و... شود و در نهایت به این ارگان ها آسیب برساند. همچنین می تواند موجب آسیب اعصاب محیطی که از ناحیه نخاع و یا جمجمه خارج شده اند و به نواحی صورت، گوش، چشم و... می روند، شده و در نهایت موجب ایجاد اختلال در حس های لامسه، حرارتی و.. شده و به درد و ناراحتی بیمار ختم شود. بیماران مبتلا به نوروپاتی دیابتی به عارضه هایی از جمله سنگ کلیه، عفونت های ادراری، ضعف شدید عضلات، مشکلات، گوارشی و... نیز مبتلا می شوند.